Promieniotwórczość sztuczna
W 1934 roku, w lutym córka Marii Skłodowskiej-Curie Irena Joliot-Curie razem ze swym mężem Fryderykiem Joliot ostrzeliwali cząstkami płytkę glinu 2713Al. Zauważyli oni, iż na skutek tego zabiegu glin zaczyna się zachowywać tak jak pierwiastki promieniotwórcze. Emituje on promienie pozytronowe {pozytron (pozyton)- odkryte w 1932 roku przez Carla Dawida Andersona; fizyka amerykańskiego, nowa cząsteczka elementarna, o masie która równa była masie elektronu, była ona również o ładunku dodatnim równym co do wartości ładunkowi elektronu} Dzięki temu otrzymano po raz pierwszy ciała promieniotwórcze na drodze sztucznej. Przy pomocy cząsteczek otrzymano szereg pierwiastków sztucznie promieniotwórczych
Późniejsze analizy pokazały, iż do tego celu bardzo dobrze jest wykorzystywać nie tylko cząsteczki alfa, ale również szybkie protony 11H ( W 1919 roku Rutherford bombardował azot cząsteczkami alfa uzyskał jądra wodoru, zatem protony o ogromnej energii), deuterony 21H (D- izotopy wodoru) oraz neutrony ( Cząsteczki elementarne, nienaładowane o masie bliskiej masie protonu. Po raz pierwszy zauważono je w 1930 r. w czasie bombardowania berylu cząsteczkami alfa. Był to nowy typ promieniowania; który był bardzo przenikliwy, przechodził przez warstwę paru centymetrów ołowiu, natomiast w warstwie ciała które zawierało wodór, jak parafina, tracił swą energię. Naturę tych nowo wykrytych promieni wytłumaczył w 1932 r. Sir James Chadwick- fizyk angielski).
Akurat neutrony okazały się doskonałymi pociskami do produkowania przemian jądrowych. Brak ładunku daje możliwość im już przy niewielkich szybkościach przenikanie do jądra atomowego. Zwrócono również uwagę na fakt, iż powolne neutrony o wiele częściej przenikają do jądra aniżeli prędkie (prędkość powolnych neutronów 2,2 km/s)
Na przełomie 1938 oraz 1939 roku dwóch niemieckich naukowców: Otto Hahn oraz Fritz Strassmann dokonali rozszczepienia jądra uranu bombardując go neutronami
Niedługo po tym odkryciu sztucznej promieniotwórczości włoski uczony Enrico Fermi pokazał, iż jądra kilku pierwiastków na skutek bombardowania neutronami stają się promieniotwórcze. Uzyskał prawie pięćdziesiąt nowych izotopów promieniotwórczych.
W tym momencie powstały również koncepcje reakcji łańcuchowej (Fermi), która mogłaby stać się źródłem ogromnych ilości energii, i pojawiły się również pomysły użytecznego stosowania tej energii (Joliot-Curie).
W 1939 roku w Europie wybuchła wojna. Stary świat zawalił się w gruzy. Kilku wybitnych fizyków wyjechało z Europy. Pewna część z nich uczyniła to ze względu na sytuację polityczną już wcześniej. Do USA wyemigrowali między innymi: Albert Einstein, Niels Bohr, Robert Oppenheimer, Enrico Fermi, Leo Szilard oraz wielu innych.
Głębokie przekonanie badaczy o możliwości stosowania rozszczepiania uranu do wyprodukowania nowoczesnej broni o niespotykanej do tej pory sile oraz obawa przed opanowaniem tej broni przez hitlerowskie Niemcy sprawiły, iż zwrócili się w tej sprawie do prezydenta USA Roosevelta. Tak powstał \"Projekt Manhattan\", największy w dziejach program do analizowania. Amerykanie wykorzystali do badań znaczną część funduszy (dwa mld dolarów). Została utworzona bomba atomowa, natomiast na początku lat 50-tych, już po wojnie, urodziła się energetyka jądrowa. Ludzie kroczyli w nową erę.
Joliot-Curie Iregravene
(1897-1956), córka M. Skłodowskiej-Curie oraz P. Curie, żona F. Joliot-Curie, francuska, była fizykiem oraz chemikiem. Od 1937 roku była profesorem Sorbony, od 1946 była kierownikiem Instytutu Radarowego w Paryżu. Członek PAU (od 1947) oraz PAN (od 1952).
Jej pierwsze prace tyczyły się cech cząsteczek wysyłanych w czasie rozpadu promieniotwórczego. Razem z mężem w 1933 wykryła zjawisko tworzenia się par elektron-pozyton z fotonów, w 1934 - zjawisko sztucznej promieniotwórczości, które później analizowali. Za te prace w 1935 uzyskali obydwoje Nagrodę Nobla.
Joliot-Curie dokonywała również analiz nad wpływem neutronów na jądra uranu (takie same analizy robili inni badacze, w rezultacie doprowadziły te badania do odkrycia rozszczepienia jądra).
Joliot-Curie Frédéric Jean
(1900-1958), małżonek I. Joliot-Curie. Był francuskim fizykiem oraz działaczem społecznym. Od 1925 był asystentem M. Skłodowskiej-Curie. Od 1937 był profesorem Collegravege de France. Był również członkiem AN w Paryżu (od 1943), londyńskiego Royal Society (od 1946), AN ZSRR (od 1947), PAU (od 1947) oraz PAN (od 1952).
W latach 1945-1950 był kierownikiem francuskiego ośrodka analiz jądrowych w Orsay. Razem z małżonką w 1933 wykrył zjawisko tworzenia się par elektron-pozyton z fotonów, 1934 - zjawisko sztucznej promieniotwórczości, które później analizowali. Za te badania w 1935 uzyskali obydwoje Nagrodę Nobla.
W 1939 razem z H. Holbanem oraz L. Kowarskim wykrył możliwości jądrowej reakcji łańcuchowej (jądrowe reakcje). Nadzorował również konstrukcję pierwszego w Europie Zachodniej reaktora atomowego, który został uruchomiony 15 grudnia 1948 w Chatillon. Od 1942 był członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej. Od 1951 przewodniczącym Światowej Rady Pokoju.
AnaMarie83