WOK – OBRAZ W KULTURZE
· estetyka – dziedzina filozofii zajmując się bądź pięknem i przeżyciami z nim związanymi, bądź teoria działa sztuki
· ikona – obraz przedstawiający osoby święte i sceny biblijne, odgrywa istotna role w liturgii chrześcijaństwa
· styl – charakterystyczny zespół cech dla danego regionu, artysty itd.
· mecenas – opiekun i protektor artystów, termin od Kajusa Mecenasa, który protegował Horacego i Wergiliusza
· dadaizm – awangardowy ruch w sztuce powstały w XX w. cechowany spontanicznością i irracjonalizmem
· dagerotypia – pierwsza technika fotograficzna, naświetlanie płytek srebrnych
· fotografia – proces otrzymywania trwałych i reprodukowalnych obrazów na płaszczyznach papierowych pokrytych substancja światłoczuła
· fotomontaż – kompozycyjna całość złożona z fragmentów różnych fotografii
· film – opowieść odtwarzana w ramach projekcji, podczas której seria nieruchomych obrazów daje wrażenie ruchu 2. perforowana taśma pokryta emulsją światłoczułą, służąca do zapisu obrazu filmowego w kamerze, a następnie kopiowania i projekcji filmu
· zdjęcia trikowe – powstają w wyniku ingerencji w obraz poprzez wykorzystanie makiet lub nakładanie dwóch obrazów na siebie
· język filmu – zespół środków wyrazu właściwych dla filmu oraz zasad ich łączenia w dziele, dzięki którym tworzy się spójny i znaczący przekaz
· montaż – organizacja materiału filmowego w uporządkowaną, znaczącą całość; montaż równoległy – prowadzi kilka wątków jednocześnie; montaż ciągły – naturalny przebieg akcji; montaż wewnątrzujęciowy – przedstawia scenę bez cięć, ruch zorganizowany jest wewnątrz kadru
· montaż atrakcji – zakładał silne wręcz agresywne oddziaływanie na widza przez zestawienie wyrazistych i skontrastowanych znaków tzw atrakcji
· kadr – wyświetlany na ekranie obraz filmowy
· ujęcie – zarejestrowana na taśmie całostka, przedzielona włączeniem i wyłączeniem kamery
· scena – całość kompozycyjna złożona z 1 lub kilku ujęć ale oparta na jedności czasu, miejsca i akcji
· sekwencja – seria scen powiązanych logicznie i kompozycyjnie, ukazujących spójny rozwój narracji
· remake – film oparty na scenariuszu innego filmu ale zrealizowanych z inna obsada
· soundtrack – zestaw piosenek i fragmentów muzycznych napisanych specjalnie do filmu lub wykorzystywanych w nim i wydanych oddzielnie na płycie
· neorealizm – włoski styl filmowy lat 40/50 realizował filmy zgodnie z przykazaniem Zavattiniego, skupianie się na codzienności w naturalnej scenerii (Vittorio de Sica, Roberto Rossellini)
· nowa fala – nurt w kinie francuskim z polowy lat 50; twórcy wyszli z kamera na ulice, przedstawiali zbuntowanych bohaterów za pomocą prostych środków, niedbałego montażu, ręcznej kamery
· DOGMA 95 – manifest filmowy z 1995 inspirowany przez reżysera Larsa von Triera zachęcający do nowej estetyki filmowej polemicznej wobec amerykańskiego kina komercyjnego; autentyzm
· polska szkoła filmowa – reżyserzy debiutujący w połowie lat 50, po politycznej odwilży i odejściu od stalinizmu; A. Wajda, A. Munk; Z. Cybulski, A. Pawilkowski; podejmowali tematyke IIWŚ, wprowadzili nowoczesny język filmowy i grę aktorska; trwała do lat 60
· adaptacja filmowa – film stanowiący efekt przeniesienia utworu literackiego na ekran
· telewizja – jest medium audiowizualnym, jej nadajniki przekazują materiał zarejestrowany na taśmie bądź transmitują przekaz na żywo
· propaganda – zespół działań publicznych, których celem jest szerzenie określonych idei czy postaw za pomocą technik perswazyjnych
· stereotyp – funkcjonujący w obiegu społecznym, uproszczony i skrótowy obraz jakiegoś zjawiska
· interaktywność – relacja, która opiera się na współpracy między medium a odbiorca, który ma wpływ na przekaz
· interfejs – strefa pośrednicząca w komunikacji między człowiekiem a maszyna
· impresjonizm – styl malarski, który rozwinął się we Francji w 70-80 XIX w.; malowanie bezpośrednio z natury, celem zmysłowe przekazanie sposobu widzenia rzeczywistości
· kubizm – kierunek w malarstwie zapoczątkowany ok 1907 r polegał na przedstawieniu rozbitego przedmiotu przez ukazywanie wszystkich jego profilów jednocześnie
· surrealizm – kierunek w sztuce ukształtowany w latach 20 XX wieku, opierał się na fascynacji snem
lexineedsoxygen