FiM 01 - 2009.pdf - 2009 - Seewald

Prezydent Kropiwnicki dał Kościołowi dwie kamienice warte ponad 10 mln

CZERWONA ŁÓDŹ JEST CZARNA

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 1 (461) 8 STYCZNIA 2009 r. Cena 3 zł (w tym 7% VAT)

Str. 6

Tylko w Polsce każdego stać na prawdziwy

pałac! To ile on kosztuje? Mniej więcej tyle,

ile jedna dwudziesta mizernej kawalerki

w bloku. A jak się ma układy, to nawet jeszcze

mniej. Ile można na takim geszefcie zarobić?

Ot, równowartość czterdziestu kawalerek.

Str. 9

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 1 (461) 2 – 8 I 2009 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

„Akademickie Spotkania z Mistrzami” – oto nazwa kolejne-

go pomysłu ojca Rydzyka. ASzM organizować będzie toruń-

ska uczelnia redemptorysty („jedyna w Polsce oaza prawdy”

– jak ją nazwał Gosiewski). A kto zacz owi mistrzowie? Otóż

Macierewicz, Ziobro i Jerzy R. Nowak! Od nowego roku ww.

panowie prowadzić będą ze studentami wykłady. Katedrę

etyki obejmie... Zbigniew Ziobro, zaś historii Polski – No-

wak. Politologia zaś przypadnie Antkowi M. Brakuje tylko Ma-

cieja Giertycha na katedrze biologii. Biedne dzieci...

Czyja Polska?

Krajowy Rejestr Sądowy zatwierdził powierzenie funkcji p.o.

prezesa TVP Piotrowi Farfałowi. W ten sposób Polska jest

jedynym krajem na świecie, w którym publiczną (czy jakąkol-

wiek inną) telewizją rządzi neonazista.

tam jestem optymistą i uważam, że nie będzie tak

tragicznie. To następny, 2010 rok, będzie dużo gorszy.

Z pewnością jednak już w ciągu najbliższych miesięcy po-

głębi się recesja i wzrośnie bezrobocie. Choć żaden ze mnie

jasnowidz, zgadzam się z panem Jackowskim, że Unii Eu-

ropejskiej grozi rozpad; zresztą pisałem o tym na długo

przed jego wizją. W ciężkich czasach każdy dba o swoje.

Polska znajdzie się

w szczególnie trud-

nej sytuacji, gdyż

ogromne zadłuże-

nie wewnętrzne

i zewnętrzne okaże

się kulą u nogi trudną

do dźwigania w kryzysie.

Bogaty i ten, kto napo-

życzał innym, może ła-

two przetrwać czas

niedostatku. Tymcza-

sem my w przeli-

czeniu na jednego

mieszkańca jeste-

śmy najbardziej za-

dłużonym krajem

świata! A odsetki od

długu (łącznie w paź-

dzierniku 2008 r. do

spłaty było 535 mld

zł długu krajowego

i zagranicznego) spła-

cać musimy. W do-

datku już przed kry-

zysem głośno było

o tym, że za kilka lat

może nie wystarczyć pienię-

dzy na wypłatę rent i emery-

tur, bo za mało jest ludzi w wie-

ku produkcyjnym, a za dużo staru-

chów, którzy nic nie robią, tylko czekają na li-

stonosza. Tak jakby ci ludzie dawno już nie zapra-

cowali i nie odłożyli na swoje świadczenia! Czy to, co

w swoim życiu zrobili, a także ich pot i często podupa-

dłe zdrowie – dziś już się nie liczy? Bo to było dawno

i nieprawda? Bo budowali niesłuszny system? Tak wła-

śnie między wierszami motywowała swoją decyzję o zmia-

nie zasad waloryzacji emerytur i rent pani premier Su-

chocka, która w nagrodę za zabranie pieniędzy emery-

tom i ofiarowanie ich klerowi (konkordat) otrzymała cie-

płą posadkę w Watykanie.

Gospodarzami kraju są prezydent i premier. A co robią

dobrzy gospodarze, kiedy przychodzą chude lata? Ograni-

czają wszystkie zbędne wydatki, dbając o najchudsze stwo-

rzenia, aby te przetrwały. O tak zwanym prezydencie Pol-

ski lepiej zamilczmy, bo on planowo od 3 lat działa na szko-

dę Polaków. Ale premier, rząd, wojewodowie? W po-

przednim numerze Anna Tarczyńska podliczyła wydatki pań-

stwa na religię w szkołach i utrzymanie kapelanów wszel-

kich służb i branż, po czym dodała 97,9 mln zł z Funduszu

Kościelnego oraz bonifikaty dla Kościoła w „zakupie” nie-

ruchomości. Tylko w minionym roku, tylko z tych czterech

tytułów, poszły z budżetu państwa 2 miliardy 423 miliony

300 tys. zł. Poszły w błoto, podobnie jak co najmniej

jeszcze raz tyle z kilkunastu innych tytułów i okazji z bu-

dżetów państwowych firm, ministerstw, samorządów,

a nawet rad osiedlowych. A przecież do tej ogromnej dziu-

ry nieopodatkowanych dochodów namiestników Watyka-

nu wpada jeszcze rzeka pieniędzy wyciągniętych od (ła-

two)wiernych. Na to ostatnie źródło dochodu Krk nie ma-

my wpływu – poza oświecaniem umysłów, rzecz jasna.

Ale już kwota 5 miliardów rocznie publicznych pieniędzy

jest niewyobrażalna! Można by za nią wyżywić wszyst-

kich głodnych i bezdomnych. Większość darowizn (poza

tymi bezprawnymi na cele kultu) i zwolnień podatkowych

jest dokonywana w majestacie prawa rodem ze średnio-

wiecza, na mocy którego państwo chroni, wspiera i utrzy-

muje Kościół – pasożyta. A ten dodatkowo pasożytuje jesz-

cze na obywatelach. Chciwość duchownych połączona

z ich pomysłowością sięga jednak jeszcze dalej i wykra-

cza poza prawo. Świetnym przykładem jest tu ostatni nu-

mer z przejęciem przez nich jednej z kamienic w Łodzi,

opisany w artykule Barbary Sawy na str. 6.

Prawo o bonifikacie dla kościołów i związków

wyznaniowych woła o pomstę do nieba. Ale cóż stoi

na przeszkodzie, aby obecnie, w dobie kryzysu, zli-

kwidować je? Mam nadzieję, że dożyję czasów,

kiedy te wszystkie złodziejskie darowizny zostaną

anulowane, ale póki co – jak kraj

długi i szeroki – watykań-

skie sępy zlatują się tam,

gdzie jest łatwy kęs do

pożarcia (m.in. do

„Kropiwnickiej” Ło-

dzi), gdzie prezyden-

tem, burmistrzem

czy wójtem został

„człowiek Kościoła”

– w pełni oddany

i gotowy do oddawa-

nia. Z publicznego, na-

szego wspólnego

majątku. Tego mająt-

ku, na który praco-

waliśmy my oraz na-

si dziadowie i ojco-

wie, za co teraz stra-

szy się nas odebra-

niem rent i emerytur.

A po co się rozdaje?

Po to, żeby i nasze

dzieci żyły w niedo-

statku.

Kryzys wkrótce

stanie się wszech-

ogarniający. Mój znajomy, który mieszka w USA, relacjo-

nował mi, że po raz pierwszy w życiu widzi całe miasta

namiotowe, np. pod Nowym Jorkiem. Tabuny bezrobot-

nych ludzi chodzą tam w poszukiwaniu pracy, podobnie

jak to miało miejsce w latach 30. XX wieku podczas za-

paści gospodarczej na światową skalę. Ten czas jest wy-

jątkowy – wymaga wyjątkowych, odważnych i światłych

decyzji. Pisałem już kiedyś o Prusach, które w latach 80.

i 90. XVIII wieku popadły w kryzys. Wtedy to – aby uzdro-

wić finanse państwa – skonfiskowano większość dóbr ko-

ścielnych (które przecież powinny należeć do narodu,

a należą do Watykanu!). I głównie dzięki temu kraj się po-

dźwignął. Czy polskie władze stać na taką odpowiedzial-

ność za kraj? Nie stać. Ale powinny teraz przynajmniej za-

hamować powszechne rozdawnictwo! Trzeba natych-

miast anulować złodziejskie przepisy prawa o grabieży na

rzecz Watykanu. W czasie takiego kryzysu, jaki właśnie

nadchodzi, dogadzanie przebogatym grubasom w sutan-

nach oznacza wprost odejmowanie chleba od ust polskim

dzieciom, bo kołdra jest wyjątkowo krótka. A będzie jesz-

cze krótsza. Każdy, kto marnuje w ten sposób publiczne

pieniądze, jest zdrajcą i powinien podlegać surowemu są-

dowi. Tymczasem na razie cieszy się opinią bogobojnego

i może liczyć na wdzięczną pamięć kleru podczas kolejnych

wyborów. Pora sobie zadać pytanie: czyja jest Polska?

I odpowiedzieć na nie. Czynem.

„Warto rozmawiać” – flagowy program (TVP 2) naszego ulu-

bieńca, słynącego z bezstronności Jana Pospieszalskiego, ma

ok. 0,5 mln widzów. Nawet „Ziarno” i „Plebania” mają wię-

cej. Inne normalne talk-show mają wszystkie powyżej milio-

na. Wniosek? Pospieszalski na zastępcę Farfała!

W internecie trwa głosowanie: „Jaki fakt z minionego roku

uważasz za największy obciach dla Polski i Polaków?”. Choć

do rozstrzygnięcia plebiscytu pozostały jeszcze dwa dni, to nie-

zagrożenie prowadzi prezydent Lech Kaczyński z jego azja-

tycką podróżą. Drugie miejsce zajmuje... Lech Kaczyński

i panaprezydentowe przepychanki o miejsce przy stole w Bruk-

seli. Każdy prezydent jest „Pierwszy”. Ale tylko TEN prezy-

dent jest i pierwszy, i drugi!

„Wszelkie formy zapłodnienia poza organizmem matki, w in-

ny niż naturalny sposób, są niegodziwością i amoralnością”

– oświadczył w Boże Narodzenie kardynał Dziwisz. Coś nam

się wydaje, że i słowa, i dzień, który hierarcha wybrał sobie

na ich głoszenie, pachną bluźnierstwem.

Podczas pasterki w katedrze wawelskiej tenże sam Dziwisz

mówił do wiernych: „Należy bardziej troszczyć się o bogac-

two serca niż dobra materialne. To jedna z ważnych lekcji, ja-

kiej udziela nam Syn Boga leżący w żłobie na sianie w cudzej

stajni. To lekcja dla wszystkich, którzy chcieliby budować pa-

łace dla swoich pustych serc”. Wierni nie wierzyli własnym

uszom. Cóż za samokrytyka!

Jezuitę, księdza Jacka Prusaka, diabeł wziął we władanie. Jak-

że inaczej, jak tylko opętaniem, można tłumaczyć takie oto pu-

blicznie wypowiedziane słowa: „Kościół boi się seksu, nie po-

trafi o nim mówić, a jednocześnie cała nauka przedmałżeńska

sprowadza się tak naprawdę do tego, co, jak i kiedy wolno lub

nie. Małżeństwo staje się po prostu kościelnym przyzwoleniem

na seks. Katoliccy księża wciąż straszą piekłem młodych ludzi

współżyjących przed ślubem. A przecież przedmałżeński seks

nie powinien u nikogo budzić niepokoju”. Podobno Glemp, sły-

sząc to, pobiegł do chemicznego po „Prusakolep”.

W blisko czteromilionowym Berlinie do kościoła co niedzie-

lę chodzi „aż” 17 tysięcy luda. Ale coroczna pasterka skupia

tłumy, czyli 240 tysięcy gapiów. W coraz mniej licznych świą-

tyniach ścisk, więc w germańskich biskupich głowach zrodził

się pomysł, żeby na bożonarodzeniową mszę wstęp mieli tyl-

ko posiadacze specjalnych biletów, które będzie można dostać

po wylegitymowaniu się zaświadczeniem o terminowym uisz-

czaniu tzw. podatku kościelnego (8 proc. podatku). I słusz-

nie, bo swoich księży trzeba utrzymywać. Podobnie jak akto-

rów w teatrze.

Co czwarty Francuz uważa, że historia o Chrystusie to ba-

jeczka dla dzieci, a Zbawiciel nigdy nie istniał. W legendę

o niepokalanym poczęciu nie wierzy aż 85 proc. żabojadów.

W ciągu ostatnich 10 lat odsetek ateistów wzrósł nad Sekwa-

ną o ponad 400 procent.

Watykan odtrąbił swój wielki akt miłosierdzia. Otóż w mija-

jącym roku przekazał całe 119 tysięcy dolarów na lekarstwa

dla mieszkańców Afryki chorych na AIDS. Więcej zarabia

rocznie przeciętny proboszcz w USA. To mniej niż pół centa

na jednego zarażonego. Co za to można kupić? Spokój sumie-

nia. O ile takowe się ma.

Watykański sekretarz stanu kardynał Tarcisio Bertone oświad-

czył wszem wobec, że Pius XII jest jedną z najwybitniejszych

postaci w całej historii Kościoła (możemy sobie wyobrazić, ja-

kimi przymiotami legitymowały się postaci mniej „wybitne”)

oraz że papież ów zawsze opowiadał się za wolnością każde-

go człowieka. I tu się możemy zgodzić. Może nawet „Arbeit

macht frei” pochodzi z jakiejś jego encykliki?

Co najmniej dwóch na każdych pięciu pracowników Watyka-

nu zatrudnionych jest na czarno – twierdzi włoski minister

administracji publicznej Renato Brunetta i apeluje do papie-

ża o zmianę tego stanu rzeczy. Ale jakże inaczej, jak nie na

czarno, mają czarni pracować?

12 przywódców głównych Kościołów chrześcijańskich podpi-

sało wspólne memorandum, wzywające parlamentarzystów

do wprowadzenia do konstytucji ustawowego zakazu homo-

seksualizmu. W Polsce? Nie, na razie w Etiopii. Na razie...

JONASZ

W szyscy w koło kraczą, że ten rok będzie ciężki. A ja

Nr 1 (461) 2 – 8 I 2009 r.

GORĄCY TEMAT

roku weszła w życie usta-

wa o Funduszu Ubezpie-

czeń Społecznych, któ-

ra zmieniła radykalnie zasady wa-

loryzacji rent i emerytur. Między in-

nymi żołnierzy zawodowych. I cho-

ciaż widnieje w niej zapis, że nie do-

tyczy ona tych, którzy w dniu wej-

ścia rozporządzenia w życie już by-

li na emeryturach i rentach,

a więc nabyli prawa do określo-

nych świadczeń , Wojskowe Biura

Emerytalne łamią tę zasadę.

– Ci, którzy przeszli na świad-

czenia emerytalno-rentowe przed

1 stycznia 1999 roku, czyli przed

wejściem w życie Ustawy z dnia 17

grudnia 1998 roku o rentach i eme-

ryturach z FUS, wbrew intencjom

i wyraźnym zapisom tej ustawy, zo-

stali objęci nowym systemem walo-

ryzacji słusznie nabytych rent i eme-

rytur, a zmiana polegała na przej-

ściu z płacowego systemu waloryzo-

wania świadczeń na system inflacyj-

ny (wg wskaźnika inflacji w Polsce).

Tyle że z inflacją było krucho, co

bezpośrednio przełożyło się na wy-

sokość naszych świadczeń – wyja-

śnia pułkownik w stanie spoczynku

dr Zdzisław Gągalski .

Zbiorowa petycja, którą złożyli

u przedstawicieli najwyższych pań-

stwowych instytucji, nie przyniosła

efektu. Nie stanął po ich stronie tak-

że minister obrony narodowej, być

może za bardzo zajęty wymyślaniem

sposobów na reklamowanie zalet

służby w armii najmłodszym poko-

leniom Polaków. O respektowanie

prawa walczą więc sami – ci, któ-

rzy służbę wojskową rozpoczynali

w czasie wojny i tuż po niej. Zmę-

czeni, nierzadko schorowani. Wal-

czą jednak z prawdziwie żołnierskim

Ostatnia bitwa

Zawsze wierni ojczyźnie. Walczyli

z hitlerowskim okupantem, narażali

życie podczas rozminowywania kraju,

uczestniczyli aktywnie w odbudowywaniu

zniszczeń wojennych. Dziś – zamiast

odpoczywać – przyszło im znów walczyć.

Tym razem z własnym państwem,

w obronie swoich racji.

zacięciem, jako broni używając rze-

czowych argumentów. Bo ich racje

zdają się potwierdzać:

⁄ Druk sejmowy nr 339

z 8 grudnia 1998 roku wyraźnie okre-

śla intencję ustawodawcy oraz za-

kres reformy: „Omawiana ustawa

dotyczy wszystkich grup społeczno-

-zawodowych z wyjątkiem rolników.

Zmiana systemu nie obejmuje osób,

którym pozostało niewiele lat do

przejścia na emeryturę, a także nie

dotyczy osób znajdujących się obec-

nie na emeryturze” .

⁄ Trybunał Konstytucyjny (wy-

rok TK z dnia 20 grudnia 1999 r.,

sygn. K. 4/99) stwierdził, że przepi-

sy tej ustawy odnoszą się do żoł-

nierzy zawodowych, którzy w dniu

wejścia w życie ustawy pozostawali

w czynnej służbie wojskowej. Nie

dotyczą zaś tych, którzy byli już

na emeryturze .

⁄ Prokurator Generalny pod-

kreślił, że „zachowaniu uprzednio

obowiązujących przepisów nie prze-

ciwstawia się inny ważny interes,

wszczególności interes państwa, gdyż

regulacja taka nie ma bezpośrednie-

go wpływu na wydatki budżetu pań-

stwa ani na sprawność wdrażania ko-

lejnego etapu reformy ubezpieczeń

społecznych”.

⁄ Rzecznik Praw Obywatel-

skich, odpowiadając na zbiorową pe-

tycję pokrzywdzonych (pismo RPO-

-559037-IX/07/ZS z dnia 25.07.2008

roku), zauważa: „Obowiązujący od

1999 r. system ubezpieczeń społecz-

nych objął także żołnierzy zawodo-

wych i funkcjonariuszy służb mun-

durowych, którzy wstąpili do służby

po dniu 1stycznia 1999 r., tj. po dniu

wejścia wżycie ustawy zdnia 17 grud-

nia 1998 r. o emeryturach i rentach

zFunduszu Ubezpieczeń Społecznych

(DzU z 2004 r., nr 39, poz. 353

z późn. zm.). Tym osobom miało

przysługiwać prawo do emerytury lub

renty na tych samych zasadach, ja-

kie określono dla ogółu osób obję-

tych ubezpieczeniami społecznymi” .

⁄ Wyrok Sądu Najwyższego (II

UK 165/2006) mówi: „Ustawa oeme-

ryturach i rentach z FUS zawiera

szczególne unormowania dotyczące

osób, które spełniały warunki do

otrzymania świadczeń określonych

w przepisach ustawy o zaopatrzeniu

emerytalnym żołnierzy i ich rodzin,

co wyłącza w takich sytuacjach sto-

sowanie art. 7ustawy zdnia 10 grud-

nia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytal-

nym żołnierzy zawodowych oraz ich

rodzin (DzU z 2004 r., nr 8, poz.

66 ze zm.). Odrębność obu systemów

ubezpieczenia powoduje, że emeryt

wojskowy nie może nabyć prawa do

emerytury z ustawy o emeryturach

i rentach z FUS” .

⁄ Minister pracy i polityki so-

cjalnej Jolanta Fedak w styczniu

2008 r. – w odpowiedzi na interpe-

lację posła Artura Górskiego

w sprawie ograniczenia prawa do

emerytury z FUS byłym wojskowym

– stwierdziła: „Przeprowadzona

w 1999 r. reforma ubezpieczeń spo-

łecznych zakładała wyeliminowanie

w przyszłości odrębnych systemów

świadczeń dla funkcjonariuszy tzw.

służb mundurowych. Dlatego od 1999

roku systemem ubezpieczeń społecz-

nych objęto osoby, które do zawodo-

wej służby wstąpiły po 1stycznia 1999

roku (...). Prawo do emerytury lub

renty miało im przysługiwać na tych

samych zasadach, jakie określono dla

ogółu osób objętych ubezpieczenia-

mi społecznymi. Jedynie żołnierze

zawodowi i funkcjonariusze służb

mundurowych, którzy wstąpili do

służby przed 2 stycznia 1999 r. mie-

li zachować prawo do emerytury lub

renty na dotychczasowych zasadach” .

Domagają się więc emerytowa-

ni żołnierze między innymi stwier-

dzenia nieważności decyzji walory-

zacyjnych wydanych z rażącym na-

ruszeniem prawa po 1 stycznia 1999

roku, ponownego ustalenia wysoko-

ści świadczeń emerytalnych (dziś

pułkownik po studiach i 40 latach

wysługi otrzymuje uposażenie po-

równywalne z tym, jakie przysługu-

je kapitanowi po 20 latach służby)

oraz wypłacenia wraz z odsetkami

kwot, które wynikają z różnicy po-

między przysługującymi im świad-

czeniami a tym, które zostały im

przyznane. Mogłoby się wydawać,

że takimi racjonalnymi argumenta-

mi są w stanie przekonać do swo-

ich racji każdego. Nic bardziej myl-

nego. Sprawę zbagatelizowali pre-

zydent, premier, marszałkowie Sej-

mu i Senatu. Na wszystkie pisma

w tej sprawie dyrektorzy wojskowych

biur emerytalnych odpowiadają od-

mownie, uzasadniając, że ustawa

z grudnia 1998 r. jest zgodna z Kon-

stytucją RP. Tylko że zainteresowa-

ni nie zaskarżają ustawy, ale decy-

zje waloryzacyjne wydawane na jej

podstawie! Wnioski kierowane do

ministra obrony narodowej krążą

pomiędzy departamentami. Nikt

– jak na razie – nie reaguje.

– My nie strajkujemy, nie blo-

kujemy dróg, mostów, torów ani też

nie oblewamy ludzi gnojowicą, jak

to robią „elyty” postsolidarnościo-

we i postkomunistyczne. Nie prosi-

my o podwyżki! My tylko oczeku-

jemy, że władze państwa prawa,

w którym podobno żyjemy, usza-

nują stworzone przez siebie ustawy.

Bo podobno dura lex, sed lex – twier-

dzi pułkownik Gągalski. – Dyrekto-

rzy wojskowych biur emerytalnych

– jako funkcjonariusze publiczni ła-

mią to prawo! Czy świadomie, czy

też nie – niech to wyjaśniają orga-

na ścigania, do których też swoją

sprawę kierujemy – dodaje.

Bo żołnierze zawsze wierni swo-

jej ojczyźnie i zawsze posłuszni swo-

im zwierzchnikom tym razem nie

zamierzają się poddać. Będą atako-

wać. Do krwi ostatniej! – Jesteśmy

starzy i zmęczeni. Być może mini-

ster liczy na to, że problem, który

poruszamy, w końcu sam się roz-

wiąże. W sposób naturalny – zasta-

nawia się pułkownik.

WIKTORIA ZIMIŃSKA

wiktoria@faktyimity.pl

W walkę o godną starość dla

żołnierzy zawodowych włączył

się portal Głos Weterana i Re-

zerwisty ( www.gwir.pl ). Tam

wszyscy zainteresowani znajdą

potrzebne wytyczne oraz wzo-

ry wniosków, które należy kie-

rować do Wojskowych Biur

Emerytalnych: „Szanowni kole-

dzy emeryci i renciści! Jedy-

nym sposobem odebrania tego,

co nam się słusznie należy, jest

domaganie się INDYWIDUAL-

NIE o przeliczenie rent i emery-

tur zgodnie z obowiązującymi

przepisami”.

Co należy zrobić?

1. Pobrać ze strony odpowied-

ni wniosek i wszystkie podkre-

ślenia uzupełnić danymi konkret-

nego wnioskodawcy.

2. Wypełniony wniosek

(w 2 egz.) wraz z załącznikami

(zał. 1 – pierwsza decyzja ZRE

o ustaleniu emerytury, otrzy-

mana po przejściu na emerytu-

rę, oraz zał. 2 – ostatnia decy-

zja ZRE, dotycząca waloryzacji)

jak najszybciej dostarczyć do Za-

kładu Emerytalno-Rentowego

MSWiA, osobiście lub za po-

średnictwem Poczty Polskiej

przesyłką poleconą ze zwrotnym

potwierdzeniem odbioru.

3. Powiadomić kolegów i zna-

jomych o możliwości składania

wniosku do ZRE MSWiA.

Ostatnia bitwa

Z początkiem stycznia 1999

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 1 (461) 2 – 8 I 2009 r.

POLKA POTRAFI

Nasza klasa?

zarodka z badania USG, potem fot-

ka z porodu, a prawdziwy zdjęciowy

show zaczyna się po narodzinach: na

pleckach, na brzuszku, na prawym

boczku, na lewym boczku, pod kocy-

kiem, pod kołderką, z kupką, przyssa-

ne do cyca itp., itd. Coraz częściej sły-

szy się, że nasza-klasa staje się rajem

dla pedofilów. Wykradają zdjęcia roz-

negliżowanych bobasów, które póź-

niej, często z wulgarnymi komenta-

rzami, można znaleźć już na zupeł-

nie innych stronach internetowych.

Nie brakuje urodziwych i odważ-

nych Polek, które zwietrzyły sposób

na łatwy zarobek. Wysyłają zaprosze-

nia do mężczyzn, obiecując rozbiera-

ne zdjęcia w zamian za... doładowa-

nie telefonu. Lub wpłatę na konto.

Nasza-klasa umożliwia darmo-

wą reklamę licznym agencjom towa-

rzyskim. Panie w nich pracujące re-

klamują się na profilach z zachęca-

jącymi komentarzami. Na przykład:

„dyskretne spotkania”, „piękne i od-

ważne”, „lubiące nocne igraszki”,

„fanki lodzików”, „sex dla przyjem-

ności, bez miłości”. Żeby sprawie-

dliwości stało się zadość, wypada mi

wspomnieć, że wśród tej rui i po-

rubstwa odnalazłam zbłąkany, ale

dzielnie trzymający się profil aż 150

„dziewic czystych jak lilia” (na ob-

razku, a jakże, piękny biały kwiatu-

szek). O sobie napisały: „Strzeżemy

kwiatu naszej niewinności”. Czym się

aktualnie zajmują? „Czekamy do ślu-

bu”. Dziewczyny, powodzenia!

JUSTYNA CIEŚLAK

Prowincjałki

Dyrektor szpitala w Choroszczy każdemu

swojemu pracownikowi dał na święta ko-

pertę. Tyle że w środku – zamiast spodziewanej premii – była... oferta za-

ciągnięcia kredytu gotówkowego w firmie Skok Stefczyka. Podobno nawet

korzystna.

Wiecie zapewne o tym, że w na-

szym pięknym kraju istnieje nie-

strzeżona baza danych, zawiera-

jąca miliony zdjęć, adresów i mnó-

stwo informacji o nas samych.

Nie, to nie ABW. To znany wszyst-

kim portal Nasza-klasa.

Według pierwotnych założeń,

miał pomóc w odnowieniu szkolnych

kontaktów tym, którzy te szkoły daw-

no pokończyli. Po przeszło dwóch la-

tach użytkowania przeistoczył się

w wielki śmietnik, jak mówią nie-

którzy, albo, jak podkreślają inni, ko-

palnię wiedzy na temat polskiej men-

talności. Skoncentrujmy się na płci

pięknej, czyli naszoklasowiczkach.

Czego szukają na największym spo-

łecznościowym portalu? Przede

wszystkim to niezawodny, szybki, do-

mowy – można rzec, sposób na po-

prawę samopoczucia i życiowe fru-

stracje. Potrzeba zabłyśnięcia przed

znajomymi jest wyjątkowo silna,

zwłaszcza jeśli mieszkają na drugim

końcu Polski i nie dowiedzą się, jak

jest naprawdę. W tym celu wstawia

się mnóstwo fotek z komentarzami,

które nie pozostawiają żadnych wąt-

pliwości: mój kochany mężuś, kocha-

na córunia, nasz piesek, tu mieszka-

my, to ja na wielbłądzie...

Polki, zwłaszcza te młodsze, chcą

się podobać. I są łase na komplemen-

ty. Poziom estetyki zamieszczanych

zdjęć nierzadko pozostawia wiele

do życzenia, a inwencja twórcza nie

zna granic: w samej bieliźnie (albo

i bez niej), w wannie pełnej piany

z kusząco wystawioną nóżką, czy z de-

koltem do pępka. Pomysłowości na-

stoletnich naszoklasowiczek dowodzą

też fotki z jakże pouczających szkol-

nych wycieczek. Na przykład – mło-

de i śliczne dziewczę, w niewinnej

pozie, przed znaną wszystkim bra-

mą z jeszcze bardziej znanym napi-

sem: „Arbeit macht frei”... I komen-

tarze koleżanek: „Sweetuśna focia”,

„Wow, śliczna jak zawsze” (przy oka-

zji – najczęściej spotykany komen-

tarz to: „Dla ciebie czas się zatrzy-

mał”). Inwencją panienki, która pod-

czas zwiedzania obozu koncentracyj-

nego zrobiła sobie sesję w piecu kre-

matoryjnym (do późniejszego zapre-

zentowania w n-k właśnie), zainte-

resowała się nawet prokuratura.

Bywa, że szczęśliwe posiadaczki

własnych dzieciątek tak bardzo chcą

się nimi pochwalić, że zapominają,

co to umiar. Sądzą, że cud naro-

dzin trafia się pięć razy na rok al-

bo rzadziej? Zaczyna się od zdjęcia

Marek M. i Marcin M. spotkali się w wy-

pasionym amerykańskim więzieniu. Czas

przeznaczony na odpoczynek wykorzystali nadzwyczaj efektywnie – z paki

wyszli bowiem z gotowym planem na biznes. Szmuglowanie amfetaminy

(12 tys. euro za kilogram) w akumulatorach pojazdów jeżdżących do Nor-

wegii przynosiło im dochody przez 2 lata. Dopóki znów nie trafili do pierdla.

Tym razem norweskiego. Podobno pełny luksus...

Korzystając ze świątecznego luzu w szko-

łach, 14-letni uczniowie katolickiego gim-

nazjum w Częstochowie wybrali się do kina. Na swoje nieszczęście – ra-

zem z nauczycielką, która w połowie seansu nie wytrzymała napięcia i wy-

gnała dzieciarnię z widowni. Powód? Rozbierana scena.

28-latek z Łomży bardzo pragnął się oże-

nić. Upatrzył sobie nawet kandydatkę do

ołtarza. O zgodę swej o 11 lat młodszej wybranki jednak nie pytał. Porwał

ją, uwięził w mieszkaniu i już miał „pojąć za żonę”, gdy zgarnęła go policja.

Przerażona i zastraszona dziewczyna wróciła do rodziców, a niedoszły mał-

żonek trafił do aresztu.

W Koninie ktoś regularnie podpalał miej-

skie szalety. Bandytą, którego przez kilka

tygodni tropili lokalni stróże prawa, okazał się 18-letni miłośnik strażackich

syren.

Ksiądz proboszcz z Milanowa przeżywa pie-

kło na ziemi. Wszystko przez to, że nie za-

trudnił jako gospodyni domowej mieszkanki chałupy sąsiadującej z pleba-

nią. Od tej pory kobieta czerpie przyjemność z gnębienia duszpasterza – wy-

zywa go, zastawia podjazd kamieniami, pluje na ogrodzenie i wystawia w kie-

runku sutannowego środkowy palec. I tak już od kilku miesięcy.

Opracowała WZ

co roku nieustannie ględziły o tradycji, od-

wiecznych rzekomo zwyczajach i rodzinie. Dobry

Polak to taki, który szanuje tradycję. Tradycję?

A więc właściwe co?

Świąteczne terroryzowanie tradycją to już tradycja

sama w sobie. Nieobca była czasom PRL-u, ale praw-

dziwego rozpędu nabrała po 1989 r. – wraz z wielką

falą medialnego konserwatyzmu, propagowania war-

tości chrześcijańskich i generalnie podnoszenia rangi

takich wartości jak po-

słuszeństwo, powtarzanie

za „mądrzejszymi” i na-

śladowanie tzw. autory-

tetów, a deprecjonowa-

nie twórczego myślenia,

niezależności i swobod-

nego kształtowania własnego życia. Wartości stadne,

strach przed byciem „innym” wyniesiono ponad indy-

widualne pragnienia i potrzeby.

Osobiście nie mam nic przeciwko szanowaniu rozma-

itych zwyczajów, pod warunkiem że robi się to w sposób

rozumny. Zawsze zresztą nasz stosunek do tradycji, czyli

tego, co odziedziczone, jest wybiórczy, tylko nie zawsze

się do tego przyznajemy. I nie zawsze wybieramy to, cze-

go naprawdę chcemy i co sami uznamy za wartościowe,

ale czasem przyjmujemy to, co wymuszą na nas inni.

W kontekście Bożego Narodzenia świetnie pokazał to

nasz tekst z poprzedniego numeru pt. „Wigilijne fakty i mi-

ty”. Kiedy bliżej przyjrzeć się faktom, to okazuje się, że

tzw. tradycyjna polska wigilia jako ogólnopolski ustalony

zestaw obyczajów istnieje od... jakichś dwóch pokoleń,

czyli mniej więcej tyle co telewizja. Nawet absolutnie „tra-

dycyjne” opłatek i choinka są młodsze, niż nam się wy-

daje. Ta dziwna nowość „tradycji” nie przeszkadza me-

diom głosić pochwały jednolitości i wymuszać propagan-

dą określone postawy i zachowania. Stwierdzenie: „Jestem

wierny tradycji” jest puste w środku, bo zawsze łączy się

z wyborem pomiędzy tradycją regionalną a tą uznaną za

ogólnonarodową, katolicką a pogańską, rodzinną a wy-

muszaną przez otoczenie, wyniesioną z domu rodzinnego

lub tą wniesioną przez współmałżonka itp. Tak zwana wier-

ność tradycji to zawsze wybór, to rezygnacja z innych czę-

ści tej tradycji. I nie ma w tym nic złego, szkoda tylko, że

na ogół nie jest to wybór swobodny, lecz dokonywany pod

presją rzekomej odwieczności i powszechności.

Obłudnego często hołdowania „tradycji” nie sposób

oddzielić od mentalności konserwatywnej, która od dwóch

dziesięcioleci zapanowała w mediach za sprawą rządów

„szpetnych czterdziesto-

letnich” – dominacji ca-

łego pokoleniach dzien-

nikarzy wychowanych

w salkach przyparafial-

nych. Jeden z nich, To-

masz Terlikowski , wo-

jownik katolickich wartości we wszystkich już bodaj sta-

cjach telewizyjnych i tytułach gazetowych, z dumą zdefi-

niował ostatnio ten rodzaj mentalności jako przywiązanie

do czterech „R”: rodziny, religii, rynku i rozsądku plus

szacunku dla życia ludzkiego. Tych pięć mitycznych war-

tości konserwatywnych wymaga osobnego omówienia za

tydzień. Dziś tylko zauważmy, że katoliccy konserwatyści

szanują tylko taką rodzinę, jaką im Kościół podaje do wie-

rzenia – opartą na ślubie kościelnym i heteroseksualną

oczywiście. Wszystkie inne: będące wynikiem kolejnego

małżeństwa, związku cywilnego, jednopłciowe, ustanowio-

ne wokół jednego z rodziców lub zbudowane na umowie

więcej niż dwóch równorzędnych parterów, czyli w wielu

stronach świata będące w sumie w większości, są godne

dla wychowanków Kościoła jedynie krytyki i pogardy. Tym-

czasem prawdziwy i szczery religijny konserwatyzm w spra-

wach rodzinnych wymagałby szacunku dla związków po-

ligamicznych: czyż Abraham, ojciec wiary, i Dawid, któ-

rego psalmy śpiewane są na każdej mszy, Salomon, współ-

autor Biblii, nie posiadali wianuszka żon i nałożnic? Ech,

dziś prawdziwych konserwatystów już nie ma...

ADAM CIOCH

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

Jeżeli ustawa zalegalizowałaby to, co się dzieje, no to to byłaby tragedia

i na to się absolutnie zgodzić nie można, ponieważ w tej chwili w Polsce

wolno zrobić praktycznie wszystko, nie ma żadnych regulacji. Mam na-

dzieję, że będzie konsensus między katolickimi politykami, który dopro-

wadzi do całkowitego zakazu in vitro w Polsce.

(ks. Piotr Kieniewicz, Radio Maryja)

¶¶¶

Od przyszłego roku akademickiego na Uniwersytecie Jagiellońskim mają

zostać uruchomione magisterskie studia uzupełniające z dziedziny kultu-

ry współczesnej, w ramach których będą również organizowane zajęcia

o tematyce gejowskiej. Pewnym paradoksem jest, że do tej pory nie ma

żadnych studiów podyplomowych o nauce Jana Pawła II.

(„Nasz Dziennik”, 290/2008)

Zjadacze konserw

¶¶¶

W Polsce rządzi nie tyle Chrystus, co mamona, nie tyle powszechna reli-

gia, co powszechna hipokryzja.

(Magdalena Środa)

¶¶¶

Przemysław Gosiewski prywatnie jest całkiem równy. (Jan Bury, PSL)

¶¶¶

Potencjał intelektualny Jacka Kurskiego jest zdecydowanie duży, ale źle

ukierunkowany.

(Sebastian Karpiniuk, PO)

¶¶¶

My będziemy to (ustawę dotyczącą zapłodnienia in vitro) konsultować

w Platformie Obywatelskiej, a nie z przedstawicielami Episkopatu.

(Grzegorz Schetyna)

¶¶¶

Hasło „tolerancja” w istocie oznacza nie tylko brak sprzeciwu, ale akcep-

tację różnorodnego zła w życiu społecznym.

(Marian Piłka z PiS, „Gość Niedzielny” 51/2008)

Wybrała OH

NIESPODZIANKA

WCZASY POD CELĄ

SCENA DRASTYCZNA

BĘDĘ BRAŁ CIĘ...

TOALETA W OGNIU

WENDETA

W czasie minionych właśnie świąt media jak

Nr 1 (461) 2 – 8 I 2009 r.

NA KLĘCZKACH

ORLEN

DO SPOWIEDZI

PODATEK ZA MSZE

raz nie wiadomo który portret swe-

go mózgu, odkryła, że modły zo-

stały wysłuchane. Nie to, żeby cier-

pienia nagle diabli wzięli. Na foto-

grafii MRI ujrzała Ją. Od razu wie-

działa: nic, tylko Matka Boska! Po-

leciała ze zdjęciem do telewizji,

bo natchnęło ją, jak rozwiązać pro-

blem niezapłaconych rachunków le-

karskich. Zaraz też wystawiła ob-

razek Maryi na internetowej gieł-

dzie eBay. Cena wywoławcza za

Maryję była przystępna – 20 bak-

sów.

W Boliwii, po głosowaniu nad

nową konstytucją, która ma obalić

uprzywilejowanie Kościoła rzym-

skiego w tym kraju, socjalistyczny

rząd Evo Moralesa rozważy plan

opodatkowania Kościoła za każdą

mszę zamówioną przez wiernych.

Socjaliści, twierdzą, że to unor-

muje sytuację w relacjach pań-

stwo–Kościół. „Zarabianie pienię-

dzy musi być oddzielone od socjal-

nej działalności Kościoła. Nie wie-

my, jak wygląda socjalna działal-

ność prowadzona przez Kościół, po-

nieważ za wszystko trzeba płacić.

A przecież księża nie robią nic za

darmo. Kościół cieszy się dzisiaj spe-

cjalnymi przywilejami, jednak przy

nowej konstytucji Kościół katolicki

przestanie być oficjalną religią pań-

stwa i w konsekwencji utraci przy-

wileje, a jako usługodawca będzie

musiał płacić podatki” – stwierdził

Jorge Silva , rzecznik socjalistycz-

nych deputowanych w tamtejszym

parlamencie.

Urszula Krupa i Witold Tom-

czak , posłowie do Parlamentu Eu-

ropejskiego, domagają się od Or-

lenu, żeby wycofał ze sprzedaży

w stacjach paliwowych wydawnic-

twa i filmy o treści pornograficznej.

Ich zdaniem, występuje wielki dy-

sonans między współfinansowaniem

przez Polski Koncern Naftowy gło-

śnego filmu o życiu i naukach JPII

pt. „Świadectwo” a handlowaniem

materiałami pornograficznymi. Or-

len odpowiada: wydawnictwa i fil-

my o treści erotycznej są legalnie

dopuszczone do obrotu handlowe-

go, a ponadto zamawiają je ajenci

dbający o zyski i klientów. BS

Z kolei m.in. w Łodzi od lat po-

wstają wymyślne szopki według pro-

jektów wyłonionych w konkursach.

Ta nowa moda w połączeniu z gi-

gantomanią kościelną sprawia, że

świąteczne stajenki są coraz orygi-

nalniejsze i droższe. Nie wystarcza-

ją już naturalnych wymiarów figu-

ry świętych i bydląt. Twórcy ścią-

gają z zoo coraz więcej egzotycz-

nych zwierzaków.

PIERWSZA

KAPLICA JPII

W wadowickiej bazylice Ofiaro-

wania NMP powstała pierwsza w Pol-

sce kaplica ku czci Sługi Bożego Ja-

na Pawła II. W ołtarzu kaplicy

umieszczono obraz z wizerunkiem

Karola Wojtyły oraz napisem: „Mo-

dlimy się o wyniesienie na ołtarze

Jana Pawła II”. I jak tu nie wierzyć

w moc modlitwy, skoro efekt tej wa-

dowickiej jest już na ołtarzu... AC

WYZWOLIMY

GRUZINÓW!

MILIARDY ZA

KRZYWDĘ DZIECI

ZŁA BIBLIA

Wizycie papieża w Australii kil-

ka miesięcy temu towarzyszyła

erupcja informacji o licznych przy-

kładach pedofilii wśród kleru.

Skompromitowany został – chro-

nieniem przestępców seksualnych

– najwyższy rangą duchowny Austra-

lii, kardynał George Pell . Obecnie

opublikowano raport – pierwszy te-

go typu w tej sprawie – który stwier-

dza, że liczba przypadków molesto-

wania seksualnego jest prawdopo-

dobnie pięciokrotnie wyższa, niż po-

dają to oficjalne statystyki. Raport

autorstwa ekspertów z Monash Uni-

versity pt. „Koszt przestępstw prze-

ciw dzieciom w Australii” konklu-

duje, że cena, jaką trzeba było za

to zapłacić, wyniosła w roku 2007

10,7 mld dol. USA. Jeśli policzyć

wszystkie długofalowe wydatki, kwo-

ta wzrośnie do 30,1 miliarda! „To

w oczywisty sposób ukazuje, jak waż-

ne jest ujawnianie przestępstw i jak

najszybsze pociąganie do winnych

odpowiedzialności” – stwierdzają au-

torzy raportu, robiąc tym samym

przytyk biskupom.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

ZIOBROWA

W Koninie zgorszenie. Na miej-

scowym dworcu kolejowym darmo-

we egzemplarze Nowego Testamen-

tu z psalmami rozkładają Gedeoni-

ci, znane w świecie ekumeniczne

stowarzyszenie chrześcijańskie zaj-

mujące się rozdawaniem Biblii.

Ksiądz kanclerz Artur Niemira

z kurii włocławskiej ostro potępił

akcję i używane w niej tłumacze-

nie Biblii. Gedeonitów nazwał

„odłamem protestantyzującej sek-

ty”, a tłumaczenie Biblii uznał za

„złe” i pełne „błędnych sformuło-

wań”. Nie może być inaczej, bo jest

darmowe. W księgarni katolickiej

we Włocławku za Biblię katolicką,

tj. bezbłędną, trzeba zapłacić kil-

kadziesiąt złotych.

Niedola Zbigniewa Ziobry

– skazanego przez Sąd Apelacyjny

w Krakowie na opublikowanie prze-

prosin w największych stacjach te-

lewizyjnych – poruszyła serca par-

tyjnych kolegów byłego ministra.

Niemal wszyscy deklarują chęć

zrzutki na opłacenie spotów. Nie

są jednak specjalnie hojni. Suma

wymieniana przez nich najchętniej

to... 20 złotych.

PPr

MÓZG Z MARYJĄ

Tym razem Maryja nie objawiła

się wizualnie tak jak wiele razy wcze-

śniej (na murze, szybie, w ciastku itp.).

Tym razem pozwoliła się wy-

kryć aparaturze MRI na zdjęciu...

mózgu Pameli Latrimore z Fort

Pierce na Florydzie. Pamela od

lat 10 cierpiała z powodu niezliczo-

nych dolegliwości, nie dziwota więc,

że liczyła na cud. „Modliłam się

i rozmawiałam z Bogiem o mym

zdrowiu” – wyznaje. Kiedy modli-

ła się i – jak na rasową hipochon-

dryczkę przystało – grzebała w me-

dycznym archiwum, oglądając po

GŁODNE KROWY

Powoli spełnia się sen Kaczyń-

skich o tym, aby katolicka Polska

oczyszczona z sideł „układu” sta-

ła się światłością świata i solą zie-

mi, nie tylko „tej ziemi”. Uko-

chane dziecko Lecha Kaczyńskie-

go, Muzeum Powstania Warszaw-

skiego, zajmujące się w Polsce mi-

tologizowaniem i popularyzowa-

niem tej tragedii narodowej jako

rzekomego wielkiego sukcesu, pod-

pisało umowę z gruzińskim (a jak-

że!) ministerstwem kultury. War-

szawska placówka ma w rodzin-

nym mieście Stalina , Gori, prze-

robić muzeum jego imienia na mu-

zeum propagandy radzieckiej. Dy-

rektor Jan Ołdakowski z bólem

mówi, że gorijczycy są dumni ze

Stalina, bo uważają go za wielką

postać historyczną, a trzeba to

zmienić. Jest obawa, że misjona-

rzy Kaczyńskich mogą załatwić

w Gori Ruskie. Trudno, ewange-

lizacja, także antykomunistyczna,

wymaga ofiar!

Pazerność poznańskich elżbieta-

nek nie zna granic. Po wyrwaniu

w czerwcu 2008 r. od kościelno-rzą-

dowej Komisji Majątkowej 47 hek-

tarów ziemi w rejonie Białołęki za-

konnice sprzedały je szybko za pra-

wie 31 mln zł. Teraz „zachorowały”

na kolejne 20 ha. Tym razem „wy-

rok” padł na ziemię w rejonie wsi

Wieprz koło Żywca, zarządzaną

przez Agencję Nieruchomości Rol-

nych i stanowiącą zaplecze paszo-

we wzorcowego gospodarstwa z ho-

dowlą pół tysiąca krów mlecznych.

Komisja Majątkowa nie podjęła jesz-

cze decyzji, ale wiele wskazuje na to,

że spełni żądania siostrzyczek.

W praktyce oznaczać to będzie m.in.

radykalne ograniczenie hodowli krów

i zwolnienie wielu pracowników

wspomnianego gospodarstwa. Elż-

bietanki tradycyjnie zaniżyły wyce-

nę ziemi w Wieprzu do 11,9 mln zł,

choć jej wartość jest szacowana na

ponad 20 milionów. O wspomniane

grunty od lat ubiegali się różni kon-

trahenci, lecz nikt nie chciał z nimi

rozmawiać.

TANIEC Z HABITAMI

Tańczyć można już nie tylko

z gwiazdami, ale nawet z samym

Panem Bogiem. W tegorocznym

karnawale dla tych, którzy chcą na-

uczyć się przeżywania kontaktu

z Panem Bogiem w tańcu, specjal-

ne warsztaty tańca religijnego pod

hasłem „Zmieniłeś w taniec mój

żałobny lament” organizują salwa-

torianie z Trzebini. W programie

kursu proponują naukę dwunastu

grupowych układów choreograficz-

nych, prelekcje na temat znaczenia

tańca w życiu osoby oraz „doświad-

czenie improwizacji wspólnego two-

rzenia układu integracyjnego tań-

ca religijnego”.

MaK

KSIĄDZ

JAK NIE KSIĄDZ

KSIĘŻA HERETYCY

W Bergamo, w północnych

Włoszech, miejscowy proboszcz od-

mówił umieszczenia w szopce fi-

gurki narodzonego Jezusa, gdyż

– jak wyjaśnił – „ludzie nie są na

to gotowi”. Jest to odpowiedź księ-

dza na zachowanie miejscowych lu-

dzi, którzy często i ostro występu-

ją przeciw przybyszom z Trzeciego

Świata, a nastroje rasistowskie są

bardzo silne. „Jeżeli nie potraficie

przyjąć cudzoziemca, innego, nie

możecie przyjąć też Dzieciątka Je-

zus” – zauważył słusznie duchow-

ny. Parafianie są wściekli. PPr

Inicjatywa parafii świętego Mi-

chała w Łodzi wzbudziła krytykę

w kręgach kościelnych. Parafia

stworzyła internetowe kółko różań-

cowe, w którym zwraca się uwagę

na „moc nieprzerwanej modlitwy”,

zaklinając uczestników, aby znaj-

dowali zastępców, jeśli w danym

dniu sami nie mogą się modlić.

Zdaniem niektórych księży, takie

podkreślanie rzekomej siły nieprze-

rwanego łańcucha modłów jest dzi-

waczne i niepotrzebnie wywołuje

wyrzuty sumienia.

STAJENKI NIELICHE

Gdyby miejsce narodzin Jezu-

sa wyglądało tak, jak wyobrażają je

sobie częstochowscy paulini, mo-

glibyśmy mówić raczej o pałacu,

a nie lichej stajence. W minione

święta zakonnicy zafundowali wier-

nym budowlę o powierzchni 2,5 tys.

mkw., a w innych miastach tego ty-

pu obiekty były niewiele mniejsze.

MaK

FiM 01 - 2009.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: