4.3 Układ instalacji mieszkaniowej
Wymagania wykonania instalacji elektrycznej, pod kątem projektowania w pomieszczeniach mieszkalnych (zgodnie z ustaleniami międzynarodowymi komisji IEC oraz CENELEC):
1. Przewody powinny być prowadzone(w tynku, pod tynkiem itp.) poziomo lub pionowo a w podłodze i na suficie możliwie najkrótszą drogą.
2. Przewody wtynkowe typu YDYt, YDYp mogą być stosowane wyłącznie w pomieszczeniach suchych i nie wolno układać ich na ścianach wykonanych z materiałów palnych..
3. Połączenia przewodów wtynkowych powinny być wykonywane tylko w puszkach rozgałęźnych – CPR, do której przewodami podłącza się wszystkie gniazda wtyczkowe, łączniki i wypusty oświetleniowe).
4. W celu zwiększenia pewności zasilania gniazda wtyczkowe łączy się przewodami w układzie pierścieniowym.
5. Aby ograniczyć prowadzenie przewodów po ścianach i na suficie gniazda wtyczkowe instaluje się często tuż nad listwą przypodłogową.
6. Przewody do wypustów sufitowych układa się w podłodze wyższej kondygnacji(w budynkach wielopiętrowych).
7. W budynkach wielkopłytowych przewody układa się w stropach lub w podłogach oraz w ścianach w specjalnych kanałach, rurkach, korytkach i bruzdach wcześniej przygotowanych w prefabrykowanych płytach, a także na styku elementów budowlanych oraz w listwach przypodłogowych.
8. Przy układaniu przewodów, koniecznie trzeba mieć pewien ich zapas, mając na względzie osiadanie elementów wtyczkowych, łączników.
9. W budynkach wznoszonych metodami uprzemysłowionymi należy stosować przewody miedziane o przekroju do 6 mm2 w celu zapewnienia odpowiedniej trwałości instalacji.
10. Należy zawsze wydzielać obwody oświetleniowe, obwody gniazd wtyczkowych i obwody, do których moc podłączonych odbiorników przekracza 2000 W.
11. Do układania przewodów w betonie należy stosować karbowane rurki polipropylenowe, do których wciąga się przewody jednożyłowe, izolowane miedziane typu DG, LG, DY, LY.
12. Nie należy układać przewodów na ciągach kominowych, wzdłuż rur ogrzewczych.
13. Przez łazienkę nie powinny przechodzić przewody do zasilania innych pomieszczeń.
14. Nie wolno prowadzić przewodów od wypustów sufitowych do innych wypustów.
15. Cewkę prądową licznika energii elektrycznej włącza się w przewód fazowy.
16. Przy oświetlaniu korytarzy i klatek schodowych trzeba zapewnić możliwość załączania i wyłączania lamp z dwóch miejsc przy pomocy dwóch przełączników zmiennych (schodowych końcowych), a z trzech i więcej miejsc przy pomocy dwóch przełączników zmiennych (schodowych końcowych), a z trzech i więcej miejsc – przełączników zmiennych w połączeniu z przełącznikami krzyżowymi (schodowymi pośrednimi).
17. Do sterowania klatek schodowych w budynkach wielopiętrowych stosuje się specjalne przekaźniki czasowe zwane „automatami schodowymi” oraz dodatkowe przełączniki umożliwiające załączanie i wyłączanie oświetlenia w ciągu dnia, wieczoru nocy.
18. Obowiązuje zasada stopniowania zabezpieczeń nadprądowych.
Sposób rozmieszczenia wypustów oświetleniowych, łączników, gniazd wtyczkowych, rozdzielnicy w domku jednorodzinnym jednopoziomowym przedstawiono na poniższym rysunku.
Zasilanie domku jednorodzinnego z elementami zabezpieczeń nadprądowych, przeciążeniowych i przeciwporażeniowych, stanowiących wyposażenie rozdzielnicy, wraz z podziałem na wydzielone obwody odbiorcze przedstawiono na poniższym schemacie. (Przyjęto tutaj zasadę, rzadziej stosowaną, że odbiorniki oświetleniowe i gniazda wtyczkowe w jednym pomieszczeniu zasilane są z jednego wspólnego obwodu).
Instalacje należy wykonać przewodami o żyłach miedzianych YDYt o przekroju 1.5 mm2, jako zabezpieczenia nadprądowe typu B o prądach znamionowych 16 A oraz zabezpieczenie na zasilaniu wyłączniki instalacyjne typu B, o prądzie znamionowym 25A i wyłączniki różnicowoprądowe o czułości 30 mA (dotyczy to pomieszczeń mieszkalnych i garażu). W kuchni i w łazience obwody siłowe wydzielone należy wykonać przewodami o żyłach miedzianych YDYt, ale o większym przekroju, a mianowicie 2.5 mm2, a jako zabezpieczenie nadprądowe zastosować wyłącznik instalacyjny typu B o prądzie znamionowym 20A, a na zasilaniu zastosować zarówno wyłącznik instalacyjny o prądzie znamionowym 40A i wyłącznik różnicowoprądowy o czułości 100mA. Zasilanie budynku ze złącza, z zabezpieczeniem nadprądowym w postaci trójfazowego wyłącznika instalacyjnego lub trzech bezpieczników o prądzie znamionowym 63A.
Do sterowania odbiorników oświetleniowych zastosowano łączniki jednobiegunowe, szeregowe (świecznikowe) i schodowe.
Ogrzewanie elektryczne w budynkach mieszkalnych i gospodarczych jest realizowane dwiema metodami:
1. Ogrzewanie akumulacyjne za pomocą grzejników akumulacyjnych lub instalacji grzejnych podłogowych akumulacyjnych.
2. Ogrzewanie podłogowe przy użyciu specjalnych przewodów oporowych grzejnych.
Piece akumulacyjne pobierają energię elektryczną w godzinach nocnych (2200 – 600), kiedy to energia jest najtańsza i wymagają zasilania z wydzielonej rozdzielnicy z wykorzystaniem licznika dwutaryfowego.
Instalacje grzejne podłogowe są całkowicie niewidoczne, zapewniają równomierny rozkład temperatury w pomieszczeniu i możliwość nastawiania pożądanej temperatury w pomieszczeniu i możliwość nastawienia pożądanej temperatury na termoregulatorze lub mikroprocesorowego układu sterowania.
Ochronę przeciwporażeniową dla elektrycznej instalacji grzejnej podłogowej realizuje się przez zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych o prądzie wyzwalającym równym 30mA.
Do podgrzewania wody w gospodarstwach domowych stosuje się elektryczne podgrzewacze zbiornikowe wody o mocy 2-4kW.
Rozmieszczenie gniazd wtyczkowych i wypustów oświetleniowych w części mieszkalnej
gselectro.eu