Palmer Diana - Desperado.pdf - wolna czytelnia - sewulka

DIANA PALMER

DESPERADO

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Posiadłość w okolicach Houston była

wyjątkowo rozległa. Otaczał ją starannie utrzymany,

biały parkan zasłaniający druciane ogrodzenie, za

którym pasło się rasowe bydło hodowane przez Corda

Romero. Był tam teŜ potęŜny byk, zupełnie wyjątkowe

zwierzę. Podczas corridy w Hiszpanii darował mu Ŝycie

ojciec Corda, Mejias Romero, jeden z najsłynniejszych

toreadorów, zmarły przedwcześnie w Ameryce. Gdy

syn dorósł i wzbogacił się, odwiedził mieszkającego w

andaluzyjskiej posiadłości kuzyna, zabrał starego byka

i przetransportował do Teksasu. Nazywał go Hijito, co

po hiszpańsku znaczy chłopaczek. Zwierzę zachowało

wspaniałą muskulaturę i nadał miało pięknie

wysklepioną klatkę piersiową. Hijito dreptał za Cordem

krok w krok niczym wierne psisko.

Gdy Maggie Barton wysiadła z taksówki i

postawiła na ziemi walizkę, byk stojący po drugiej

stronie ogrodzenia zaczął sapać i kołysać głową. Płacąc

kierowcy, zerknęła na niego z roztargnieniem.

Przyleciała tu z Maroka. Odwoływanie lotów, ich zła

koordynacja, opóźnienia i inne przeszkody sprawiły, Ŝe

podróŜ trwała trzy dni. Cord, zawodowy najemnik, był

przybranym bratem Maggie. Stracił wzrok i ku jej

ogromnemu zdziwieniu, za pośrednictwem Eba Scotta,

ich wspólnego znajomego, przekazał wiadomość, Ŝeby

przyjechała. Nie mogła się doczekać tego spotkania.

KaŜda chwila zwłoki była dla niej torturą.

Zapewne Cord odkrył wreszcie, Ŝe mu na niej

zaleŜy!

Serce jej kołatało, gdy weszła na obszerną

werandę z zieloną huśtawką, bujanymi fotelami i

mnóstwem doniczkowych roślin. DrŜącą ręką nacisnęła

dzwonek.

Ze środka dobiegł odgłos szybkich, lekkich

kroków. Ktoś biegł po drewnianej podłodze, tupiąc

głośno, bo w domu nie było dywanów. Maggie

zmarszczyła brwi i odgarnęła długie, lekko wijące się,

czarne włosy. Jej zielone oczy wyraŜały niepokój.

Kroki Corda miały inny rytm: długie, swobodne,

typowo męskie, a zarazem płynne. Ten szybki,

nerwowy chód pasował raczej do kobiety. Serce

Maggie zamarło. CzyŜby pod jej nieobecność Cord

kogoś sobie znalazł? MoŜe źle zrozumiała sugestię Eba

Scotta? Nagle ogarnęły ją bardzo powaŜne wątpliwości.

Drzwi otworzyły się i stanęła oko w oko z

filigranową blondynką o piwnych oczach, która

zagadnęła uprzejmie:

- Tak? Słucham?

- Przyjechałam do Corda - oznajmiła Maggie.

Skutki wyczerpującej podróŜy coraz bardziej dawały jej

się we znaki, zapomniała więc, Ŝe wypada się przed-

stawić.

- Przykro mi, ale z nikim się jeszcze nie

spotyka. Miał wypadek.

- Tak, wiem - odparła zniecierpliwiona. - Niech

mu pani powie, Ŝe przyjechała Maggie. Bardzo proszę -

dodała łagodniejszym tonem.

Dziewczyna, na oko dziewiętnastolatka,

skrzywiła się.

- On mnie zabije, jeśli panią wpuszczę!

Powiedział, Ŝe nie ma go dla nikogo. Bardzo mi

przykro.

Zmęczenie podróŜą oraz irytacja sprawiły, Ŝe

Maggie zapomniała o dobrym wychowaniu.

- NiechŜe pani zrozumie! Przemierzyłam cztery

i pół tysiąca kilometrów... Do jasnej cholery! Cord?

- krzyknęła nagłe ponad ramieniem dziewczyny,

która znowu się skrzywiła. - Cord!

Przez chwilę panowała cisza, a potem z głębi

domu ktoś rzucił obojętnie:

- Wpuść ją, June!

Blondynka natychmiast wykonała polecenie, a

Maggie zaniepokoiła się nie na Ŝarty, słysząc w niskim

głosie Corda oschły ton. Weszła, zostawiając swą

całkiem sporą walizkę na zewnątrz. June popatrzyła na

ten bagaŜ z nieukrywaną ciekawością, nim zamknęła

drzwi.

Na widok Corda Maggie ogarnęło wzruszenie.

Stał przy kominku w obszernym salonie. Wysoki i

szczupły, mimo smukłej budowy ciała bardzo silny,

przypominał tygrysa gotowego stawić czoło wszelkim

niebezpieczeństwom. Ten przystojny brunet o ciemnej

cerze, lekko falujących włosach i wielkich, ciemnych,

głęboko osadzonych oczach, był zawodowym Ŝołnie-

rzem, najemnikiem; w tej dziedzinie prawie nie miał

sobie równych. Gdy Maggie weszła do pokoju, zmar-

szczył brwi. Wyglądał normalnie, tylko wokół oczu i na

policzkach miał świeŜe, zaczerwienione blizny. MoŜna

by pomyśleć, Ŝe przygląda się gościowi. Idiotyczne

wraŜenie, rzecz jasna, bo według słów Eba stracił

wzrok, gdy niewielka bomba, którą rozbrajał, wybuchła

mu w rękach.

Maggie wpatrywała się w męŜczyznę, który był

jedyną miłością jej Ŝycia. Oddała mu serce, w którym

odtąd nie było juŜ miejsca dla nikogo innego, i zawsze

dziwiła się, Ŝe nie zauwaŜył tego przez osiemnaście

długich lat. Tyle czasu minęło od ich pierwszego spot-

kania. Nawet krótkotrwałe, tragiczne małŜeństwo

Corda nie zmieniło uczuć Maggie. Gdy oboje

owdowieli, w przeciwieństwie do Corda, który po

stracie Patrycji bardzo cierpiał, Maggie nie tęskniła do

swego męŜa.

Mimo woli popatrzyła na duŜe, pięknie

wykrojone usta Corda. Doskonale pamiętała, co się z

nią działo, gdy dotknęły w ciemności jej warg. Objął ją,

pocałował i poczuła się jak w niebie. Tyle lat z

utęsknieniem czekała na tę chwilę. Niestety, rozkosz

bardzo szybko zmieniła się w cierpienie. Cord nie miał

pojęcia, Ŝe to jej pierwszy raz. Był zbyt pijany, aby

zorientować się w porę. Tamtej nocy umarła ich

przybrana matka, niewiele teŜ czasu minęło od

samobójstwa jego Ŝony...

- Jak się czujesz? - spytała pośpiesznie Maggie

ze ściśniętym gardłem. Zawahała się, stojąc w

drzwiach.

W pierwszej chwili wydawało jej się, Ŝe

zacisnął zęby, ale potem uśmiechnął się z przymusem i

odparł ironicznie:

- Przed czterema dnia dniami bomba

eksplodowała mi w rękach, więc jak mam się czuć, do

jasnej cholery?

To nie było serdeczne powitanie. Pora

zapomnieć o złudzeniach i wrócić do rzeczywistości.

Cord jej nie potrzebował. Nie Ŝyczył sobie, Ŝeby się tu

plątała. Wszystko było jak za dawnych lat. A tak się do

niego śpieszyła. Co za ironia losu.

- Zdumiewające! Nawet bomba nie dała ci rady

- burknęła Maggie, odzyskując panowanie nad sobą. -

Naszego terminatora nie zmogą ani kule, ani ładunki

wybuchowe, więc cóŜ ja mogę!

Cord puścił tę uwagę mimo uszu.

Palmer Diana - Desperado.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: