Dlaczego Polskę wybrano na miejsce eksterminacji.pdf

(53 KB) Pobierz
Dlaczego Polskę wybrano na miejsce eksterminacji
Dlaczego Polskę wybrano na miejsce eksterminacji?
Antysemityzm lokalnych społeczności nie był oczywiście przyczyną, dla której
faszyści wybrali Polskę na główne miejsce eksterminacji Żydów (którzy byli
mordowani również w Rzeszy, np. w Dachau, Sachsenhausen i innych obozach).
Faktycznie, pewna część Polaków żywiła nastroje antysemickie, lecz widząc na
własne oczy prześladowania Żydów i gdy sami stali się przedmiotem deportacji,
masowych aresztowań, obozów koncentracyjnych i masowych egzekucji, zmienili
swoje nastawienie. Historycy żydowscy zgadzają się co do tego, że zaraz po
Żydach, najbardziej uciskanym narodem byli Polacy, również skazani na zagładę,
zgodnie z Generalnym Planem Wschodnim. Wśród oskarżeń przedstawionych
przez Gedeona Hausnera, oskarżyciela w procesie Eichmanna, znalazło się to (nr
9), że Eichmann był odpowiedzialny za deportację 500 000 Polaków. Za ten czyn
został również skazany, a wyrok opierał się na założeniu, że kierował się intencją
wyniszczenia klasy inteligenckiej w Polsce.
Prawdziwym powodem wyboru Polski był fakt, że spośród wszystkich
europejskich Żydów przeznaczonych do eksterminacji, w Polsce było ich już 3,5
mln. Niemieckie linie kolejowe były już przeciążone z powodu wojny. Znacznie
łatwiej było zbudować obozy zagłady w Polsce i przywieźć Żydów z okolicznych
terenów, niż transportować ich koleją do Francji lub na Węgry. Największy z takich
obozów, oświęcimski, ulokowano w pobliżu granicy niemieckiej, aby skrócić drogę
Żydów z Węgier, Francji i Włoch. Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej, kiedy
problemy z transportem stały się jeszcze większe, półtora miliona polskich i
rosyjskich Żydów specjalne oddziały (tzw. Einsatzgruppen ) zamordowały nie w
obozach, lecz na miejscu, nad masowymi grobami, które sami musieli sobie
wykopać.
Problem transportu odegrał ważną rolę nie tylko w kwestii eksterminacji Żydów,
lecz również w rozważaniach nad sposobami ratowania ich. W roku 1942
Sekretarz Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii, Anthony Eden, powiedział
prezydentowi Rooseveltowi:
Cały problem z Żydami w Europie jest bardzo trudny. Powinniśmy być bardzo
ostrożni, proponując zabranie wszystkich Żydów z jakiegoś kraju. Jeśli to zrobimy,
Żydzi z całego świata będą się spodziewali, że to samo zaproponujemy Polsce i
Niemcom. Hitler mógłby na to przystać, ale na całym świecie nie ma
wystarczającej ilości statków i środków transportu, aby wszystkich pomieścić...
Niemcy niewątpliwie uważali, że największą zbrodnię w historii ludzkości łatwiej
będzie ukryć w Europie Wschodniej, odciętej od świata przez niemiecką okupację,
niż na Zachodzie, który - mimo że też pozostawał pod niemiecką okupacją - nie
1
dałby się skutecznie odizolować od krajów neutralnych, takich jak Szwajcaria,
Hiszpania czy choćby od samej Anglii.
Mówiąc o eksterminacji Żydów nie można pominąć stwierdzenia, że wina za
ludobójstwo spoczywa na zawsze na całym narodzie niemieckim, który - od
pierwszych przedwojennych ekscesów antyżydowskich, przez cały okres, gdy
Hitler prowadził zwycięską wojnę - popierał Fuhrera i w pełni identyfikował się z
nim i jego partią faszystowską. Od aliantów nie wyszło nic, prócz słów - protestu
lub groźby - ale ich odpowiedzialność jest zupełnie innego rodzaju i w żadnym
razie nie można jej porównywać z odpowiedzialnością Niemców. Grzechu zbrodni
nie da się porównać z grzechem nie udzielenia pomocy.
2
Zgłoś jeśli naruszono regulamin