Patronka rodziny
Postać św. Teresy od Dzieciątka Jezus pojawiła się we wczesnym moim dzieciństwie. Zawsze uważałam ją za moją „Małą Tereskę”, jako patronkę mojej rodziny. Obrazek św. Teresy stał w naszym domu na widocznym miejscu. Opowiadania mojej mamy i czytanie książki „Dzieje duszy”, w której zawarte są rady i wspomnienia – modlitwy – listy św. Teresy zawsze mnie zachwycały. Ta „Mała Terenia” zadziwiała mnie swoją postawą jak i słowami, które spotykałam za każdym razem czytając wspomnianą książkę. Odkrywałam w nich coraz to nowe wrażenia. Tylko akt, że zmarła mając zaledwie 24 lata, zawsze mnie zasmucał. Jej „mała droga” sprawia, że maluczcy sięgają do źródła Boskiej Miłości, wyprzedzając wielkich”.
Później nie raz stawiałam sobie to pytanie; dlaczego św. Teresa od Dzieciątka Jezus jest tak bliska mi i całej mojej rodzinie? Myślę, że przede wszystkim, dlatego, że była i jest patronką trudnych sytuacji, a czas po wojnie był biednym i trudnym dla wielu rodzin. Mimo, że Świętych kojarzymy i odbieramy przede wszystkim przez pryzmat pomocy i stawiennictwa, jakich od nich oczekujemy, to jednak wielu jest takich, którzy przychodzą na myśl w najtrudniejszych momentach. Karmelitanka z Lisieux należy chyba do grona tych Świętych szczególnie.
Święta Teresa wyraźnie troszczy się o zbawienie innych. Należy to wspomnieć o głośnej sprawie zbrodniarza Praziniego (1887). Święta Teresa po spotkaniu z Jezusem wiszącym na Krzyżu, doświadcza w sobie gorące pragnienie, aby walczyć o jego duszę, aby otworzyć go na dar Zbawiającej Krwi. Przy pomocy siostry Cecylii dokonała tego, że Prazini otworzył się na dar Zbawienia i przed wykonaniem wyroku ucałował krzyż.
Przeżywała również troskę o działalność misyjną Kościoła, czego wyrazem są jej duchowi bracia kapłani-misjonarze, za których nieustannie się modliła. Misje dla Teresy to otwieranie ludziom drogi prowadzącej do Nieba. Bo życie w Kościele jest nam zawsze darowane razem z łaską chrztu świętego. Ważne jest przyjęcie tego daru z wdzięcznością i bojaźnią.
Św. Teresa mówi o życiu ukierunkowanym ku służbie Kościołowi, gdzie zadanie to łączy się z wypowiedzią Jezusa: „wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40).
Przez całe moje już dorosłe życie, czuję opiekę św. Teresy, którą często proszę modląc się o wstawiennictwo do Jezusa.
Parafianka H. W.
orkisz_1956