052.Przekaz.pdf

PRZEKAZ 52

PLANETARNE EPOKI ŚMIERTELNIKÓW

O d czasu powstania życia na planecie ewolucyjnej, do momentu jego ostatecznego rozkwitu w

epoce światłości i życia, na światowej scenie ludzkiego bytu pojawia się co najmniej siedem epok

życia. Te kolejne epoki determinowane są przez planetarne misje Boskich Synów, a na

przeciętnym, zamieszkałym świecie, pojawiają się one w następującej kolejności:

1. Człowiek przed Księciem Planetarnym.

2. Człowiek po Księciu Planetarnym.

3. Człowiek poadamiczny.

4. Człowiek po Synu-Arbitrze.

5. Człowiek po Synu obdarzającym.

6. Człowiek po Nauczycielu-Synu.

7. Era światłości i życia.

Istniejące w przestrzeni światy, gdy tylko pod względem materialnym nadają się do życia,

umieszczane są w rejestrze Nosicieli Życia i w odpowiednim czasie Synowie ci ekspediowani są

do takich planet dla inicjacji życia. Cały ten okres, jaki upływa od inicjacji życia do pojawienia

się człowieka, określany jest jako epoka przedludzka i poprzedza ona kolejne epoki ludzkie,

rozważane w tych narracjach.

1. CZŁOWIEK PRYMITYWNY

Od czasu wyłonienia się człowieka z poziomu zwierzęcego – kiedy może on zechcieć czcić

swego Stwórcę – do przybycia Księcia Planetarnego, śmiertelne istoty z wolą zwane są

człowiekiem prymitywnym . Istnieje sześć podstawowych typów albo ras człowieka

prymitywnego i tacy wcześni ludzie pojawiają się kolejno, według porządku kolorów widma,

zaczynając od czerwonego. Okres trwania tej wczesnej ewolucji życia jest zróżnicowany na

różnych światach i rozciąga się od stu pięćdziesięciu tysięcy lat do ponad miliona lat czasu

Urantii.

Kolorowe rasy ewolucyjne – czerwona, pomarańczowa, żółta, zielona, niebieska oraz indygo

– zaczynają się pojawiać mniej więcej w tym czasie, kiedy człowiek prymitywny wypracowuje

prosty język i zaczyna używać twórczej wyobraźni. W tym czasie człowiek jest już dobrze

przystosowany do pozycji wyprostowanej.

Ludzie prymitywni są wspaniałymi myśliwymi i zaciekłymi wojownikami. Prawem tej epoki

jest fizyczne przetrwanie najlepiej przystosowanych; rząd w tym okresie jest wyłącznie

plemienny. Na wielu światach, podczas wczesnych zmagań rasowych, niektóre rasy ewolucyjne

zostają wyniszczone, jak to miało miejsce na Urantii. Te, które zostają, mieszają się zazwyczaj

później z importowaną rasą fioletową, ludem adamicznym.

Z punktu widzenia późniejszej cywilizacji, epoka człowieka prymitywnego jest długim,

ciemnym i krwawym rozdziałem. Etyka dżungli i moralność pierwotnych lasów nie dotrzymują

kroku standardom późniejszych systemów sprawiedliwości – religii objawionej i wyższemu

rozwojowi duchowemu. Na normalnych, nie eksperymentalnych światach, epoka ta jest bardzo

odmienna od długotrwałych i niezwykle brutalnych walk, charakteryzujących podobną epokę

na Urantii. Kiedy wyłonicie się z doświadczeń waszego pierwszego świata, zaczniecie rozumieć,

dlaczego na światach ewolucyjnych występują tak długie i bolesne zmagania, a kiedy ruszycie

naprzód do Raju, coraz lepiej będziecie pojmować mądrość takich z pozoru osobliwych działań.

Niezależnie jednak od wszystkich trudności, przeżywanych we wczesnych epokach wyłaniania

się człowieka, osiągnięcia człowieka prymitywnego stanowią znakomity, nawet heroiczny

rozdział w kronikach ewolucyjnego świata czasu i przestrzeni.

Wczesny człowiek ewolucyjny jest nieciekawą istotą. Tacy prymitywni śmiertelnicy

generalnie są mieszkańcami jaskini albo urwiska. Budują także proste szałasy na dużych

drzewach. Zanim zdołają osiągnąć wyższy stopień inteligencji, ich planety zostają czasami

opanowane przez gatunki większych zwierząt. Jednak dość wcześnie w tej epoce, śmiertelnicy

uczą się rozniecać i podtrzymywać ogień a wraz z rozwojem wyobraźni wynalazczej i

ulepszeniem narzędzi, rozwijający się człowiek zaczyna panować nad większymi i bardziej

nieporęcznymi od niego zwierzętami. Wczesne plemiona używają również często większych

zwierząt latających. Takie olbrzymie ptaki mogą przenieść jednego albo dwu, średnich

rozmiarów ludzi, nieprzerwanym lotem na ponad osiemset kilometrów. Na niektórych

planetach ptaki te są bardzo pożyteczne, ponieważ posiadają wyższą klasę inteligencji, czasem

potrafią mówić i używają wielu słów z języka danego świata. Ptaki te są nadzwyczaj inteligentne,

wyjątkowo posłuszne i bardzo przywiązują się do człowieka. Ptaki pasażerskie dawno już

wymarły na Urantii, ale wasi wcześni przodkowie ich używali.

Kiedy człowiek nabędzie etycznego osądu, moralnej woli, zbiega się to zazwyczaj z

pojawieniem się początków języka. Po osiągnięciu poziomu człowieczeństwa, po pojawieniu się

woli u śmiertelnika, istoty ludzkie gotowe są do tymczasowego zamieszkania ich przez Boskie

Dostrajacze, a po śmierci wielu z nich jest wybieranych do wiecznego życia i wyznaczanych

przez archaniołów do późniejszego zmartwychwstania i zespolenia z Duchem. Archaniołowie

zawsze towarzyszą Książętom Planetarnym, a osąd domeny na koniec systemu sprawiedliwości

następuje równocześnie z przybyciem księcia.

Wszyscy śmiertelnicy, zamieszkali przez Dostrajacze Myśli, są potencjalnymi czcicielami

Boga; zostali „oświeceni prawdziwym światłem” i mają możność poszukiwania kontaktu

wzajemnego z boskością. Tym niemniej wczesna, albo biologiczna religia człowieka

prymitywnego, jest w znacznej mierze pozostałością zwierzęcego strachu, połączonego ze

ignorancką trwogą i przesądami plemiennymi. Przetrwanie przesądów u wielu narodów Urantii

jest raczej niepochlebne dla waszego ewolucyjnego rozwoju, przy wspaniałych skądinąd

osiągnięciach w rozwoju materialnym. Wczesna religia strachu spełnia jednak bardzo

wartościową rolę – łagodzi ognistą naturę istot prymitywnych. Jest ona zwiastunem cywilizacji i

glebą dla późniejszego zasadzenia ziaren religii objawionej, przez Księcia Planetarnego i jego

duszpasterzy.

Mniej więcej sto tysięcy lat po osiągnięciu przez człowieka pozycji wyprostowanej, przybywa

zazwyczaj Książę Planetarny, wysłany przez Władcę Systemu na podstawie meldunku Nosicieli

Życia, że wola funkcjonuje, nawet, jeśli stosunkowo niewiele jednostek rozwinęło się do tego

poziomu. Prymitywni śmiertelnicy zazwyczaj dobrze przyjmują Księcia Planetarnego i jego

widzialny personel; faktycznie bardzo często przypatrują się im z trwogą i szacunkiem, prawie

ich czczą, jeśli im się tego nie zabrania.

2. CZŁOWIEK PO KSIĘCIU PLANETARNYM

Wraz z przybyciem Księcia Planetarnego zaczyna się nowy system sprawiedliwości. Na Ziemi

pojawia się rząd i zaczyna się zaawansowana epoka plemienna. Znaczny postęp społeczny

dokonuje się w ciągu kilku tysięcy lat takiego porządku. W normalnych warunkach, w tej epoce,

śmiertelnicy osiągają wysoki poziom cywilizacji. Nie szamoczą się tak długo w barbarzyństwie,

jak ludzie Urantii. Jednak bunt tak bardzo zmienia życie świata zamieszkałego, że możecie mieć

bardzo słabe albo i żadne pojęcie o podobnym porządku na normalnej planecie.

Średnia długość tego systemu sprawiedliwości wynosi około pięćset tysięcy lat, czasem dłużej,

czasem krócej. W tej epoce planeta zostaje wprowadzona w obwody systemu a pełen kontyngent

pomocników, seraficznych i innych, zostaje przydzielony do jej administracji. Dostrajacze Myśli

przybywają w zwiększonej liczbie a seraficzni opiekunowie rozwijają swój system nadzorowania

śmiertelników.

Gdy Książę Planetarny przybywa na prymitywny świat, panuje tam ukształtowana już religia

strachu i ignorancji. Książę i jego personel dokonują pierwszego objawienia wyższej prawdy i

organizacji wszechświata. Takie wstępne przedstawienia religii objawionej są bardzo proste i

odnoszą się zazwyczaj do systemu lokalnego. Do momentu przybycia Księcia Planetarnego,

rozwój religii jest procesem całkowicie ewolucyjnym. Później religia rozwija się przez

stopniowane objawianie, jak również przez rozwój ewolucyjny. Każdy system sprawiedliwości,

każda epoka ludzkości, otrzymuje poszerzone zobrazowanie prawdy duchowej i etyki religijnej.

Ewolucję religijnego pojmowania mieszkańców świata determinuje w znacznej mierze tempo

ich rozwoju duchowego oraz zakres objawienia religijnego.

Temu systemowi sprawiedliwości towarzyszy świt duchowy, a różne rasy oraz ich rozmaite

plemiona zaczynają kształtować wyspecjalizowane systemy myślenia religijnego i filozoficznego.

Przez wszystkie religie tych ras przewijają się równocześnie dwie właściwości: wczesny strach

człowieka prymitywnego i późniejsze objawienia Księcia Planetarnego. Pod pewnymi

względami Urantianie sprawiają wrażenie, jak gdyby nie wynurzyli się w pełni z tego stadium

ewolucji planetarnej. W miarę zgłębiania tych nauk dostrzeżecie jaśniej, jak dalece wasz świat

odbiega od przeciętnego, ewolucyjnego postępu i rozwoju.

Książę Planetarny nie jest jednak „Księciem Pokoju”. W czasie tego systemu sprawiedliwości

trwają zmagania rasowe i wojny plemienne, jednak ze zmniejszającą się częstotliwością i

gwałtownością. Jest to wielka epoka rozpraszania ras, osiągająca swój punkt kulminacyjny w

okresie intensywnego nacjonalizmu. Kolor jest podłożem podziałów plemiennych i narodowych

a odmienne rasy wykształcają często odrębne języki. Każda grupa rozprzestrzeniających się

śmiertelników ma skłonność do szukania odosobnienia. Segregacji takiej sprzyja istnienie wielu

języków. Zanim kilka ras się zjednoczy, ich bezwzględne wojny prowadzą czasami do

eksterminacji całych ludów; ludzie pomarańczowi i zieleni są szczególnie podatni na takie

wyniszczenie.

Na normalnych światach, w późniejszym okresie rządów księcia, życie narodowe zaczyna

zastępować organizację plemienną, czy raczej narzucane jest istniejącym grupom plemiennym.

Jednak wielkim osiągnięciem społecznym, w epoce księcia, jest pojawienie się życia rodzinnego.

Dotychczas związki ludzkie były przeważnie plemienne; teraz zaczęło się tworzyć ognisko

domowe.

Jest to ten system sprawiedliwości, w którym pojawia się równość płci. Na niektórych

planetach mężczyźni mogą rządzić kobietami, na innych panuje układ odwrotny. W tej epoce,

normalne światy wprowadzają pełną równość płci, co jest wstępem do pełniejszej realizacji

ideałów życia rodzinnego. Jest to świt złotego wieku rodzinnego. Idea rządów plemiennych

stopniowo ustępuje dwojakiej koncepcji – życia narodowego i życia rodzinnego.

W tej epoce pojawia się rolnictwo. Rozwój idei rodziny nie daje się pogodzić z wędrownym i

nieustabilizowanym życiem myśliwego. Stopniowo wprowadzone zostają zwyczaje posiadania

stałego miejsca zamieszkania oraz uprawy roli. Szybko postępuje oswojenie zwierząt i rozwój

kunsztów domowych. W momencie docierania do szczytu ewolucji biologicznej, osiągnięty

zostaje wysoki poziom cywilizacji, ale tylko niewielki postęp w dziedzinach mechanicznych;

wynalazczość jest cechą charakterystyczną kolejnej epoki.

Pod koniec tej epoki rasy są oczyszczone i doprowadzone do wysokiego poziomu

doskonałości fizycznej oraz rozwoju intelektualnego. Wczesny rozwój normalnego świata

przyspiesza w znacznym stopniu plan, który lansuje zwiększanie ilości wyższych typów

śmiertelników, wraz z proporcjonalnym ograniczaniem typów niższych. To właśnie brak

rozróżniania pomiędzy tymi typami, u waszych wczesnych ludów, przyczynia się teraz do

istnienia tak wielkiej liczby ułomnych i zdegenerowanych jednostek wśród współczesnych

narodów Urantii.

Jednym z wielkich osiągnięć epoki księcia jest takie właśnie ograniczenie rozmnażania się

umysłowo chorych i społecznie nieprzystosowanych jednostek. Na długo przed przybyciem

drugich Synów, Adamów, większość światów przykłada się poważnie do oczyszczenia gatunku,

do czego narody Urantii nawet teraz nie zabrały się poważnie.

Problem doskonalenia gatunku nie jest zbyt trudnym przedsięwzięciem, kiedy rozwiązywany

jest we wczesnym stadium ewolucji człowieka. Wcześniejszy okres walk plemiennych i

surowego współzawodnictwa w przetrwaniu gatunku wyplewił większość anormalnych i

ułomnych odgałęzień ludzkich. Idiota nie ma wielkich szans przetrwania w prymitywnych i

wojowniczych, plemiennych organizacjach społecznych. Jest fałszywym sentymentem waszych,

w pewnym stopniu doskonałych cywilizacji, że popierają, chronią i utrwalają beznadziejnie

ułomne mutacje ewolucyjnych ras ludzkich.

Darzenie czczą sympatią zdegenerowanych istot ludzkich, niezbawialnych, anormalnych i

podrzędnych śmiertelników, nie jest ani wrażliwością ani altruizmem. Nawet na najbardziej

normalnych światach ewolucyjnych istnieją wystarczająco duże zróżnicowania, pomiędzy

jednostkami i pomiędzy licznymi grupami społecznymi, aby mieć możliwość pełnej realizacji

szlachetnych cech altruistycznych sentymentów i bezinteresownej służby dla śmiertelników, bez

uwieczniania nieprzystosowanych społecznie i moralnie zdegenerowanych odgałęzień

rozwijającej się ludzkości. Jest wiele sposobności okazania tolerancji i wyrażania altruizmu na

rzecz tych nieszczęśliwych i potrzebujących jednostek, które nie utraciły bezpowrotnie swego

moralnego dziedzictwa i nie zniszczyły na zawsze swego wrodzonego wyposażenia duchowego.

3. CZŁOWIEK POADAMICZNY

Kiedy się skończy biologiczny pęd pierwotnego rozmachu życia ewolucyjnego, kiedy

człowiek dotrze do szczytu zwierzęcego rozwoju, przybywa druga klasa synostwa i zaczyna się

drugi system sprawiedliwości, łaski i służby. Odnosi się to do wszystkich światów ewolucyjnych.

Kiedy osiągnięty zostaje najwyższy możliwy poziom życia ewolucyjnego, kiedy człowiek

prymitywny wzniesie się na skali biologicznej tak dalece, jak to możliwe, zawsze pojawiają się na

planecie Materialny Syn i Córka, wysłani przez Władcę Systemu.

Dostrajacze Myśli coraz częściej przybywają do człowieka poadamicznego i coraz większa

liczba tych śmiertelników ma możliwość późniejszego zespolenia z Dostrajaczem. Adamowie

nie posiadają Dostrajaczy, dopóki funkcjonują jako zstępujący Synowie, ale ich planetarne

potomstwo – bezpośrednie i mieszane – staje się prawowitymi kandydatami do otrzymania, we

właściwym czasie, Nieodgadnionych Monitorów. Zanim się skończy epoka poadamiczna,

planeta posiada pełny kontyngent niebiańskich służb; tylko zespalające się Dostrajacze nie są

jeszcze nadawane powszechnie.

Głównym celem porządku adamicznego jest takie oddziaływanie na rozwijającego się

człowieka, aby zakończyć przechodzenie cywilizacji od stadium myśliwego i pasterza do

stadium rolnika i ogrodnika, później uzupełnianego pojawieniem się miejskich i przemysłowych

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: