FUNKCJE KIEROWNICZE
Decyzje:
· Podstawowa forma pracy kierownika;
· Są nierozerwalnie związane z ryzykiem i odpowiedzialnością.
Decyzja – jest to wybór jednego z rozpoznanych i możliwych do realizacji wariantów działania.
Rodzaje decyzji:
1. Podział ze wzg. na ryzyko decyzyjne:
· Decyzja w sytuacji quasi-pewności (quasi = prawie) – jeden z wariantów jest doskonały, a prawdopodobieństwo wystąpienia oczekiwanych skutków wynosi 1.
· Decyzja w sytuacji niepewności (najczęstsza!!!) – jeden z wariantów jest lepszy od pozostałych, a prawdopodobieństwo wystąpienia oczekiwanych skutków jest wysokie.
· Decyzja w sytuacji ryzyka – żaden z wariantów nie jest ani lepszy, ani gorszy od pozostałych, a prawdopodobieństwo wystąpienia oczekiwanych skutków jest niskie.
2. Podział ze wzg. na podmiot decyzyjny:
· Decyzje jednoosobowe (najczęściej!!!);
· Decyzje jednoosobowe oparte na zbiorowym rozpoznaniu;
· Decyzje wieloosobowe.
3. Podział w oparciu o tryb podejmowanych decyzji:
· Decyzje kalkulacyjne – ważymy zalety i wady różnych wariantów rozwiązania problemu;
· Decyzje negocjacyjne:
warunek 1: podmiot wieloosobowy
warunek 2: w/w muszą mieć różne poglądy
· Decyzje proceduralne.
4. W zależności od czasu utrzymywania się ich skutków:
· Decyzja operacyjna (krótkookresowa) – jej skutki utrzymują się krótko – kilka dni;
· Decyzja taktyczna (średniookresowa) – jej skutki utrzymują się kilka miesięcy do 3 lat;
· Decyzja strategiczna (długookresowa) – jej skutki utrzymują się 3-5 lat lub dłużej.
Decyzja strategiczna – ogólna; nie precyzujemy szczegółów wykonawczych; jest dezagregowana (dzielona) na decyzje taktyczne, które są dzielone na decyzje operacyjne.
MODELE DECYZYJNE:
1. Model monoracjonalny:
Etap 1: sformułowanie problemu
Etap 2: analiza problemu – etap fundamentalny w procesie decyzyjnym. Jest to gromadzenie informacji o problemie. Informacji powinno być jak najwięcej.
Informacje:
· Prawdziwe;
· Pełne;
· Aktualne.
Ograniczenia: np. rachunek ekonomiczny.
Etap 3: opracowanie wariantów rozwiązania problemów.
Etap 4: opracowanie i hierarchizacja kryteriów optymalizacyjnych.
Etap 5: wybór wariantu optymalnego.
Etap 6: sformułowanie decyzji:
· Precyzyjne
· Przejrzyste
Poznawczy model monoracjonalny:
Proces decyzyjny wygląda j/w, z tą różnicą, że posługujemy się tu stereotypem myślowym.
Ma charakter normatywny, a nie wyjaśniający.
2. Model organizacyjny:
Obserwujemy ten model najczęściej w dużych organizacjach.
Defragmentacja problemu – podział problemów na podproblemy, które przydzielamy potem do poszczególnych komórek organizacyjnych.
Rozwiązania, które uzyskujemy najczęściej nie są (i nie muszą być) spójne.
Rozwiązanie problemu jest sumą arytmetyczną rozwiązań poszczególnych podproblemów.
3. Model polityczny:
Najczęściej obserwowany w polityce. Decyzja, którą podejmujemy jest wieloosobowa (zbiorowy podmiot decyzyjny).
W celu przeforsowania naszego pomysłu na rozwiązanie problemu poszukujemy sojuszników, tworzymy koalicje, tworzymy siłę przetargową, zastraszamy przeciwników. Gry:
· Gra o zbudowanie imperium
· Gra o zmiany na górze
· Gra o niezależność
4. Model „kosza na śmieci”:
Nawiązuje do doświadczenia. Twórca tego modelu porównał naszą świadomość do kosza, a doświadczenie do śmieci.
W celu rozwiązania problemu „szukamy” rozwiązania podobnej sytuacji podobnej do tej, z którą aktualnie próbujemy sobie poradzić.
Im doświadczenie jest świeższe, tym łatwiej je odtworzyć i dopasować do danej sytuacji. Determinacja.
Myślenie twórcze.
Czas na podejmowanie decyzji.
xXxxRuudaaxxXx