DeNosky Kathie - Slub przy choince.pdf - DeNosky Kathie - LadyHenrietta

Kathie DeNosky

Ś lub przy choince

Rozdział 1

– Szeryfie! Jest pan tu?

Pytanie, zadane damskim głosem, odbiło się głuchym

echem w wielkiej remizie straŜackiej, zajmującej budynek

wspólnie z biurem szeryfa w miasteczku Tranquillity.

Dylan Chandler poczuł, jak zaciska mu się Ŝołądek, a

włoski na karku stają dęba. Nienawidził, gdy kobieta

zwracała się do niego tonem, w którym wyczuwał

jednocześnie lęk i oburzenie. Odkąd pełnił słuŜbę jako

funkcjonariusz prawa, ten ton nieodmiennie zapowiadał

kłopoty.

Przytrzymał się krokwi i spojrzał w dół. Miał rację.

Nowa mieszkanka Tranquillity, Brenna Montgomery,

wyglądała tak, jakby zobaczyła ducha, a na dodatek ten

duch przyprawił ją o wściekłość.

Dylan widział Brennę do tej pory tylko raz, i to z

daleka. Było to podczas zebrania rady miejskiej, gdy

prosiła o pozwolenie na otwarcie sklepu z rzemiosłem

artystycznym. Przy tamtej okazji nie zostali sobie

formalnie przedstawieni, więc właściwie nie wiedział,

czego się po niej spodziewać. Ale jeŜeli teraz miałby

potraktować złość malującą się na twarzy jako

wskazówkę co do jej charakteru, nie wyglądało na to, by

zawarcie znajomości sprawiło mu choćby najmniejszą

przyjemność.

MoŜe go nie zauwaŜy, jeśli będzie milczał. PrzecieŜ

wisi na linie pod samym sufitem. A jeśli go nie zauwaŜy,

pójdzie do jego gabinetu, dając mu czas na zejście na

podłogę i włoŜenie koszuli.

Niestety. Brenna zauwaŜyła koniec zwisającej liny i

spojrzała w górę. Nie pozostało mu nic innego, jak tylko

się przedstawić.

– Jestem szeryf Chandler. Czym mogę słuŜyć?

Zsunął się po linie na podłogę, chwycił koszulę i

szybko się ubrał.

Ale Brenna milczała i tylko się w niego wpatrywała.

Pomyślał, Ŝe bierze go za wariata. Albo to, albo ma

rozpięty rozporek. Zerknął w dół. Wszystko byłoby w

porządku, gdyby nie pas bezpieczeństwa, który tak mu

obciskał talię i uda, Ŝe męska część jego anatomii

odznaczała się aŜ zbyt wyraźnie.

– Pani Montgomery, czym mogę słuŜyć? – powtórzył,

zdzierając z siebie pas.

Na jej policzkach pojawił się rumieniec.

– Dlaczego zwisał pan z sufitu? – spytała niepewnym

głosem.

Coś podobnego! Chce go przesłuchać!

– Musiałem przetestować nowe wyposaŜenie do

wspinaczki dla naszego zespołu ratowniczego – wyjaśnił,

z trudem powstrzymując uśmiech.

Skinęła głową i obrzuciła salę spojrzeniem. Chyba bała

się mu spojrzeć w oczy. Po chwili niezręcznego milczenia

Dylan lekko połoŜył dłoń na jej plecach i skierował ją do

swojego gabinetu. Ale gdy siadał przy biurku, musiał

zacisnąć pięść, by pozbyć się mrowienia, które poczuł w

całej ręce. Na pewno za mocno trzymał linę –

wytłumaczył sobie. Bo przecieŜ nie mogło go mrowić od

kontaktu z ciałem Brenny, i to przez bluzkę. To po prostu

śmieszne.

– No więc, w jakiej sprawie pani przyszła? – ponaglił

ją, wkładając swój kapelusz typu resistol.

Chwilę, gdy Brenna zbierała myśli, wykorzystał na to,

by dobrze jej się przyjrzeć. Nawet gdyby od tego zaleŜało

jego Ŝycie, nie potrafiłby wyjaśnić, czemu tak piękne

miedziane włosy zebrała na czubku głowy w byle jaki

kok. Wyglądało to jak bejsbolowa piłka wepchnięta w

ptasie gniazdo.

– Chciałam złoŜyć skargę na pewnego starszego

męŜczyznę... – zaczęła i gwałtownie zamilkła. – Szeryfie,

słucha mnie pan?

– No więc co z tym starszym męŜczyzną? – udało mu

się spytać.

– Jak powiedziałam, pewien starszy męŜczyzna napada

kobiety na Main Street.

– Tu? W Tranquillity? NiemoŜliwe!

Dylan patrzył, jak ona się czerwieni, tym razem z

oburzenia, Ŝe podaje jej słowa w wątpliwość, a na nosie

występuje kilka rozkosznych piegów. Ten widok, a takŜe

ogień w wielkich niebieskich oczach i perfekcyjnie

ukształtowane usta sprawiły, Ŝe zamarzyła mu się długa

zimowa noc i bardzo miękkie łóŜko.

Potrząsnął głową, by odegnać te głupie myśli. Brenna

jeszcze coś powiedziała, ale sens jej słów mu umknął. Do

diabła! Musi przestać zwracać uwagę na wygląd tej

kobiety i skierować uwagę na słuŜbowe obowiązki.

– Co pani mówiła?

– Powiedziałam, Ŝe jakiś starszy facet objął mnie na

ulicy i pocałował – powtórzyła spokojnie, ale było widać,

Ŝe cierpliwość powoli jej się wyczerpuje.

Dylan westchnął. Co się stało z tą miłą kobietą, która

od pierwszej chwili oczarowała całą radę miejską?

Zarówno burmistrz, jak i członkowie rady od tygodnia

potrafili mówić tylko o tym, jaką słodką dziewczyną jest

ta mała Montgomery. Pokręcił głową. Nigdy nie

przestawało go zadziwiać, jak uprzejma moŜe być

kobieta, gdy wszystko idzie po jej myśli, a jaka kłótliwa

się staje, gdy coś jej się nie podoba.

Przeklął pod nosem. Nie przejąłby się jej tonem i

nieustępliwością, gdyby wyglądała inaczej. Ale wyglądała

tak, Ŝe na czole i nad górną wargą wystąpiły mu kropelki

potu. Była po prostu... rozkoszna!

Tylko... dlaczego jest tak dziwacznie ubrana? –

zastanawiał się, gdy przy poruszeniu zaszeleściła długą

spódniczką. Bluzkę miała zapiętą pod samą brodą, a

spódniczka sięgała aŜ do ziemi. Przywodziła na myśl

staroświecką nauczycielkę z westernów, które oglądał w

dzieciństwie.

– Tylko tyle? – spytał w końcu. – Chodzi o zwykły

pocałunek?

– Czy to nie dość? – Gdy się nie odezwał, spojrzała na

DeNosky Kathie - Slub przy choince.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: