WYKŁADY MĘDRCA SYJOŃSKIEGO.pdf

Strona 1 z 54

WYKŁADY MĘDRCA SYJOŃSKIEGO

Bolesław Rudzki

26 marca 1937 roku

SŁOWO WSTĘPNE

Ostatnimi czasy coraz więcej i częściej mówi się o planach i dąŜeniach Ŝydowskich, zmierzających do podboju całego świata przez Ŝydów i

podporządkowania wszystkich narodów świata władzy narodu Ŝydowskiego. Równocześnie ze strony Ŝydów czynione są próby zaprzeczenia temu,

próby mało przekonujące; niepowaŜne.

Jak więc jest w istocie?

OtóŜ stwierdzić naleŜy z naciskiem, Ŝe plany podboju całego świata przez Ŝydów i podporządkowanie ich władzy wszystkich narodów świata nie są

Ŝadną nowością. Znane są juŜ one nie od dziś, ani nie od wczoraj, ani nawet nie od stu, czy dwustu ale od lat tysięcy. A pierwsze wskazówki i

dowody ich istnienia i nurtowania wśród Ŝydostwa znajdą się w Ŝydowskich księgach świętych.

Rzecz zrozumiała, Ŝe cytaty, wzięte z ksiąg MojŜesza i innych Ŝydowskich ksiąg świętych, miały pewne znaczenie i moc obowiązującą wobec Ŝydów

dopóty, dopóki Ŝydzi nie sprzeniewierzyli się BoŜemu posłannictwu; kiedy nie tylko odrzucili naukę Jezusa, jako naukę zapowiedzianego im

Mesjasza, ale nawet okrutnie go zamordowali, wówczas wszelkie przyrzeczenia i zapowiedzi Boskie, zawarte w księgach MojŜesza i innych, straciły

swe znaczenie i swoją moc obowiązującą. Dlatego teŜ dalsze powoływanie się na nie Ŝydów, jest karygodnym z ich strony naduŜyciem, za które

teŜ Bóg spuszcza na nich od czasu do czasu srogie kary, jakich od prawie dwóch tysięcy lat, społeczeństwa narodów nieŜydowskich są świadkami.

ZauwaŜyć przy tym jeszcze naleŜy, Ŝe, aczkolwiek Jezus Chrystus, jako Mesjasz, spełnił wszystko co przepowiedzieli o Nim Prorocy, Ŝydzi jednak,

jak nie uznali w Nim wysłannika BoŜego, tak i nie uznają Go do dziś, wierząc uparcie, Ŝe zapowiedziany im niegdyś Mesjasz będzie potęŜnym

królem, mającym za zadanie zaprowadzić na całym świecie królestwo mesjańskie, będące właściwie królestwem Ŝydowskim. W królestwie tym

Ŝydzi, jako ,,naród wybrany" będą warstwą panującą, a reszta narodów ma być ich niewolnikami.

Jezus Chrystus nie ziszczał przecieŜ tych ściśle materialistycznych nadziei i oczekiwań Ŝydowskich. Nie był wojownikiem i potęŜnym władcą

ziemskim. Dlatego teŜ został przez Ŝydów odtrącony, a nawet, jak juŜ wyŜej powiedziałem, potwornie zamordowany. Za co? Za to, Ŝe głosił hasło:

,,Miłujcie nieprzyjaciół waszych; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą i módlcie się za prześladujących i oczerniających was".

Tak wzniosłe hasło nauki Chrystusowej było czymś niepojętym dla Ŝydów, narodu na wskroś zmaterializowanego i dyszącego straszliwą

nienawiścią do innych narodów. Nie dość na tym. Było ono takŜe kamieniem obrazy dla Ŝydów, oczekujących Mesjasza, jako pogromcy narodów

nieŜydowskich, mściciela krzywd rzeczywistych i urojonych, jakich Ŝydzi doznali od nich, odnowiciela królestwa Izraelskiego i budowniczego

nowego potęŜnego państwa Ŝydowskiego na całym świecie. O tak właśnie pojmowanym Mesjaszu Ŝydzi mówią bardzo wiele w całym szeregu

róŜnych pseudo proroczych pism swoich, których tutaj nie sposób wyliczyć, tak wielka jest ich liczba.

Najciekawsze i najcharakterystyczniejsze we wszystkich tych pismach jest to, Ŝe prawie jednogłośnie przedstawiają one czasy przyjścia Mesjasza,

jako epokę powszechnych walk, zaburzeń, wojen i przewrotów rewolucyjnych, a samego Mesjasza, jako mściciela i pogromcę narodów

nieŜydowskich oraz twórcę wszechświatowego państwa Ŝydowskiego, w którym Ŝydzi będą narodem panującym nad pozostałymi. Równocześnie

Ŝydzi sądzą, Ŝe na nadejście czasów mesjańskich nie powinni cierpliwie wyczekiwać z załoŜonymi rękoma, lecz przeciwnie, powinni dąŜyć wszelkimi

siłami do przyspieszenia ich nadejścia, by tym samym niejako zmusić Mesjasza do wcześniejszego pojawienia się na ziemi.

W tym teŜ celu Ŝydzi juŜ w pierwszych wiekach chrześcijaństwa wywołali cały szereg wojen i zamieszek w państwie rzymskim. Wojen i zamieszek,

które miały po pierwsze: osłabić i zniweczyć państwo rzymskie (co zresztą w końcu Vego wieku osiągnęli), po drugie: zniszczyć chrześcijaństwo,

jako twór znienawidzonego i zamordowanego przez nich Jezusa Chrystusa, czego jednak nie udało się im przeprowadzić, gdyŜ chrystianizm

szczęśliwie zniósł i przezwycięŜył wszelkie prześladowania i zadawane mu rany, by wreszcie w wiekach średnich ku niesłychanej wściekłości Ŝydów,

dojść do wspaniałego rozkwitu. Wówczas to kościół wprowadził do Ŝycia społecznego wiernych zazdrości godną harmonię i jednocześnie doskonalił

ich duchowo w myśl zasad i wskazań nauki Chrystusowej.

Wspaniały rozkwit chrześcijaństwa oraz powstanie i rozwój całego szeregu nowych państw w świecie, opartych o kulturę i cywilizację

chrześcijańską, w najwyŜszym stopniu niepokoiło Ŝydostwo, które w tym czasie, po klęskach, jakie nań spadły wraz z upadkiem państwa

rzymskiego, leczyło zadane mu rany, równocześnie przebudowując się wewnętrznie, według zasad i wskazań Talmudu, który teŜ swoimi

niezliczonymi nakazami i zakazami, niczym Ŝelaznymi obręczami, ściskał i zamykał coraz bardziej Ŝydostwo, czyniąc je społeczeństwem

niesłychanie zwartym i posłusznym woli i rozkazom jego ,,nieznanych naczelników".

Wprawdzie w międzyczasie Ŝydzi próbowali za pomocą mahometanizmu zwalczać chrześcijaństwo, ale to trwało niedługo, bo po pierwsze:

mahometanizm uwolnił i uniezaleŜnił się od wpływów Ŝydowskich i mimo bezsprzecznego sprzyjania Ŝydostwu zawiódł takŜe jego nadzieje i

oczekiwania: nie stał się po prostu narzędziem tajnych zamierzeń i celów Ŝydowskich, czym był właśnie w pierwszym okresie swego rozwoju; po

drugie: narody chrześcijańskie, wzmógłszy się na siłach, wystąpiły wreszcie zaczepnie do walki z islamem, zadając mu cały szereg powaŜnych

klęsk i zmuszając go do cofnięcia się z zajętych pozycji nie tylko w Europie, ale nawet i w Azji (wyprawy krzyŜowe).

Klęski islamu Ŝydostwo odczuło bardzo boleśnie, bowiem zniweczyły one jego ówczesne plany podboju całego świata, powaŜnie przy tym osłabiając

Strona 2 z 54

jego potęgę i znaczenie w Europie, a nawet groŜąc mu całkowitą zagładą.

Wobec takiego stanu rzeczy naleŜało szybko zmienić ówczesne metody działania i przystosować się do nowych warunków, skierowując Ŝydostwo

na nowe tory rozwoju. Na rozkaz ,,nieznanych naczelników" narodu Ŝydowskiego dzieła tego podjęli się: MojŜesz Majmonides i współcześni mu

kabaliści. Na czym polegała ich praca? Na ponownym nawiązaniu ścisłej łączności pomiędzy Ŝydostwem, a światem chrześcijańskim, łączności,

która wskutek ogarnięcia Ŝydów przez Talmud, została w średniowieczu zerwana i pozbawiła przez to samo Ŝydów bezpośredniego wpływu na ogół

państw chrześcijańskich, tworząc jednocześnie wśród nich dla Ŝydów faktyczne ghetto juŜ na długi czas przed jego prawnym powstaniem.

Podczas gdy Majmonides dziełami swymi oddziaływał głównie na inteligencję Ŝydowską, kabaliści pracowali nad Ŝydowskimi masami. Pod wpływem

ich wspólnego, pozornie niezgodnego z sobą wysiłku, pękły wreszcie organizacyjne okowy Talmudu, niepotrzebne juŜ Ŝydostwu, które wówczas

było juŜ tak wytresowane, Ŝe bez Ŝadnych trudności, dostosowywało się posłusznie do wskazówek i poleceń swoich ,,nieznanych naczelników".

Odtąd teŜ rozpoczyna się nowy okres przygotowawczy Ŝydów dookoła przyśpieszenia nadejścia czasów mesjańskich, okres w którym kolejno

mamy reformację, ten wytwór ducha i mózgu Ŝydowskiego, która spowodowała rozłam w dotychczas jednolitym chrześcijaństwie zachodnim i

wstrząsnęła potęŜnie jego podwalinami, oraz szereg poreformacyjnych ruchów rewolucyjnych, opartych o podłoŜa sekciarskie i wojen religijnych, w

których inspirowaniu i kierownictwie udział Ŝydów został juŜ niezbicie dowiedziony.

W pierwszych latach poreformacyjnych (mniej więcej pomiędzy 15171540) Ŝydzi do tego stopnia wierzyli w swoje zwycięstwo nad kościołem

katolickim, Ŝe nawet publicznie określali juŜ czas, w którym ,,Izrael zostanie wywyŜszony i zapanuje nad światem". Jednocześnie zapowiadali

nadejście Mesjasza raz na rok 1529, innym razem na rok 1530, 1531, 1532, 1534, przy czym dodawali, Ŝe nastąpi to nie później jak do 1540

roku, mianowicie jeszcze przed upływem 5300 roku według kalendarza Ŝydowskiego.

Jednak te Ŝydowskie nadzieje i rachuby zawiodły na całej linii. Zamiast bowiem Mesjasza, pojawiły się antysemickie pisma Marcina Lutra, który

wreszcie przejrzał, do czego go Ŝydzi uŜyli i uŜywać nadal zamierzali i gwałtownie przeciwko nim wystąpił. Wystąpienie Lutra przeciwko Ŝydom

musiało na nich podziałać jak grom z jasnego nieba, tym więcej, Ŝe było ono niesłychanie gwałtowne:

,,Nigdy nie było pod słońcem narodu krwi Ŝądniejszego i mściwszego pisał Luter niŜ ci, którym zdaje się, Ŝe są narodem przez Boga wybranym,

aby obowiązani byli i musieli mordować pogan.

Największą rzeczą jakiej spodziewają się od swego Mesjasza jest to, Ŝe powinien swym mieczem wymordować i zatracić cały świat.

śyd to jest serce Ŝydowskie, jest drewnianokamiennodiabelskostalowo twarde, niczym niewzruszalne... gdy przyjdzie Mesjasz, to on ma zabrać

całemu światu złoto i srebro i pomiędzy nich rozdzielić...".

,,Pod ich boźnice i szkoły naleŜy podkładać ogień, a kto moŜe, niech dorzuca do niego smoły i siarki. Kto dorzuciłby do tego piekielnego ognia

uczyniłby dobrze. A czego nie chwyci ogień, potrzeba posypać grubo ziemią, aŜeby Ŝaden człowiek nigdy nie zobaczył kamyka lub ŜuŜla z tego. Tak

samo potrzeba połamać i zniszczyć ich domy, a ich samych jak cyganów pozamykać pod dachem lub w chlewie, aby wiedzieli, Ŝe nie są panami

świata.

Potrzeba Ŝydom odebrać urzędową opiekę i zamknąć przed nimi drogi, bo nic na wsi nie mają do szukania. Potrzeba zakazać wszelkiej lichwy i

odebrać i wszelki majątek, klejnoty, złoto i srebro, bo wszystko, co posiadają ukradli swoim rozbojem lichwiarskim, bo w inny sposób Ŝyć nie

umieją... Bogacą się naszym potem i naszą krwawicą, my stajemy się coraz biedniejsi wskutek wyzysku. Wysysają nas jak pijawki, jak zmora leŜą

nam na piersiach te próŜniacze szelmy i leniwce; te brzuchacze chlają i Ŝrą i dobre czasy spędzają w naszym domu, za to wszystko bluźnią jeszcze

panu Jezusowi, kościołom, ksiąŜętom i nam wszystkim groŜą i Ŝyczą śmierci i wszelkiego nieszczęścia."

Rzecz zrozumiała, Ŝe następstwa wystąpienia Lutra przeciwko Ŝydom były dla nich opłakane: nastały znowu czasy strasznych pogromów.

W ogóle zaznaczyć naleŜy, Ŝe niemal cały wiek XVI i pierwsza połowa wieku XVII były okresem niezliczonych prób Ŝydowskich do wywołania w

Europie powszechnej zawieruchy, która miała w zakończeniu oddać władzę nad narodami europejskimi w ręce Ŝydostwa. Czasy te są takŜe

okresem pojawienia się wśród Ŝydów całego szeregu fałszywych ,,mesjaszów", którzy na polecenie ,,nieznanych naczelników" podniecali ciemne

masy Ŝydowskie i zachęcali je do ponoszenia coraz to nowszych ofiar na rzecz maniackich planów podboju całego świata przez ,,naród wybrany".

Ale te wszystkie wysiłki się nie udały: Ŝydostwo znowu spotkał sromotny zawód. Mimo to nie zrezygnowało ono ze swoich tajemnych planów. Po

krótkim bowiem leczeniu otrzymanych ran przystąpiło do ponownej reorganizacji wewnętrznej, mającej na celu przygotowanie się do świeŜej akcji.

I znowu mamy przygotowania na dwa fronty: na zachodzie MojŜesz Mendelssohn wykreśla głównie inteligencji Ŝydowskiej nowe drogi

postępowania i penetrowania w głąb społeczeństw rdzennych; na wschodzie zaś przygotowuje i tresuje ciemne, fanatyczne masy Ŝydowskie do

wydatnego poparcia wysiłków ,,nieznanych naczelników" Izrael z Międzyborza, a po jego śmierci Dob Beer z Międzyrzecza, organizując, je w

związki chassydzkie, które nawiązują tradycją do dawnych historycznych związków chassydzkich, znanych w czasach rzymskich ze swojej

rewolucyjnej działalności.

Jednocześnie ,,nieznani przełoŜeni" światowego Ŝydostwa dochodzą do wniosku, ze bez oparcia się o jakoweś terytorium, które by na stałe było w

niepodzielnym władaniu Ŝydów, nie uda im się opanować pod swoją władzę narodów europejskich.

A Ŝe wówczas najwięcej Ŝydów było skupionych na ziemiach polskich i Ŝe wszystkie czynniki społeczne były na ich usługi oraz Ŝe Polacy ze

wszystkich narodów europejskich najłagodniej obchodzili się z Ŝydami, przeto ,,nieznani naczelnicy" przeznaczyli ówczesną Polską na ,,ziemię

obiecaną" Ŝydów w Europie i polecili Jakóbowi Frankowi załoŜyć na jej terytorium coś w rodzaju niepodległego państwa Ŝydowskiego, na wzór

dawnych zakonów rycerskich.

Zresztą nie było wówczas podatniejszego terenu w świecie na załoŜenie królestwa Ŝydowskiego nad Polskę, której szlachta, ,,czego wam właśnie

trzeba mówił Frank do Ŝydów jest dobra i głupia, jej królowie nie byli nigdy od niej mędrsi, dla was zaś byli zawsze jeszcze lepsi, niŜ ona. Gdy

wypędzonych z ziem zachodnich przodków naszych przyjęła szlachta polska na swoją ziemię, wnet poznali w tej ziemi nową, obiecaną".

Udała się nowa akcja Ŝydowska na zachodzie Europy, głównie we Francji, gdzie Ŝydzi w imię rzekomej wolności, równości i braterstwa wszystkich

ludzi, rozpalili pochodnię rewolucji, która wprawdzie nie spełniła takŜe w całej pełni rachub Ŝydowskich, bo poprzestała tylko na Francji, resztę

Europy pozostawiając we względnym spokoju. Jednak przyniosła ona od razu Ŝydom wielkie korzyści najpierw we Francji w postaci

równouprawnienia oraz utorowała ścieŜki dla nadania Ŝydom równouprawnienia w całej Europie, a tym samym przyczyniła się niesłychanie do

wzrostu ich potęgi i znaczenia w świecie w ciągu XIX i XX wieku.

Ten wzrost znaczenia i potęgi Ŝydów w świecie przypominał im marzenia mesjańskie, tj. od tysięcy lat snute skrycie plany opanowania pod swoją

władzę całego świata. I znowu Ŝydzi w ciągu XIX wieku rozpoczęli zręcznie siać niepokoje między narodami rdzennymi i pobudzać je do coraz to

nowych wojen, które przyniosły Ŝydostwu olbrzymie korzyści, wzmacniając go wydatnie zarówno gospodarczo, jaki i politycznie i kulturalnie. Dzięki

właśnie tej powszechnej niezgodzie narodówgospodarzy, Ŝydzi umacniali w ich krajach swoje stanowisko, zdobyli równouprawnienie, ba, nawet

przywileje, i chwycili w swe ręce rządy na światem. Kapitał zrabowany podstępnie narodom rdzennym dał im do tego siłę. Opanowawszy następnie

przy pomocy wolnomularstwa ruch nacjonalistyczny XIX stulecia i zakaziwszy go materialistycznym, handlarskoprzemysłowym światopoglądem i

kabalistyczną filozofią, Ŝydzi uczynili europejską myśl nacjonalistyczną narzędziem własnych celów.

Dla Ŝydowskich bowiem celów wywołano w Europie w 1848 roku ruchy ,,wolnościowe", rewolucje oraz wojny: austriackopruską w 1866 i

francuskopruską w 1870 roku; dla Ŝydowskich handlarzy diamentów prowadzili Anglicy wojnę z Burami; dla handlarzy opium, głównie Ŝydów,

zbombardowano bezbronne miasta chińskie; dla wzmocnienia pozycji Ŝydów w Rosji, celem łatwiejszego przygotowania przez nich późniejszej

Strona 3 z 54

rewolucji bolszewickiej, pchnięto Rosję w 1904 roku do wojny z Japonią, a w dziesięć lat potem dla umocnienia pozycji Ŝydów w całym świecie i

przygotowania gruntu juŜ pod jawne ich panowanie nad narodami nieŜydowskimi, sprowokowano wojnę wszechświatową, która co prawda, nie

spełniła wszystkich marzeń Izraela: następstwami swymi nie wszędzie zmusiła narody rdzenne do oddania władzy w ręce Ŝydowskie lub

Ŝydowskich pachołków, przyniosła jednak olbrzymie korzyści finansjerze Ŝydowskiej, wojnę bowiem wygrała nie koalicja francuskoangielsko

włoskoamerykańska, tylko Ŝydowscy kapitaliści.

Dla ścisłości zauwaŜyć naleŜy, Ŝe do drugiej połowy XIX wieku, mianowicie do czasu, dopóki Ŝydostwo nie wzmogło się potęŜnie na siłach i nie

doszło niemal wszędzie do wielkich wpływów i wielkiego znaczenia, przywódcy jego w sposób bardzo oględny i niewyraźny mówili o planach i

dąŜeniach Ŝydów do opanowania całego świata pod swoją władzę. W roku 1859 zostało to juŜ wypowiedziane jasno i wyraźnie na cmentarzu w

Pradze przy mogile wielkiego mędrca syjońskiego, rabina SymeonabenJuhudy, wobec zgromadzonych tam z całego świata najbardziej

wpływowych rabinów i mędrców syjońskich, kierujących losami Ŝydostwa, przez znakomitego mędrca syjońskiego rabina Reichhorna. Rabin

Reichhorn powiedział wówczas, co następuje:

" Bracia! Nasi Ojcowie zawarli związek, wymagający od wszystkich wybrańców pokolenia Izraelskiego, aby się zbierali przynajmniej raz w kaŜdym

stuleciu przy mogile wielkiego mistrza Kalady, świętego Rabbi SymeonabenJehuda, którego nauka nadaje wybranym potęgę na ziemi i władzę

nad wszystkimi rodzajami Izraelskiego potomstwa.

Tysiące lat juŜ ciągnie się walka narodu Izraela o wszechwładzę, która była obiecaną Abrahamowi, a która wydarta mu została przez KrzyŜ.

Nasi uczeni przez całe setki lat z niezraŜającą ich niczym wytrwałością, prowadzą święty bój; lud nasz stopniowo podnosi się z upadku. Potęga jego

wzmaga się i rozszerza. Do nas naleŜy ten bóg ziemski, którego z taką niechęcią i smutkiem ulał nam Aaron na puszczy... ów złoty cielec, któremu

się teraz wszyscy kłaniają i którego wszyscy ubóstwiają.

Gdy raz więc złoto ziemskie stanie się wyłącznie naszą własnością, władza przejdzie w nasze ręce, a wtedy spełni się owa obietnica dana

Abrahamowi... Złoto! To wszechwładztwo na ziemi; ono jest siłą, rozkoszą i wynagrodzeniem; tym wszystkim, czego się człowiek lęka, a czego

pragnie! Oto jest tajemnica kabały... oto najgłębsza nauka o duchu, który rządzi światem... oto jest cała przyszłość.

Osiemnaście wieków naleŜały do wrogów naszych, lecz następne będą juŜ naleŜały do nas!

Po dziesiąty juŜ raz schodzą się na tym cmentarzu ci, którzy w czasie tysiącletniej walki ludu Izraela z KrzyŜem, w kaŜdej nowej generacji

wtajemniczeni bywają w ten związek skryty, mający na celu naradzenie się nad sposobami, dającymi moŜność korzystania z błędów wrogów

naszych. KaŜdym razem nowy Sanhedryn zapowiedział coraz gwałtowniejszą walkę z tymiŜ wrogami, ale w Ŝadnym stuleciu nie przyszliśmy do

takiej potęgi, do tak świetnego powodzenia, jak w obecnych czasach.

MoŜemy więc słusznie pochlebiać sobie, Ŝe to, do czego dąŜymy, jest juŜ bardzo bliskim, a przyszłość nasz jest zapewniona... minęły bowiem na

szczęście owe czarne i smutne chwile, w jakich Ŝydzi byli prześladowani. Postęp cywilizacji w narodach chrześcijańskich jest dla nas najlepszą

tarczą obronną i nie przeszkadza w niczym dąŜeniom naszym.

Rozpatrzmy się tylko i rozbierzmy uwaŜnie środki materialne, jakimi pokolenie Ŝydowskie władać moŜe, i tak: w ParyŜu, Londynie, Wiedniu,

Hamburgu, Neapolu, Rzymie, Amsterdamie, u wszystkich Rotszyldów i w wielu innych większych miastach, a zatem w całej Europie, Ŝydzi są

posiadaczami kilku miliardów franków, a przy tym w kaŜdej mniejszej miejscowości są takŜe Ŝydzi, którzy trzymają w swym ręku całkowity obrót

monety krąŜącej, a oŜywiającej przemysł, handel i rolnictwo tejŜe miejscowości oraz przyległej okolicy.

Dzisiaj królowie i ksiąŜęta panujący są zadłuŜeni po uszy na utrzymanie armii wojska. Giełda reguluje te długi; jeśli więc zapanujemy na giełdzie,

zbliŜymy się znacznie do władzy w państwie. Potrzeba zatem ułatwić poŜyczki dla rządów, abyśmy coraz bardziej i więcej trzymali w naszych

rękach. Za kapitały, dawane przez nas, trzeba o ile moŜliwości, brać w zastaw koleje Ŝelazne, administracje podatków, lasy, fabryki i wszelkie

dominia.

Ziemiowładztwo pozostanie zawsze Ŝelaznym, długowiecznym majątkiem kaŜdego kraju. Stąd wypada, iŜ potrzeba o ile moŜliwości nabywać

posiadłości ziemskie, a im bardziej potrafimy wpłynąć na podział większych majątków, tym łatwiej dostają się one do rąk naszych.

Pod pretekstem ulg dla kas ubogich, potrzeba cały cięŜar podatków i gminnych zwalić na posiadaczy ziemi, a skoro tylko będziemy jej

właścicielami, cała praca robotników chrześcijańskich dostarczy nam dochodów nadzwyczaj korzystnych.

Praca jest niewolniczą sługą spekulacji, eksploatacja zaś jej i z tego pochodzące wpływy, są sługami rozumu... a któŜ moŜe zaprzeczyć Ŝydom, Ŝe

nie posiadają rozumu, przebiegłości i chytrości?

Lud nasz jest ambitny, chciwy, skłonny do niepohamowanej pychy i miłujący rozkosze. Gdzie światło, tam cień; nie bez racji nasz Bóg nadał

swemu wybranemu ludowi wolność węŜa, chytrość lisa, sokoli rzut oka, pamięć psa, pracowitość mrówki, stowarzyszanie się i solidarność dobra.

Byliśmy w niewoli babilońskiej, a staliśmy się potęgą. Świątynia nasza upadła, a tysiące innych świątyń podźwignęliśmy. Tysiąc osiemset lat

byliśmy w niewoli, a dzisiaj przerośliśmy nad wszystkie te ludy, które nami pogardzały.

Powiadają, Ŝe mnóstwo Ŝydów przystępuje do chrztu. To wcale nie szkodzi. Ochrzczeni posłuŜą nam właśnie i będą dla nas stopniami, po jakich

wejdziemy na drogi nowoodkryte, obecnie jeszcze nam nie znane; albowiem neofici trzymają się zawsze nas i mimo chrztu ich ciała, duch i umysł

zostają prawie zawsze Ŝydowskimi.

Nadejdzie czas, za sto lat najpóźniej Ŝe Ŝydzi będą przechodzili na wiarę chrześcijańską, lecz w skutku połączeń fizycznych, chrześcijanie będą

starali się zostać Ŝydami, ale wówczas Izrael z pogardą ich odepchnie.

Naturalnym dla Ŝydów wrogiem jest Kościół chrześcijański, powinniśmy zatem ze wszystkich sił naszych wszczepiać weń wolnomyślność,

sceptycyzm, niewiarę, schizmę, a podniecać wszelkie kłótnie i swary między rozmaitymi sektami chrześcijańskimi. W logicznym porządku rzeczy,

zacznijmy od księŜy, głośmy przeciwko nim otwartą wojnę, otaczając ich podejrzeniami i drwinkami, śledząc pilnie i wyjawiając skandal

prywatnego ich Ŝycia.

Powinniśmy się starać pozyskać wpływ na młodzieŜ. Pretekst postępu cywilizacji, pociąga za sobą równouprawnienie wszystkich religii, a zatem

wystarczy najzupełniej do wykreślenia nauki religii z programu chrześcijańskich szkół. śydzi zaś potrafią otrzymać katedry nauczycielskie we

wszystkich tychŜe chrześcijańskich szkołach i zakładach wychowania. Wypłynie stąd, Ŝe religijne wykształcenie pozostać musi w zakresie

domowego wychowania; a poniewaŜ na to nie starczy czasu w największej części familii chrześcijańskich, rzecz naturalna, Ŝe duch religijny

stopniowo upadać będzie, aŜ do zupełnego zatracenia.

Wywłaszczenie Kościoła z posiadłości ziemskich sprawi to, iŜ w krótkim bardzo czasie posiadłości te, jako naleŜące do rządów, przejdą w nasze

ręce za poŜyczki, jakich tymŜe rządom czynić nie przestaniemy, a wszystkie te okoliczności wyjdą na naszą korzyść i potęgę, do której dąŜymy.

Wszelki handel połączony ze spekulacją i wypływającymi z nich korzyściami, nie powinien wychodzić z rąk naszych, boć to przecieŜ Ŝe tak

powiem jest wrodzonym prawem Ŝydów. Najpierw powinniśmy zawładnąć handlem spirytusu, masła, ziarna i sierści, a wtedy będziemy posiadali

w naszych rękach rolnictwo i całe gospodarstwo wiejskie. My potrafimy dostarczać zawsze ziarna dla wszystkich, lecz jeŜeli by powstały jakieś

nieukontentowania między ludem, wypływające z droŜyzny i z niej pochodzącej nędzy z łatwością moŜemy zwalić winę na rządy i wzniecić jakieś

zamieszanie, co kaŜda rewolucja, kaŜde wstrząśnięcie, przysparza nam kapitału i zbliŜa do wytknięcia tego celu.

Wszelkie posady rządowe muszą nam być dostępnymi, a skoro tylko je otrzymamy, przebiegłość i pochlebstwa Ŝydowskich faktorów z rozmaitych

Strona 4 z 54

klas i postaci dopomogą nam dojść tam, gdzie są prawdziwe wpływy i prawdziwa potęga. Rozumie się samo przez się, Ŝe mowa jest o takich

posadach tylko, które przynoszą ze sobą zaszczyty, władzę, przywileje i z tego wszystkiego wypływające zyski, albowiem te posady, których

udziałem jest wiedza i praca, a mierne wynagrodzenie, mogą pozostać przy chrześcijanach.

Prawnictwo jest dla nas bardzo waŜną rzeczą. Adwokatura to wielki krok naprzód, bo fach ten, prowadzący do najwyŜszych szczebli godności,

najwięcej idzie w parze z chytrością i krętactwem, jakie są w nas od dzieciństwa wpajane i uwaŜane za zalety, a które tak potęŜnie mogą dopomóc

nam wznieść się do władzy i do wywierania wpływu na stosunki naszych naturalnych, a śmiertelnych nieprzyjaciół... chrześcijan.

I czemuŜ Ŝydzi nie mogliby być ministrami oświaty publicznej, kiedy tyle razy byli juŜ ministrami skarbu? śydzi muszą równieŜ stanąć wszędzie

jako pracodawcy, aby znieść prawa Goimów (niewiernych, grzeszników*), wymierzone przeciw dzieciom Izraela. My zaś z naszej strony, zostańmy

wiernymi na wieki prawom, przekazanym nam przez ojców naszych, to jest: przechowaniu w sercach naszych nieprzebłaganej nienawiści dla

wrogów i nieprzyjaciół Izraela.

Zresztą, juŜ nie potrzebujemy praw dla ochrony naszej, bo takowe z tzw. postępem cywilizacji zostały prawie wszędzie w Europie juŜ nam nadane.

W obecnej więc chwili powinniśmy się starać o nabycie takich jeszcze praw, które wyłącznie mogą byś korzystnymi dla naszego ludu, jak na

przykład: łagodne prawo o bankructwie, uchwalone w celu humanitarnym stałoby się w naszym ręku bogatszą kompanią złota, aniŜeli niegdyś owe

nieprzebrane kopalnie Kalifornii.

śydzi powinni stanąć na czele wszystkich towarzystw spekulacyjnych, nie naraŜając się jednakŜe na Ŝadne niebezpieczeństwo, które by mogło

powstać z naduŜycia praw krajowych, jakie przez swą przebiegłość powinni zręcznie omijać, i dlatego powinni się oddawać takim tylko naukom,

które idą w parze z chytrością i przebiegłością im wrodzonymi, a które z tego powodu są dla nich łatwiejszymi.

Najporęczniejszym jest dla Ŝydów kierować się na doktorów prawa i medycyny, kompozytorów muzyki, autorów w rozmaitych przedmiotach

ekonomicznych, a to z przyczyny, Ŝe wszystkie te powołania i zajęcia nierozłączne są ze spekulacją.

Co do sztuk pięknych nasi wynajdą rozmaite sposoby na dobre przyjęcie debiutanta i chociaŜby ten był zwykłą marnością, potrafią otoczyć go

pewnym kadzidłem pochlebstw i zachęty.

W naukach znowu medycyna i ekonomia polityczna naleŜą do naszego plemienia. Doktor medycyny dopuszczonym bywa do najskrytszych

tajemnic familijnych: w jego rękach jest Ŝycie naszych wrogów. O doktorach prawa, juŜ wspomnianym było... W ekonomii zaś politycznej bardzo

łatwo jest zamącić głowę i wykazać, Ŝe białe jest czarnym, a czarne białym.

Powinniśmy popierać starania chrześcijan o zastąpieniu aktu ślubnego, odbywanego w kościele, prostym kontraktem przed urzędnikiem cywilnym,

bo wówczas ujrzeć będzie moŜna Ŝony i ich córy zdąŜające do naszego obozu, gdzie złoto przyciągać je będzie.

JeŜeli złoto jest pierwsza potęgą tego świata, to niezawodnie drugą jest prasa, lecz cóŜ ona moŜe znaczyć bez współudziału pierwszej? Wszystkie

zatem wyŜej przytoczone zasady, rady i myśli wówczas dopiero się zrealizują, gdy prasa będzie nam podwładną. Nasi więc powinni i muszą objąć

kierownictwo prasy codziennej w kaŜdym kraju. Jesteśmy chytrzy, zręczni i władamy groszem, potrzeba zatem za pomocą wielkich dzienników

politycznych kształcić i kierować opinię publiczną, według naszych wyłącznie interesów; krytykować dzieła i scenę i uzyskać wpływ na publiczność,

czyli na proletariat.

Takimi drogami postępując krok za krokiem, odeprzemy chrześcijan od wszelkiego wpływu i podyktujemy światu to wszystko, w co ma wierzyć, co

szanować, czym pogardzać i co przeklinać. Powtórzymy Ŝałobny płacz Izraela i skargę na ucisk, który tak długo nas dławił!... Wtedy pojedynczo

występować będą nasi nieprzyjaciele, atakując dąŜności nasze; lecz masy głupie i ciemne będą po naszej stronie.

My zaś, dzierŜąc prasę w naszych dłoniach, będziemy mogli zmienić prawość w nieprawość; bezcześć podnieść do prawdziwej czci, będziemy mogli

wstrząsnąć nietykalną dotąd instytucją rodziny i rozbić jej członków na oddzielne cząstki... Będziemy mogli wykorzenić to wszystko, w co

dotychczas wrogowie nasi wierzyli... Będziemy mogli zrujnować kredyt, podburzyć draŜniące namiętności, wydać wszystkiemu i wszystkim wojnę

otwartą, narzucić sławę lub pogrąŜyć w otchłań bezcześci kogo i co tylko chcemy!...

Wszystko to, niechaj wyrytym zostanie w pamięci kaŜdego Izraelity!...

Potęga nasza rozwinie się w olbrzymie drzewo, którego konarami będą; szczęście, bogactwo, potęga i rozkosz uŜywania.

KaŜdy więc Izraelita powinien nieść pomoc drugim. Skoro tylko jeden kroczy naprzód, niechaj ciągnie i innych za sobą, a jeŜeli mu się noga

poślizgnie, niechaj wszyscy biegną mu na pomoc. JeŜeli który z naszych jest pociągnięty przez sąd chrześcijański za przekroczenia praw w kraju w

jakim zamieszkuje, inni Ŝydzi powinni mu dopomagać, lecz tylko w takim razie, jeŜeli obwiniony postępował zgodnie z prawami, jakimi się rządził

lud Izraelski.

Lud nasz jest zachowawczym, konserwatywnym, pielęgnującym i ochraniającym obrządki religijne i ustawy od początkowych; źródeł ich

pochodzenia. Silnie stoi on przy prastarym; lecz w interesie naszym trzeba się starać przyjąć udział, a nawet przyjąć kierownictwo w reformach,

które stają na porządku dziennym, to jest polepszeniu bytu materialnego klas roboczych i ubogich. Powinniśmy więc przyjąć udział w tym ruchu,

ale tylko pozornie; bo w rzeczy samej starania nasze dąŜyć do skierowania całego prądu tych reform, czyli podziału pracy na drogę polityczną.

Masy same przez się głupie i ślepe dają się zawsze powodować i prowadzić krzykaczom a któŜ lepiej i głośniej od Ŝyda hałasować i blagą

omamiać potrafi?... Dlatego teŜ nasi wiodą rej w prasie i na trybunach we wszystkich chrześcijańskich narodach.

Im więcej gromad i zebrań, tym więcej powodów do niezadowolenia, a lenistwa do pracy, z czego koniecznie musi nastąpić zuboŜenie ładu i

poddanie go tym, którzy władają groszem, czyli dźwigną do pomnoŜenia proletariatu. Wszelki ruch, mający na celu zmianę wzbogaca nas, rujnując

drobne majątki, które muszą brnąć w długi.

Kruchość podstawy nasze wpływy i naszą potęgę i dlatego popierać wypada wszelkie niezadowolenia, wypływające stąd wstrząśnięcia, bo te

przysparzają nam bogactw i przyspieszają chwile dojścia do naszego jedynego celu... to jest do panowania na ziemi...".

Tak mówił mędrzec Ŝydowski, rabin Reichhorn. Mowa jego odsłania nam juŜ całą duszę Ŝydowską i kreśli cały program narodu Ŝydowskiego,

dlatego teŜ zasługuje ona na poznanie, jako najlepsze studium psychologii Ŝyda.

Ale na zjeździe praskim nie tylko został wyraźnie sprecyzowany plan podboju świata przez Ŝydów, ale takŜe postanowiono powołać do Ŝycia jawną

organizacją Ŝydowską, która by zajęła się praktycznym wcielaniem go w Ŝycie i która by równocześnie opiekowała się Ŝydami na całym świecie

udzielając im potrzebnych rad, pomocy i wskazówek, jak postępować mają. Tak więc powstał w ParyŜu w 1860 roku, a więc w rok po zjeździe

praskim, ,,Wszechświatowy Związek śydowski" (Alliance Israelite Univeréslle), załoŜony przez Adolfa Crémieux'ego.

śe ,,Wszechświatowemu Związkowi śydowskiemu" ,,nieznani przełoŜeni" poruczyli zadanie praktycznego wcielania w Ŝycie programu podboju

świata przez Ŝydów, świadczy o tym najlepiej manifest, jaki Adolf Crémieux ogłosił przy załoŜeniu tegoŜ ,,Związku". W manifeście tym czytamy:

,,Wszyscy Ŝydzi za jednego i kaŜdy za wszystkich; nauka Ŝydowska powinna zapanować na całym świecie; największy nasz wróg, chrześcijaństwo

rozkłada się, trafione w głowę; nasza narodowością jest religia ojców naszych i nie uznajemy innej, nasza sprawa jest wielka i świata, jej

pomyślne zakończenie jest zapewnione, sieć pajęcza, którą Izrael zarzucił na całą kulę ziemską powiększa się i rozszerza z dniem kaŜdym, a

proroctwo naszych ksiąg świętych nareszcie się spełnia, bliski jest czas, w którym Jeruzalem stanie się domem modlitwy wszystkich narodów i

Strona 5 z 54

ludów, tam flaga jedynego Boga Ŝydowskiego powiewać będzie, i zatknięta zostanie na najdalszych krańcach świata, umiejmy wykorzystać

nadarzające się sposobności, nasza potęga jest ogromna, uczmy się uŜywać jak ku chwale zwycięstwa naszej sprawy. Czego mamy się obawiać?

Niedalekim jest dzień, w którym wszystkie bogactwa, wszystkie skarby ziemi będą w rękach dzieci Izraela."

Na zebraniach związku Crémieux głosił:

,,Musi powstać nowe państwo mesjańskie, nowe Jeruzalem musi wznieść się w miejsce cesarzy i papieŜy."

PowyŜsze tłumacząc na język prostszy, bardziej zrozumiały, wyrazić naleŜy następująco:

,,Nadszedł juŜ czas na rozpoczęcie bezwzględnego niszczenia wszystkich dotychczasowych odrębnych państw i królestw, na zniesienie wszystkich

religii, ma się rozumieć za wyjątkiem talmudowej (Ŝydowskiej) i na ustanowienie na całym świecie jednego państwa Ŝydowskiego, w którym naród

Ŝydowski będzie Ŝywiołem panującym i w którym będzie obowiązywała tylko jedna religia, mianowicie Ŝydowska."

Ale przytoczony powyŜej tekst mowy mędrca syjońskiego Reinchhorna, odsłaniający ostateczny cel dąŜeń narodu Ŝydowskiego, dość jednak

ogólnie mówi o sposobach, za pomocą których cel ten (podbój świata przez Ŝydów) na być osiągnięty. Te jednak zostały juŜ wypowiedziane

dokładnie w pięć lat po tym, mianowicie w 1864 roku, przez innego mędrca syjońskiego, niejakiego Maurice (Mośka) Joly'ego, rzekomo Francuza,

a w istocie marrana (Ŝyda hiszpańskiego), którego przodkowie kiedyś ochrzcili się dla interesu lub z konieczności Ŝyciowych, spokrewnionego z

wielu domami szlachty francuskiej róŜnego autoramentu (pokroju) i pochodzenia, nie wyłączając Ŝydowskiego.

Joly, podobnie jak i jego przyjaciel Adolf Crémieux, mason najwyŜszych stopni, mimo chrześcijaństwa, które wyznawał pozornie, a więc

oszukańczo, był Ŝydem z krwi, kości i wiary. On to właśnie w 1864 roku napisał głośną swego czasu ksiąŜkę, pt. ,,Dialogues aux Enfers sentre

Macchiavel et Montesquieu ou la politique de Macchiavel aux XIX siecle par un zontemporaine" ("Rozmowy Makiawela i Monteskiusza w piekle, albo

polityka makawielska w XIXym wieku przez współczesnego"), skierowaną rzekomo przeciwko rządom Napoleona IIIgo we Francji, z którymi jako

czynny polityk był w zatargu, a w istocie będącą technicznym doradcą uzurpatorów Ŝydowskich, wskazującym im środki i sposoby, za pomocą

których moŜna będzie osiągnąć i utrzymać władzę w swym ręku nad narodami rdzennymi nawet wbrew ich woli.

Sztuczka, mistyfikacja (oszustwo*) Ŝyda Mośka Joly'ego udała się znakomicie. Francuzi w ksiąŜce jego widzieli najwyŜszego gatunku polityczny

pamflet (utwór złośliwy) całym swym ostrzem skierowany przeciw rządom Napoleona IIIgo i za to samo uwaŜał ją takŜe rząd cesarski, a

tymczasem Ŝydzi śmieli się w kułak, Ŝe im tak łatwo udało się wywieść w pole głupich ,,gojów" i jawnie pouczyć swych współwyznawców o tym, w

jaki sposób i jakimi środkami, ,,nieznani naczelnicy" Izraela, zamierzają osiągnąć i utrzymać władzę ,,narodu wybranego" nad całym światem.

Nie dość na tym. Doszło nawet do tego, Ŝe wielu Francuzów jak i cudzoziemców uwaŜało i uwaŜa jeszcze do dziś dnia Maurice (Mośka) Joly'ego za

wielkiego (tak!) patriotę francuskiego, ,,kochającego gorąco (tak!*) swój kraj" (jaki, czy Palestynę?*), który na próŜno, z naraŜeniem się

cesarzowi siedział nawet w więzieniu za swoją prawdomówność (???) i akcję polityczną !!! (co za wzruszające bohaterstwo!*), ostrzegał naród

francuski przed rządami Napoleona IIIgo, które prowadziły Francję do nieuchronnej klęski (co teŜ nastąpiło w 1870 roku*). Tak mówił w 1927

roku w ParyŜu na jednym ze swoich wykładów Jean Izoulet, profesor Collége de France o rzekomych zasługach dla Francji Maurice (Mośka)

Joly'ego.

Ale piewca ,,patriotycznych czynów" Joly'ego zapomniał widocznie przez ,,roztargnienie" dodać, Ŝe zarówno Maurice Joly, jak i Adolf Crémieux,

Rotszyld francuski, słynny baron Hirsch, Józef Reinach, Victor SaintPaul, Hippolyte Rodrigues, Jules Oppert (Blowitz) i inni Ŝydzi przygotowywali

Francję za czasów Napoleona IIIgo na zgubę, pchając ją z jednej strony do wojny z Prusakami, wojny, do której prowadzenia Francja nie była

zupełnie przygotowana, z drugiej zaś strony dokładnie informując Prusaków o zasobach skarbu francuskiego, o stanie kraju i jego obrony, o

nastrojach ludności itp. sprawach.

Wprawdzie niesłychanie ciekawe materiały dowodowe, świadczące niezbicie o tych haniebnych czynach Ŝydów francuskich i niefrancuskich, których

cała masa pętała się wówczas po Francji, za sprawą Adolfa Crémieux'ego w dziwny sposób ,,zniknęły" z francuskiego ministerstwa spraw

zagranicznych, niemniej jednak o tym wszystkim wiadomym jest dość dobrze prawdziwym, patriotom francuskim.

Ale wracam do tematu.

Zarówno mowa rabina Reichborna jak i ,,Rozmowy Makaviela z Monteskiuszem w piekle" Joly'ego były jeszcze niedoskonałym Ŝydowskim

programem podboju świata. Ten został naleŜycie odtworzony i wypracowany, po prostu z drobiazgową ścisłością dopiero w tzw. ,,Protokółach

Mędrców Syjonu", które duchowo, ideologicznie i stylistycznie łączą się ściśle z mową rabina Reichhorna i ,,Rozmowami" Joly'ego, jako Ŝe

wypływają z jednego i tego samego źródła i środowiska, mianowicie Ŝydowskiego. Są więc bezsprzecznym tworem ducha i mózgu Ŝydowskiego,

czego w Ŝaden sposób zaprzeczyć nikt nie jest w stanie.

Historia tzw. ,,Protokółów Mędrców Syjonu" jest niesłychanie romantyczna. Źródło ich pochodzenia nie jest ściśle znane i wątpliwym jest czy

kiedyś nawet, w przyszłości, zostanie ujawnione. Nawet sprawa opublikowania ich zarówno po raz pierwszy w Petersburgu przez Butmiego, w

grudniu 1901 roku pt. ,,Protokoły izwleczennyje iŜ tajnych chraniliszcz Sionskoj gławnoj kancelarii" ("Wyderzki iŜ drewnich i sowremjonnych

protokołow sionskich mudrecow w wsiemirnawo Obszczestwa francmasonow") ["Protokóły wybrane z tajnych schowków głównej kancelarii

Syjońskiej" ("Wyjątki z dawnych i współczesnych protokółów mędrców Syjonu Towarzystwa wszechświatowego masońskiego")], jak po raz drugi w

1904 roku takŜe w Petersburgu w wyjątkach przez Hipolita Lutostańskiego w jego dziele pt. ,,Talmud i jewrej" (Talmud i Ŝydzi) i po raz trzeci w

1905 roku przez Sergiusza Nilusa w dziele pt. ,,Wielkie w małym, albo antychryst jako blisko nadchodząca polityczna moŜliwość", w którym, jako

dodatek zamieszczono rozprawę; pt. ,,Protokóły Mędrców Syjonu", nie jest dokładnie wyświetlona.

Skąd i od kogo tekst ,,Protokółów" otrzymał Butmi nie wiemy. Co do Lutostańskiego to prawdopodobnie swoje ,,wyjątki z masońsko

syjonistycznych protokółów, Ŝydowskie tajemnice", zaczerpnął od Butmiego. Jedynie Nilus podaje źródło, z którego otrzymał ich tekst

rękopiśmienny w języku francuskim, mianowicie Aleksego Mikołaja Autchotina, marszałka szlachty gubernii czernichowskiej, późniejszego

wicegubernatora Stawropola.

Skąd i od kogo zaś je otrzymał Suchotin tego juŜ nie wiemy. Wiemy tylko, Ŝe drugi egzemplarz tegoŜ samego rękopisu wręczono Sipiaginowi,

rosyjskiemu ministrowi spraw wewnętrznych, który wkrótce potem został zamordowany.

,,Protokóły" wydawane były w Rosji kilkakrotnie zarówno przez Butmiego, jak i przez Nilusa. Ale nie dostawały się nigdy do rąk szerszej

publiczności. Wykupywano je zaraz po wyjściu z druku. Fakt ten wyjaśnia niezrozumiałe na pozór zjawisko, dlaczego o ,,Protokółach" zarówno

przed wojną, jak i w czasie wojny nic niemal w świecie nie wiedziano, mimo ich 9 wydań.

,,Protokóły Mędrców Syjonu" stają się dopiero głośne w całym świecie po roku 1919 mianowicie wtedy, kiedy to Godfried Beck przetłumaczył je z

rosyjskiego wydania Nilusa w 1911 roku na język niemiecki, dając im tytuł: "Tajemnice Mędrców Syjonu". Z tłumaczenia tego skorzystały prawie

wszystkie narody świata: odtąd o ,,Protokółach" wszędzie jest głośno.

W tłumaczeniu polskim po raz pierwszy wydano ,,Protokóły" w grudniu 1919 roku pt. ,,Protokóły posiedzeń Mędrców Syjonu". Jest to tłumaczenie

wydania Nilusa z roku 1917 pt. ,,Bliz jest pri dwieriech" ("Jest tuŜ u drzwi"). Według tego wydania ukazało się teŜ w następnych latach bez

Ŝadnych niemal zmian, szereg nowych wydań, odznaczających się bezkrytycznym powtórzeniem tego, co podał do wiadomości publicznej Nilus.

Opracowując niniejsze wydanie, odrzuciłem cały balast róŜnych przedmów i ,,Objaśnień Nieodzownych", a zatrzymałem tylko sam tekst. JednakŜe i

tekstu nie pozostawiłem bez zaprowadzenia w nim drobnych wprawdzie, ale według mojego zdania nieodzownych zmian. Przede wszystkim

poszczególne ustępy ,,Protokółów" zwane przeze mnie ,,Wykładami", które tworzą jedną myślową całość, zaopatrzyłem w paragrafy, poprawiając

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: