21.02.2007. PIELĘGNIARSTWO ANESTEZJOLOGICZNE -wykład 1-
Temat: Ostra niewydolność oddechowa.
1. Ostra niewydolność oddechowa: to niemożność utrzymania homeostazy ustroju bez konieczności stosowania sztucznej wentylacji.
2. Przyczyny niewydolności oddechowej:
– porażenie ośrodka oddechowego: leki, uszkodzenie OUN
– porażenie mięśni: chorob rdzenie
– znaczne zmniejsznie objętości tkanki płucnej: odma, zatory
– nagłe ograniczenie ruchomości
– nagła niedrożność dróg oddechowych: nagły skurcz oskrzeli, ciało obce
– zaburzenie przepływu krwi przez płuca
3. Objawy niewydolności oddechowej:
– duszność
– pozycja siedząca (gdy pacjent przytomny)
– oddech: szybki, płytki (tachypnoe)
– tachykardia
– sinica
– lęk, stres
– zlewne poty
– bezdech
– nagłe zatrzymanie krązenia
– w gazometri:
* PCO2: wzrasta ↑ 50 mm Hg hiperkapnia
* PO2: spada
* ph: spada
4. ARDS: ostra niewydolność oddechowa u dzieci i dorosłych. ARDS to rozsiany, postępujący proces zapalny płuc. Narasta niedodma. Uogólniona reakcja zapalna płuc.
5. Przyczyny ARDS:
– zapalenie płuc
– nadciśnienie śródczaszkowe
– krążenie pozaustrojowe
– zapalenie trzustki
– posocznica
– uraz płuc
– zator płynem owodniowym
– złamania kości długich
– wielokrotne transfuzje
6. Objawy ARDS:
– osłuchowo:
– * trzeszczenia
* rzęrzenia
* świsty
7. Zabieg minibal: płukanie pęcherzykowo- oskrzelokowe. Pozwala określić florę bakteryjną płuc, pęcherzyków płucnych przy zastępczym oddechu. Przed pobraniem wydzieliny z płuc należy podać 10 ml soli fizjologicznej do pęcherzyków.
8. Pielęgnacja pacjenta z ostrą niewydolnością płuc:
a) cele opieki:
– przywrócenie drożności dróg oddechowych
– podtrzymanie drożności dróg oddechowych
b) rozpoznanie stanu pacjenta;
c) zareagowanie na objawy:
– odessanie pacjenta
– poprawienie ułożenia głowy (odchylić głowę do tyłu)
– użycie szpatułki, palca owiniętgo w gazę do wykonania toalety jamy ustnej
– założeie rurki nosowo- gardłowej lub ustno- gardłowej
– założenie rurki intubacyjnej
– założenie rurki tracheotomijnej (wymiana rurki 1 raz na dobę lub 1 raz na 2 dni)
d) prowadzenie tlenoterapii:
– mieszanina tlenu z powietrzem; stężenie 28-33%
– FiO2↓ 60% (FiO2- frakcje tlenowa)
– doprowadzenie saturacji ↑ 90%
– obserwacja pacjenta
– tlen musi być nawilżony
– przepływ tlenu:
– * przez maskę: 8-12 litrów na minutę
– * przez wąsy: 6 litrów na minutę
– * przez cewnik: 8 litrów na minutę
e) zmniejszenie ilośći płynu w płucach:
– podanie leków odwadniających
f) prowadzenie PEEP (dodatnie ciśnienie końcowo wydechowe)
g) prowadzenie sztucznej wentylacji
h) zwalczanie kwasicy i niewydolności krążenia
i) prowadzenie kinezyterapii
j) pielęgnacja rurki intubacyjnej/ tracheotomijnej:
– obserwacja
– odsysanie
– oddychanie pacjenta przezn rurkę intubacyjną nie powinno przekraczać 14 dni
– powyżej 14 dnia należy założyć rurkę tracheotomijną
k) toaleta drzewa oskrzeloweo przez rurkę intubacyjną:
– płuczki
– zmiania położenia mankietu uszczelniającego 2 raz dziennie (zapobiega powstawaniu owrzodzeń, blizn, przetak)
– wymiana rurki co 2 dni
– przy oddychaniu przez rurkę intubacyjną powietrze musi być ogrzane i nawilżone. Służy do tego tzn. „sztuczny nos”
– co jakiś czas można wkropić do rurki 1-2 ml soli fizjologicznej
l) odsysanie: zasady
– oklepanie pacjenta przed odessaniem
– zabieg wykonuje się na jałowo
– cewnik do odsysanie musi być dostosowany do rurki intubacyjnej
– cewnik należy wkładać do rurki intubacyjnej na wyłączonym ssaku
– cewnik wkładamy i wyciągamy ruchem kolistym
– po każdorazowym odessaniu należy rozprężyć płuca za pomocą worka Ambu- wykonać kilka oddechów
– po odsysaniu należy podać 100% tlen na około 3 minuty (po podłączeniu do respiratora)
–
– 9. Sposoby sztucznej wentylacji:
– metoda usta- usta, usta- nos, usta- usta- nos (u dzieci)
– worek Ambu
– respirator
10. Rodzaje oddechów na respiratorze
– wspomagany: respirator czuwa i pomaga oddychać
– kontrolowany: respirator sam narzuca rytm oddechu
11. Monitorowanie pacjenta na respiratorze:
– gazometria
– tętno
– ciśnienie
– rytm serca
– OCŻ (CVP)
– pulskoksymetr
– kapnograf (mierzy ilość CO2 w powietrzu wydychanym; norma: 35-35 mmHg)
– ph krwi:
* ↑ 7,6- kwasica oddechowa (objawy: drgawki, depresja krążeniowa, niemiarowość tętna)
12. Kinezyterapia:
– oklepywanie
– drenaż ułożeniowy
– zmiana pozycji
– rozprężanie płuc workiem Ambu
28.02.2007. PIELĘGNIARSTWO ANESTEZJOLOGICZNE -wykład 2-
Temat: Zadania i specyfika pracy pielęgniarki anestezjlogicznej. Rola pielęgniarki w przygotowniu pacjenta do znieczulenia. Wyposażenie sali operacyjnej.
1. Wyposażenia stanowiska anestezjologicznego:
a) aparat do znieczulenia ogólnego: służy do podania mieszaniny anestetycznej oraz prowadzenia sztucznej wentylacji medycznej. Aparat składa się z:
– nośniej konstrukcji szkieletowej: 3 poziomy (szuflada, stolik, półka na sprzęt)
– zaopatrzenie w gazymedyczne i zasilanie awaryjne
– układ przepływomierzy
– układ parowników
– układ okrężny: składa się z:
* niskooporowej zastawki jednokirunkowego przepływu
* dwukomorowego pochłaniacza CO2
...
pigularze