AUTENTYZM [gr.], kierunek poet. w pol. literaturze międzywojennej, zainicjowany przez S. Czernika, reprezentowany przez grupę poetów skupionych 1935–39 wokół mies. ® „Okolica Poetów”; propagował współcz. tematykę (zwł. wiejską), uznawał za przedmiot ujęcia poet. jedynie osobiste przeżycia twórcy, uwierzytelnione jego własnym doświadczeniem życiowym, wyrażone w sposób możliwie bezpośredni, nieskrępowany przez konwencje poet.; autentyzm stał się jednym z ośr. krystalizacji nurtu wiejskiego w literaturze pol. XX w.
„OKOLICA POETÓW”, miesięcznik poet., wyd. 1935–39 w Ostrzeszowie Wielkopolskim; organ ugrupowania poetów (S. Czernik — red., J.B. Ożóg, J. Pietrkiewicz, J.A. Frasik) realizujących program ® autentyzmu; wśród współpracowników — J. Czechowicz, J. Przyboś.
Literatura faktu, termin wprowadziła krytyka literacka międzywojnia jako odmianę prozy narracyjnej lat 30.; współczesna literatura narracyjna o charakterze przede wszystkim dokumentarnym (częściowo zbeletryzowana), której głównym celem jest wiarygodna relacja o autentycznych wydarzeniach, stosująca relację reporterską lub pamiętnikarską, charakterystyczną dla powieści środowiskowej. Współczesną literaturę faktu reprezentują utwory m.in. M. Wańkowicza \"Na tropach Smętka\", H. Krall \"Zdążyć przed Panem Bogiem\".
AnnLea