Powstanie Spartakusa.pdf

(199 KB) Pobierz

untitled

8

powstani e niewolników pod wodzą Spartakusa

73–71 p.n.e.

gladiator

Spartakus w jednej ręce mocno ściskał miecz, w drugiej – tarczę.

Naprzeciw stał jego przeciwnik, uzbrojony w sieć i trójząb, którym

właśnie znów uderzył. Spartakus odbił pchnięcie i w ostatniej chwili

odskoczył przed rzuconą w jego kierunku siecią. Na widowni setki

Rzymian krzyczały nieustannie, zagrzewając do walki. Spartakus zbliżył

się do przeciwnika, poczekał, aż ten rzuci sieć, i po szybkim uniku

zaatakował. Jednocześnie odbił tarczą pchnięcie trójzęba i uderzył mie-

czem. Usłyszawszy jęk, natarł ponownie, pchnął tarczą w pierś przeciw-

nika i po chwili stał już nad powalonym gladiatorem, rannym w rękę.

mężczyzna (prze-

ważnie niewolnik),

który walczył na

arenie z innym

gladiatorem lub

z dzikimi zwie-

rzętami

Widownia szalała. Większość chciała śmierci pokonanego. Konsul –

największy dostojnik na igrzyskach – zgodził się z tym wyrokiem, toteż

wyciągnął rękę z kciukiem skierowanym w dół. Spartakus trzymał miecz

przy szyi leżącego na ziemi, a ponieważ musiał spełnić życzenie tłumu,

dobił rannego kolegę. Widzowie byli zachwyceni. Spartakus wracał

z areny przez Bramę Życia, ciało pokonanego gladiatora niewolnicy

pociągnęli przez Bramę Śmierci.

W szkole gladiatorów w Kapui mimo późnej nocy panował ruch.

Spartakus zwołał tajne zebranie gladiatorów w sali ćwiczeń. Rozmawiał

wcześniej z każdym z kolegów, teraz nadeszła pora, by działać wspólnie:

36

267729478.050.png

267729478.059.png

267729478.060.png

267729478.061.png

267729478.001.png

267729478.002.png

267729478.003.png

267729478.004.png

267729478.005.png

267729478.006.png

267729478.007.png

267729478.008.png

267729478.009.png

267729478.010.png

267729478.011.png

267729478.012.png

267729478.013.png

267729478.014.png

– Zbliżają się następne igrzyska – rozpoczął, gdy wszyscy byli już

obecni. – Ja w nich nie wystąpię. Nasz spisek został wykryty. Wracam

do Tracji, mojego rodzinnego kraju, wam radzę postąpić podobnie. Jeśli

się nie uda, lepiej zginąć z mieczem w dłoni, walcząc o wolność, niż na

arenie cyrku ku radości Rzymian.

Pierwszy poparł go Kriksos:

– Od tej chwili jesteśmy znów wolnymi ludźmi, nie niewol-

nikami. Tym razem dostarczymy Rzymianom innej rozrywki, niż się

spodziewają.

Las uniesionych w górę mieczy oznaczał jednomyślne poparcie.

Bunt gladiatorów spowodował natychmiastową reakcję Rzymu.

Wysłano oddziały mające zablokować drogi, zaalarmowano garnizony

w miastach portowych. Spartakus znalazł schronienie na stokach wul-

kanu Wezuwiusz. Każdego dnia do jego obozu przekradali się zbiegli

niewolnicy oraz zrujnowani chłopi.

Dysponujący trzema tysiącami żołnierzy Gajusz Klaudiusz Gla-

ber miał pewność, że łatwo sobie poradzi ze zbuntowanymi niewol-

nikami. Zablokował drogi prowadzące do Wezuwiusza, ufortyﬁkował

przesmyk prowadzący na szczyt wulkanu i spokojnie czekał, aż głód

zmusi Spartakusa do desperackiego ataku. Ten jednak wraz z gladia-

torami spuścił się po stromych zboczach na drabinkach uplecionych

z latorośli i zaatakował od tyłu oddział Klaudiusza Glabera. Rzymianie

rozproszyli się, pozostawiając zwycięzcom pusty obóz. Armia gladia-

Spartakus zwy-

cięsko wychodził

ze wszystkich

pojedynków na

arenie. Po wznie-

ceniu powstania

okazało się także,

że jest znakomi-

tym wodzem.

37

267729478.015.png

267729478.016.png

267729478.017.png

267729478.018.png

267729478.019.png

267729478.020.png

267729478.021.png

267729478.022.png

267729478.023.png

267729478.024.png

267729478.025.png

267729478.026.png

267729478.027.png

267729478.028.png

torów i niewolników miała czas na dozbrojenie się i powiększenie –

ze wszystkich stron Italii podążali ku niej nowi ochotnicy. Niebawem

liczyła ponad 100 tysięcy osób.

Spartakus poprowadził armię na północ Italii. Zamierzał prze-

kroczyć Alpy, dotrzeć do rodzinnej Tracji, a następnie umożliwić innym

powrót do ich rodzinnych krajów. Po drodze jego oddziały plądrowały

majątki rzymskich arystokratów. Byli niewolnicy, zrabowawszy pałace

swych niedawnych panów, opływali w dostatki. Pewnego dnia do Spar-

takusa przybył Kriksos.

– Ja i wszyscy Galowie chcemy zostać w Italii – oznajmił.

Wódz nie krył zaskoczenia.

– Dlaczego nie chcecie wrócić do domów?

– Jesteśmy silniejsi od Rzymian – odparł Kriksos. – W Italii jest

nam dobrze, niczego nam tu nie brakuje.

– To nie będzie trwać wiecznie. Rzym na razie nas lekceważy,

ale gdy wystawi silniejszą armię, czeka nas klęska. Jeśli nasza armia

zostanie podzielona, nastąpi to szybciej. Wywołaliśmy powstanie, żeby

przywrócić wolność niewolnikom, a nie po to, by grabić kraj i mordować

Rzymian.

– Nawet podzieleni będziemy silniejsi od Rzymian – nie zgodził

się Kriksos. – Możesz wracać do Tracji, my zostajemy w Italii.

pretor

Kriksos nie miał wielkich umiejętności i doświadczenia wojsko-

wego, dlatego też jego armia wkrótce została rozbita, a on sam zginął.

Natomiast Spartakus był kiedyś żołnierzem w wojskach sprzymierzo-

nych z Rzymem, znał sposoby walki legionów. Pod Mutiną jeszcze raz

potwierdził swój talent wodzowski. Rozbił tam ostatnią rzymską armię

konsula Gajusza Kasjusza Longinusa i pretora Gajusz Miniliusz, która

wysoki urzędnik

rzymski, zastę-

pujący czasami

konsula

broniła dostępu do północy kraju. Droga do Galii, Germanii i Tra-

cji stała otworem. Ponownie jednak niewielu niewolników skorzystało

z możliwości powrotu do domu. Przyzwyczaili się do życia z rabunku

i w chwale zyskiwanej w kolejnych zwycięstwach. Spartakus, ulegając

namowom towarzyszy, zdecydował się zawrócić na południe. Jeszcze

raz przemierzył kraj, grabiąc mieszkańców i niszcząc ich majątki.

Senat rzymski przestał w końcu lekceważyć Spartakusa. Legio-

nom z Hiszpanii, dowodzonymi przez Gnejusza Pompejusza, polecono

38

267729478.029.png

267729478.030.png

267729478.031.png

267729478.032.png

267729478.033.png

267729478.034.png

267729478.035.png

267729478.036.png

267729478.037.png

267729478.038.png

267729478.039.png

267729478.040.png

267729478.041.png

267729478.042.png

powrót do kraju. Uchwalono środki na nową armię, na której czele

stanął Marek Licyniusz Krassus. Nowy wódz najpierw surowymi środ-

kami przywrócił dyscyplinę wśród żołnierzy, następnie zaś, unikając

bezpośredniego starcia, odcinał powoli odziały Spartakusa od źródeł

zaopatrzenia. Dopiero gdy liczba powstańców stopniała, pozbawiona

żywności i dopływu nowych ochotników, Krassus postanowił ją znisz-

czyć. Bitwa rozegrała się na polach niedaleko Brundizjum.

Spartakus przed walką przebił mieczem swego konia:

– Jeśli przegramy – zwrócił się do swych żołnierzy – nie będzie mi

potrzebny, jeśli wygramy, będę miał wiele pięknych rumaków.

Zajął miejsce w szeregu żołnierzy. W czasie bitwy powalał na

ziemię wszystkich legionistów, którzy stanęli mu na drodze. Krok po

kroku zbliżał się do stanowiska Krassusa, zabił dwóch centurionów

centurion

setnik; niższy

oﬁcer w armii

rzymskiej dowo-

dzący setką

legionistów

z jego straży przybocznej, widział już przerażone oczy rzymskiego wo-

dza i wtedy otrzymał śmiertelny cios. To zakończyło opór całej powstań-

czej armii. Zwycięski Krassus wziął do niewoli 6 tysięcy jeńców. Wszy-

scy zginęli w mękach, przybici do krzyży wzdłuż drogi prowadzącej

do Rzymu.

Powstanie niewolników pod wodzą Spartakusa, największe w hi-

storii Rzymu, zakończyło się niepowodzeniem. Zwróciło ono jednak

uwagę Rzymian na zagrożenie wynikające ze zwiększającej się liczby

ludności niewolnej. Na niej bowiem w znacznej mierze oparta była

gospodarka państwa. Niewolnicy pracowali w kopalniach, wielkich go-

spodarstwach rolnych, warsztatach rzemieślniczych, służyli jako na-

uczyciele, wychowawcy i pomoc domowa, a także dostarczali rozrywki

w czasie igrzysk. Według prawa należeli do właścicieli tak jak zwyczajne

rzeczy. Po powstaniu Spartakusa władze dbały o to, aby liczba niewolni-

ków w Italii nie była zbyt duża. Zmieniło się także podejście zwykłych

Rzymian do tej kwestii. Część obywateli rzymskich zaczęła postulować

przyznanie niewolnikom pewnych praw.

267729478.043.png

267729478.044.png

267729478.045.png

267729478.046.png

267729478.047.png

267729478.048.png

267729478.049.png

267729478.051.png

267729478.052.png

267729478.053.png

267729478.054.png

267729478.055.png

267729478.056.png

267729478.057.png

267729478.058.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Barnett Mary - Bogowie i mity starożytnego Egiptu.PDF (32408 KB)
Saggs H. W. F. - Wielkość i upadek Babilonii.pdf (17255 KB)
Morenz Siegfried - Bóg i człowiek w starożytnym Egipcie.pdf (26122 KB)
Dzieje starożytne. Od początku czasów historycznych do drugiey połowy wieku szóstego.zip (112160 KB)
Creighton M. A. - Historya Rzymu.zip (7257 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin