Allison Margaret - Zadanie milosci.pdf - Allison Margaret - LadyHenrietta

Margaret Allison

śą danie miło ś ci

(A Single Demand)

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Cassie Edwards zanurzyła stopy w piasku i popijając colę, obserwowała męŜczyznę za

barem, nalewającego drinki. Przypominał jej królewicza z bajki o Kopciuszku. Wysoki, o

królewskiej postawie, z ciemnobrązowymi włosami i oczami, przy których widoczne

zmarszczki świadczyły, Ŝe często się uśmiecha. Miał postawę atlety. Ubrany był w miękką

lnianą koszulę, wyłoŜoną na wyblakłe dŜinsy.

ChociaŜ nie zamieniła z nim ani słowa, czuła, jak jakaś magnetyczna siła przyciąga ją do

niego, nie pozwalając oderwać wzroku. Pomyślała nawet, Ŝe chciałaby być z takim

męŜczyzną. Czuć jego dotyk. Całować go. NaleŜeć do niego.

Cassie rozejrzała się po restauracji. Była ona usytuowana bezpośrednio na plaŜy, z barem

pod gołym niebem, obramowanym białymi światłami. Kelnerzy i kelnerki mieli na sobie

oryginalne stroje hawajskie. To wszystko wydawało się Mekką romantyzmu. Wszędzie widać

było zakochane pary, trzymające się za ręce, całujące się lub przytulone do siebie.

Cassie poczuła się bardzo samotna. Bahamy to nie jest miejsce dla złamanych serc,

pomyślała.

Ale nie mogła myśleć o swoim byłym narzeczonym, czy teŜ pozwolić sobie na niewinny

flirt. Nie przyjechała tutaj szukać miłości.

Przyjechała, by spotkać się z Hunterem Axonem, jednym z najbardziej bezwzględnych

biznesmenów i niegodziwców na świecie.

Było to dziwne zadanie dla kobiety niemającej biznesowego doświadczenia, pracującej

jako tkaczka w starej, zabytkowej fabryce tekstylnej.

– Czy Ŝyczysz sobie jeszcze jedną colę?

Cassie uniosła głowę i poczuła mrowienie na całej długości kręgosłupa, gdy rozpoznała w

pytającym męŜczyznę zza baru, męŜczyznę, którego przed chwilą podziwiała. Gdy spojrzała

w jego brązowe oczy, odpłynął od niej cały świat. Co on robi przy jej stoliku? Nie jest

przecieŜ kelnerem. Cassie potrząsnęła głową.

– Nie, dziękuję.

MęŜczyzna zawahał się przez moment. A potem wskazał na jej aparat fotograficzny.

– DuŜo zrobiłaś zdjęć? Flirtował z nią.

Niestety, Cassie nie umiała flirtować. Nigdy nie miała nawet do tego okazji. Jej rodzina,

podobnie, jak rodzina Olivera, przeznaczyła ich sobie od momentu, gdy się urodzili, w tym

samym szpitalu, w odstępie dwóch dni.

Gdy dorastała, wszyscy chłopcy w Shanville wiedzieli, Ŝe jest dziewczyną Olivera

Demiona, i była dla nich nietykalna.

Cassie poczuła zdenerwowanie. Jak ludzie to robią?

– Nie – mruknęła. – To znaczy tak.

MęŜczyzna uśmiechnął się.

– Czy byłaś na dole, na rafach? Potrząsnęła głową.

– Robiłam zdjęcia na plaŜy. Lubię fotografię abstrakcyjną. Rodzaj uchwycenia istoty, a

nie rzeczywistości. Wiesz, co mam myśli? Promieniowanie, ale nie koniecznie... – Co z nią?

Dlaczego mówi, jak zwariowany profesor?

– Jesteś powaŜnym fotografikiem. Roześmiała się.

– Teraz juŜ nie. Poszłam do szkoły, Ŝeby studiować sztuki piękne, jak przerwałam studia.

– PoniewaŜ rozchorowała się moja babcia i musiałam wrócić do domu, Ŝeby jej pomóc.

Poszłam więc do pracy do fabryki mojego narzeczonego, a następnie on zerwał zaręczyny tuŜ

przed sprzedaŜą fabryki, w której zatrudniony był prawie kaŜdy mieszkaniec miasta.

Na szczęście, wszystkie te detale zachowała przy sobie.

– Teraz to tylko moje hobby.

Milczał przez chwilę, patrząc na nią. Czuła, jak ją bada, prawie rozbiera oczami. BoŜe

drogi, jaki on przystojny! Przełknęła ślinę i odwróciła od niego spojrzenie.

– Powiedz mi coś więcej o sobie.

– Dobrze – zgodziła się potulnie. Czy spodziewał się, Ŝe rzeczywiście powie mu coś

więcej? Zaprosi go, Ŝeby usiadł? Nie potrafiła. A moŜe jednak potrafi?

W końcu nie była juŜ zaręczona. Po raz któryś przypomniała sobie ten dzień. Ciągle czuła

się winna. I to nie miało nic wspólnego z jej dawnym związkiem.

Znowu spojrzała na barmana. Jak mogła być wesoła, kiedy miała przed oczami

zatroskane twarze swych przyjaciół?

Jak mogła się zrelaksować, kiedy wiedziała, Ŝe musi wrócić do Shanville i ich

rozczarować?

Jak zakończy się to kłopotliwe połoŜenie?

Jeszcze kilka miesięcy temu myślała, Ŝe zna siebie dobrze i widziała przed sobą

przyszłość. Była zaręczona i miała wyjść za mąŜ. Miała pracę, którą kochała, i mieszkała w

mieście, które lubiła. Ale w mgnieniu oka wszystko się zmieniło.

Z perspektywy czasu nie dziwiła się, Ŝe Oliver zerwał zaręczyny. W ich związku pojawiły

się problemy, odkąd Oliver przejął fabrykę. JuŜ kilka lat temu Cassie sama zerwałaby

zaręczyny, gdyby nie obawa o zdrowie babci, która podkreślała, Ŝe ich narzeczeństwo jest

jedyną rzeczą, która rozświetla jej ostatnie dni.

Chyba go nie kochała. Dorastali razem, chodzili razem do szkoły, a w wakacje pracowali

w tkalni ramię przy ramieniu. Kiedy Oliver objął tkalnię, zmienił się. Jego obsesją stały się

pieniądze. Było oczywiste, Ŝe Oliver śni o czymś wielkim, Ŝe nie zadowoli go mała

fabryczka.

Po pewnym czasie stało się równieŜ jasne, Ŝe nie odpowiada mu oŜenek z dziewczyną z

małego miasta, która pracuje jako tkaczka w jego rodzinnej fabryce. Nie byłby szczęśliwy,

Ŝyjąc w Shanville. Był pewien, Ŝe jego przeznaczeniem jest szukanie miłości i fortuny gdzie

indziej.

Cassie nigdy nie spodziewała się, Ŝe Oliver tak bardzo gardzi Shanville. Nigdy równieŜ

nie przypuszczała, Ŝe jej ukochane miasto zostanie przez niego zniszczone.

A dokładnie tak się stało.

Oliver tak nieudolnie zarządzał tkalnią, Ŝe doprowadził ją do finansowej ruiny. Kiedy

Cassie była pewna, Ŝe juŜ gorzej być nie moŜe, on zdradził Shanville i ludzi, którzy go

kochali. Oświadczył, Ŝe chce sprzedać fabrykę Hunterowi Axonowi.

Hunter Axon. Drań. Był znany z tego, Ŝe zbił fortunę, skupując małe, upadające firmy, po

czym zwalniał pracowników i przenosił produkcję za granicę.

SprzedaŜ fabryki była duŜym zaskoczeniem dla kaŜdego, nawet dla Cassie.

Jak Oliver to zaaranŜował? Jak przekonał Huntera Axona do kupienia fabryki, która od

kilku lat nie przynosiła zysków?

W końcu znalazła odpowiedź.

Oliver natknął się na patent produkcji miękkiego i chłonnego materiału, odpowiedniego

dla sportowców i ochroniarzy. Nie spoŜytkował tego patentu, by podźwignąć upadłą fabrykę,

bo stał się zbyt zachłanny.

ToteŜ Cassie nie miała wyboru. Musiała spotkać się sama z Hunterem Axonem. Była

przekonana, Ŝe fabryka jest do uratowania, gdyby zaczęła produkować ów materiał.

Cassie podjęła swoje oszczędności z banku i znalazła się tutaj. Ale jej misja nie była

łatwa. Recepcjonistka Huntera odprawiła ją z kwitkiem. Zdesperowana, poszła do jego domu,

ale i stamtąd została odprawiona.

Dzisiaj, w wigilię swojego powrotu do domu, zmuszona była spojrzeć prawdzie w oczy.

Nic juŜ nie uratuje zabytkowej tkalni. Stare krosna, zamiast trafić do muzeum, pójdą na złom.

Cassie spojrzała na rachunek. Dwadzieścia cztery dolary. Dwadzieścia dolarów więcej,

niŜ powinna wydać. Spojrzała na wodę w kolorze akwamaryny i palmy poruszane ciepłą,

lekką bryzą.

Postanowiła posiedzieć tu jeszcze chociaŜ parę minut. Podniosła do ust pustą szklankę po

coli. Była w niej jeszcze na wpół rozpuszczona kostka lodu. Oparła się wygodnie o oparcie

krzesła i zapatrzyła w czerwoną tarczę słońca zanurzającego się w Atlantyku.

– Czy mogę kupić pani drinka? – usłyszała tuŜ obok siebie chrapliwy głos.

Cassie aŜ podskoczyła. Niestety nie był to męŜczyzna zza baru. Był to korpulentny

blondyn ubrany w sportowe letnie ubranie. Od noszenia okularów przeciwsłonecznych miał

wokół oczu owalne, jasne plamy, które upodabniały go do czerwonego szopa.

– Nie, dziękuję – odpowiedziała. Przełknęła kostkę lodu. – Właśnie wychodzę.

– Taka piękna dziewczyna jak pani nie moŜe być sama.

– Słucham?

– To zbrodnia, Ŝe tak jest. Ale mam dobre wieści. Nie będzie juŜ pani sama. – Podniósł

do góry kciuk w kierunku jakichś męŜczyzn, siedzących przy barze.

– Przepraszam – powiedziała Cassie. – Muszę juŜ iść.

– Och, chodź – powiedział. – Pozwól, Ŝe kupię ci drinka.

– Nie, dziękuję.

Otworzyła portfel, Ŝeby zapłacić za colę i zanim się spostrzegła, on chwycił jej paszport.

– Panna Edwards, zamieszkała przy Hickamore 345, Shanville, stan Nowy York.

– Proszę mi to oddać.

– Jest pani daleko od domu, panno Edwards.

– Proszę to zwrócić – Cassie wstała i rozejrzała się wokół. Wszystkie pary zajęte były

sobą i nikt nie zwracał na nią uwagi.

MęŜczyzna podniósł paszport do góry i trzymał go nad głową. Spojrzał na swoich

przyjaciół przy barze. Uśmiechali się do niego zachęcająco.

– Oddam za całusa – powiedział. Zanim zdąŜyła się cofnąć, chwycił ją w talii i

przyciągnął do siebie. – Jeden całus.

– Czy masz jakieś problemy? – odezwał się za nią głos. MęŜczyzna opuścił rękę. Cassie

odwróciła się i napotkała spojrzenie brązowych oczu męŜczyzny zza baru.

– śaden problem – powiedział blondyn. – Ta dama upuściła paszport. To wszystko. –

Cisnął go na stolik. Rzucał nerwowe spojrzenia w kierunku kumpli, którzy dalej siedzieli przy

barze, patrząc teraz w swoje szklaneczki i udając, Ŝe nie widzą, co dzieje się z ich kolegą.

Oczy barmana zapłonęły. Podszedł do intruza i powiedział groźnym głosem:

– Wynoś się stąd natychmiast. Nie chcę robić przedstawienia. Jednak – powiedział,

rozkładając ręce – jeśli będzie to potrzebne...

Zanim skończył, intruz zniknął. RównieŜ jego przyjaciele z baru.

– Czy wszystko w porządku? – spytał łagodnie.

– Tak.

– Jeśli chcesz do kogoś zadzwonić, to masz do dyspozycji mój telefon.

– Zadzwonić do kogoś?

– Do kogoś, kto przyjedzie i zabierze cię do domu.

– Nie – powiedziała.

– Dobrze więc, zadzwonię po taksówkę. Przypomniała sobie, Ŝe nie ma pieniędzy.

– Dziękuję. Mieszkam niedaleko. Chętnie się przespaceruję.

– A gdzie mieszkasz?

Zawahała się. Zdała sobie sprawę, Ŝe nie moŜe mu powiedzieć. Ani dlatego, Ŝeby nie

zobaczył, w jakim hotelu mieszka, ani dlatego, Ŝe go nie znała, chociaŜ kilka minut wcześniej

marzyła o nim. Prawda była jednak taka, Ŝe Cassie Edwards była jeszcze dziewicą w wieku

dwudziestu trzech lat. I była narzeczoną Olivera Demiona.

Byłą narzeczoną, uprzytomniła sobie.

– Jeszcze raz dziękuję. Patrzył na nią w milczeniu.

Cassie wzięła ze stolika aparat fotograficzny.

– Czy mogę cię prosić... – zawahała się.

– O co?

– Chciałabym zrobić ci zdjęcie.

Patrzył na nią tak, jakby taką prośbę usłyszał pierwszy raz w Ŝyciu.

– Zrobię bardzo szybko – powiedziała.

– Oczywiście. – Zgodził się i stał przez chwilę bez ruchu. Cassie szybko ustawiła

odpowiednie parametry i pstryknęła zdjęcie.

– Wspaniale. Dziękuję.

– Nie ma za co.

Zastanawiała się, czy będzie stał tutaj, dopóki nie odejdzie. Wyjęła z portfela pieniądze i

połoŜyła na stoliku.

– Tak jak powiedziałam, jestem zapalonym fotografem – zaczęła. – Odkąd dostałam

Allison Margaret - Zadanie milosci.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: