Henryk Różański - Fitoterapia cz. 2.doc

(1264 KB) Pobierz
Zielarstwo i metody fitoterapii

Zielarstwo i metody fitoterapii

Wszystko o ziołach i preparatach ziołowych

dr Henryk St. Różański
Akademia Medyczna im. K. Marcinkowskiego
Katedra Medycyny Społecznej
Zakład Historii Nauk Medycznych
Kierownik Zakładu: prof. dr hab. med. Roman Meissner

Opracowano na podstawie prac:

Henryk Różański

Poradnik zielarski

Krosno 1993

Poradnik Fitoterapii

Krosno 1990-1994

Roślinne preparaty galenowe, cz. I - III, receptura i wyniki badań autora

Rękopis i maszynopis recenzowany; Krosno, cz. I-III - 1989-1996;

Krosno-Poznań, cz. IV – 1997-2001

Sponsor badań autora w latach 1993-2000 - Fundacja Büchnera

Dokument i receptury chronione prawami autorskimi

Receptur nie wolno stosować do celów zarobkowych!

 

 

 

 

 

 

 

Spis treści niniejszej strony:

1. Historia i znaczenie dwóch kierunków ziołolecznictwa

2. Rodzaje surowców zielarskich i zasady ich zbioru

3. Suszenie, pakowanie i przechowywanie surowców zielarskich

4. Postacie leków ziołowych i sposoby ich przyrządzania

5. Stosowanie i dawkowanie leków ziołowych

6. Przegląd wybranych ziół:

Aloes drzewiasty - Aloe arborescens (Mill.)

Aloes zmienny - Aloe eru (Berger)

Aloes pstry - Aloe variegata (L.)

Aloes afrykański - Aloe africana (Mill.)

Aloes uzbrojony - Aloe ferox (L.)

Aloes zwyczajny - Aloe vera (L.)

Aminek egipski - Ammi visnaga (L.);(!)

Aminek większy - Ammi maior (L.); (!)

Arcydzięgiel litwor (lekarski) - Archangelica officinalis (Hoffm.)

Arcydzięgiel nadbrzeżny - Archangelica litoralis (Fr.)

Arnika górska - Arnica montana (L.); (!)

Arnika łąkowa - Arnica chamissonis (Less.); (!)

Babka lancetowata - Plantago lanceolata (L.)

Babka szerokolistna (większa) - Plantago maior (L.)

Babka piaskowa - Plantago arenaria (W.K.)

Babka płesznik - Plantago psyllium (L.)

Bagno zwyczajne - Ledum palustre (L.); (!)

Barszcz zwyczajny - Heracleum sphondylium (L.)

Barszcz łąkowy czyli syberyjski - Heracleum sibiricum (L.)

Barwinek pospolity - Vinca minor (L.); (!)

Barwinek zielny - Vinca herbacea (W.K.); (!)

Bazylia pospolita - Ocinum basilicum (L.)

Berberys zwyczajny - Berberis vulgaris (L.)

Bertram lekarski - Anacyclus officinarum (Hayne);(!)

Bertram szarolistny czyli dalmacki (maruna!) - Pyrethrum cinerariaefolium (Trev.);(!)

Bez czarny - Sambucus nigra (L.)

Bez hebd - Sambucus ebulus (L.)

Bez koralowy - Sambucus racemosa (L.)

Biedrzeniec anyż - Pimpinella anisum (Umbelliferae)

Biedrzeniec mniejszy i biedrzeniec większy - Pimpinella saxifraga et Pimpinella maior (Umbelliferae)

Bluszczyk kurdybanek - Glechoma hederaceae (Labiatae sive Lamiaceae)

Bobrek trójlistkowy - Menyanthes trifoliata (Menyanthaceae)

Bodziszek - Geranium (Geraniaceae)

Borówka bagienna - Vaccinium uliginosum (Ericaceae)

Borówka brusznica - Vaccinium vitis-idaea (Ericaceae)

Borówka czarna (czernica) - Vaccinium myrtillus

Buk zwyczajny - Fagus silvatica (Fagaceae)

Bukwica lekarska - Betonica officinalis (Labiatae)

Bylica boże drzewko - Artemisia abrotanum (Compositae)

Bylica estragon (bylicy głupich) - Artemisia dracunculus sive Oligoporus condimentarius (Compositae)

Bylica piołun - Artemisia absinthium. (!)

Bylica pospolita - Artemisia vulgaris

Brzoza brodawkowata i brzoza omszona - Betula verrucosa et Betula pubescens (Betulaceae)

Cebula - Allium cepa (Liliaceae)

Centuria pospolita - Centaurium umbellatum (Gentianaceae)

Chaber - Centaurea (Compositae)

Cykoria podróżnik - Cichorum intybus (Compositae)

Czeremcha zwyczajna Prunus padus L. (Rosaceae)

Czosnek niedźwiedzi - Allium ursinum (Liliaceae)

Czosnek ogrodowy - Allium sativum

Dąb szypułkowy i dąb bezszypułkowy - Quercus robur L. et Quercus sessilis Ehrh. (Fagaceae)

Drożdże - Saccharomycetes (Saccharomycetaceae) seu Faex medicinalis (sive potius Saccharomyces sp.)

Dziewanna kutnerowata i dziewanna wielokwiatowa – Verbascum phlomoides et Verbascum thapsiformae (Scrophulariaceae)

Dzięgiel leśny - Angelica silvestris (Umbelliferae)

Dziurawiec - Hypericum (Hypericaceae sive Guttiferae)

Fiołek trójbarwny - Viola tricolor (Violaceae)

Fiołek wonny (ogrodowy) - Viola odorata

Glistnik jaskółcze ziele - Chelidonium maius (Papaveraceae); (!)

Głóg - Crataegus (Rosaceae)

Goryczka - Gentiana (Gentianaceae)

Goździkowiec korzenny - Eugenia caryophyllata sive Eugenia aromatica (Myrtaceae)

Herbata chińska Camelia sinensis sive Thea chinensis (Theaceae)

Hyzop lekarski - Hyssopus officinalis (Labiatae)

Św. Albertus Magnus /1193-1280/ - patron biologów

średniowieczny alchemik, filozof, teolog i zielarz

1. Historia i znaczenie dwóch kierunków ziołolecznictwa

Ziołolecznictwo jest tak stare jak ludzkość. Wiedzę o ziołach gromadził człowiek od zarania cywilizacji. Od najdawniejszych czasów musiał człowiek dawać sobie radę z rozmaitymi chorobami. Leków na liczne cierpienia poszukiwał w otaczającej go, przebogatej przyrodzie.

Ludy pierwotne.

Człowiek pierwotny podczas poszukiwania środka leczniczego kierował się instynktem oraz obserwacjami przypadkowymi; naśladował też zwierzęta, które podczas choroby zjadają pewne rośliny nie będące jednak ich codziennym pożywieniem (np. małpy chore na malarię obgryzają chinowiec z kory w której znajduje się znana chinina, bydło rogate podczas cierpień z zakresu przewodu pokarmowego konsumuje rumianek lub krwawnik, które w normalnej sytuacji są omijane). Jeśli spożycie jakiejś rośliny działało szkodliwie na organizm ludzki unikano jej, gdy dobrotliwie - stosowano. U ludów pierwotnych, które łączyły się w rodziny i szczepy, leczeniem zajmowała się z reguły jedna osoba - wódz, a wiedza o ziołach była przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie.

 

Starożytność.

Najstarszym dokumentem pisanym zawierającym opis środków leczniczych pochodzenie roślinnego jest księga Pent-Sao pochodząca ze starożytnych Chin (sprzed ok. 2700 r. p.n.e.). Wynika z niej, że Chińczycy wytwarzali soki, napary, odwary, proszki, maście, wina; nie znali jednak syropów ziołowych. W lecznictwie stosowali ok. 300 ziół.

Znane też są tabliczki Sumerów, z których wynika, że ludy te stosowały do leczenia lulek, piołun, babkę, nagietek, lepiężnik, kokoryczkę, czosnek, cebulę czy rumianek. Kapłani sumeryjscy sporządzali według własnych recept (które do dziś przetrwały w postaci glinianych tabliczek) rozmaite mieszanki ziołowe, nalewki i proszki. Sumerowie swą wiedzę o ziołach przekazali Asyryjczykom i Babilończykom, ci z kolei Egipcjanom. Asyryjczycy i Babilończycy zaobserwowali, że w różnych por...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin