****************************************************
EWANGELIA DOSKONAŁEGO ŻYCIA
Lub
ŚWIĘTYCH DWUNASTU
***************************************************
*************************************************************
EWANGELIA ŻYCIA DOSKONAŁEGO
Pierwotna i całkowita Ewangelia z aramejskiego pratekstu na jęz. angielski przetłumaczona i wydana przez:
Rev. G.J. QUSELEY
Niemieckie wydanie z przedmową i posłowiem oraz komentarzami przez: Rudolfa Mullera
Przekład na jęz. polski:
Ksiądz Henryk Zalewski
Przełożono z aramejskiego na angielski w 1881r. Przełożono na polski i wydano po raz pierwszy w Warszawie w 1971r.
Materiały do użytku wewnętrznego
**************************************************************
Przekład z pierwotnego pratekstu aramejskiego zawiera opisy wydarzeń z życia Jezusa pominięte w Ewangeliach kanonicznych, a także wypowiedzi Jezusa wyjaśniające i pogłębiające rzeczywisty sens Jego nauki. Pierwotny tekst "Ewangelii" jest całkowicie miarodajny, wolny od wszelkich przeróbek i fałszerstw, jakich dopuścili się tzw. "Korektorzy" po soborze w Nicei w 325r.
Najbardziej istotne nauki chrześcijańskie podane przez autorów tekstu. Świętych Dwunastu Apostołów, to braterski stosunek Jezusa Chrystusa do zwierząt oraz wynikający stąd zakaz składania krwawych ofiar, jak i wielokrotnie podkreślana zasada ponownych wcieleń duszy na ziemi. Elementy te stanowią typową naukę Jezusa Chrystusa, jaką przekazał swoim uczniom Esseńskim.
"Ewangelia Życia Doskonałego" rozjaśnia misterium chrześcijańskiej nauki i pozwala na właściwe sformułowanie Nauki Jezusa Chrystusa. Dzięki słowom tej oryginalnej Ewangelii możemy powrócić do Prawdy, którą zawsze reprezentował Mistrz Jezus Chrystus z Nazaretu. Możemy też zacząć żyć prawdziwie po chrześcijańsku i zgodnie z zasadami ustanowionymi jako porządek Królestwa Bożego na ziemi.
Jeśli Kościół przyszłości wszystkie dzisiejsze pisma przeanalizuje, wyznaczy tej Ewangelii jej należne pierwsze miejsce jako źródłowej i całkowitej "Ewangelii Chrystusa". Inne teksty zostaną utrzymane jako potwierdzenie czterech innych świadków, ażeby każde słowo mogło być określone dla tych, którzy nie są zdolni przyjąć dobroci, czystości i prawdy tej jedynej, oryginalnej Ewangelii.
Prawda jest znakiem, a czyste serce pozna go. Najświeższym źródłem jest to, z którego nikt jeszcze nie pił. Świeżość taka wypływa właśnie z tekstu "Ewangelii", która ostała się przed ciosami teologicznych Korektorów i w sposób czysty i niepokalany przypomina Żywą Naukę Pana naszego Jezusa Chrystusa, tak jak została w swym oryginalnym brzmieniu spisana przez Jego czcigodnych uczniów zwanych Apostołami.
W roku 382 n.e., za pontyfikatu papieża Damazego, został ustalony tekst kanoniczny ewangelii używany przez kościoły. Niestety oddaje on jedynie część nauki Jezusa Chrystusa. Starsze teksty namiętnie wtedy niszczono, gdyż nie były na rękę ówczesnym panującym. Jest to zrządzeniem Opatrzności, że oryginalny, pierwotny manuskrypt zdołał przetrwać, by świadczyć przeciw tym wszystkim, którzy pominęli część nauki Pana Jezusa. Bądźcie Światłością Świata
AMEN
(Transliteracja z jęz. aramejskiego, którym mówił sam Pan- Jezus Chrystus)
ABWUN D'BASZMAYA
NYTKADOSZ SZMOKH
TYTEE MALKUTAKH
NEHŁEY CEWYANAH AYKANA D'BASZMAYA AF'BAARHA
HAWLAN LAHMA D'SUNKANAN YAOMANA
ŁASZBŁOKLAN HOWEYN ŁAHTAHEYN
AYKANA DOF HNAN SZŁOHENLO HAYOBEYN
ŁEYLA TAHLAN LE NESYUNA
ELA PATZA MYN BIŚZA
METUL DYLAHE MALKUTA' ŁAHAYLA ŁATESZBUHTA
LO'LAM ALMIN
AMEYN
--------------------------------------------------
KH- głoska będąca mocnym, przydechowym Ch.
BW- -"- brzmiąca pomiędzy B i W. Prawidłowej wymowy można nauczyć się z kasety z modlitwą "Ojcze Nasz" rozprowadzaną w celach szkoleniowych, do użytku wewnętrznego. Modlitwa ta jest potężną ceremonią duchowej praktyki. Oryginalne brzmienie dźwięku ma fundamentalne znaczenie. Słowa tej modlitwy są przede wszystkim śpiewane w sposób tradycyjny dla wspólnot sufickich typu esseńskiego.
ALLAHA - w jęz. aramejskim znaczy Bóg, podobnie jak późniejsze arabskie AllaH (gdzie H jest nieme, czyli nie wymawiane), hebrajskie Elohim, a także Starokananejskie Ellat.
Tu zaczyna się Ewangelia Doskonałego Życia Jezusa-Marii, Chrystusa, potomka Dawida z Józefa i Marii według ciała, a według ducha Syna Boga z Boskiej miłości i mądrości.
Przedmowa
Poprzez wszystkie czasy istnieje wieczna myśl, a ta myśl jest Słowem, a Słowo to jest Czynem i tych troje jest jednym w wiecznym Prawie, a Prawo to jest u Boga i Bogiem jest to Prawo. Wszystkie rzeczy są tworzone przez Prawo, a bez Niego nic nie jest stworzone, co istnieje. W Słowie jest życie i materia, ogień i światło.
Miłość i mądrość są jednym ku zbawieniu wszystkich. A światło świeci w ciemności, a ciemność go nie poznaje. Słowo jest życiodajnym ogniem i przez swoje świecenie staje się ogniem i światłem w każdej duszy przychodzącej na świat. Ja jestem na świecie, a świat jest we Mnie i świat o tym nie wie. Przychodzę do swego własnego domu, a moi przyjaciele nie przyjmują Mnie. Jednak wszystkim, którzy Mnie przyjmują i słuchają dana jest moc, aby stali się dziećmi Boga a również i tymi, którzy wierzą w Święte Imię, którzy nie są narodzeni z woli ciała i krwi, lecz z Boga. A Słowo ciałem się stało i mieszka między nami, a my widzieliśmy Jego Świętość pełną łaski.
Oglądajcie dobroć i prawdę, i piękno Boga!
Rozdział 1
Pochodzenie i poczęcie Jana Chrzciciela
1. Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan z rodu Abiasza imieniem Zachariasz i jego żona z córek Aarona imieniem Elżbieta.
2. Oboje byli nabożni przed Bogiem i postępowali nienagannie z wszystkimi przykazaniami i regułami Pana. I oni nie posiadali dzieci, gdyż Elżbieta była niepłodna, a oboje byli w podeszłym wieku.
3. I zdarzyło się, kiedy Zachariasz sprawował swój kapłański obowiązek przed Bogiem, w okresie według ustalonego zwyczaju kapłaństwa i na niego przypadła kolej złożenia ofiary z kadzidła, i Zachariasz wszedł do Świątyni Pana. A cała reszta ludu była na zewnątrz i modliła się w godzinie składania ofiary z kadzidła.
4. I ukazał mu się Anioł Pana, i stanął po prawej stronie przy ołtarzu ofiarnym. A kiedy Zachariasz go zobaczył, przeląkł się i ogarnęła go trwoga. Anioł zaś przemówił do niego: " Nie bój się Zachariaszu, bowiem twoja modlitwa została wysłuchana i twoja żona Elżbieta urodzi ci syna, i nadasz mu imię Jan.
5. I będziesz miał radość i zadowolenie, i wielu ucieszy się z jego narodzin. Gdyż on będzie wielkim przed Panem i nie będzie jadł mięsa, ani pił mocnych napojów i jeszcze w łonie matki zostanie wypełniony Duchem Świętym.
6. I on nawróci wiele dzieci Izraela ku Bogu, ich Panu. I on pójdzie przed nimi w duchu Eliasza, aby nawrócić serca ojców ku dzieciom, a niewierzących ku mądrości sprawiedliwych w celu przygotowania ludu, aby był gotowy na przyjście Pana".
7. I Zachariasz powiedział Aniołowi: "Jak mam to rozpoznać? Gdyż ja jestem stary, a moja żona w podeszłym wieku". Anioł odpowiedział i rzekł: "Ja jestem Gabrielem, który stoi przed Bogiem i jestem posłany po to, aby z tobą rozmawiać i zwiastować ci wesołą nowinę.
8. I popatrz, ty zaniemówisz i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy to się stanie; wtedy ma być twój język rozwiązany, abyś uwierzył moim słowom, jakie w swoim czasie się wypełnią".
9. A ludzie oczekiwali Zachariasza i dziwili się, że tak długo przebywał w świątyni. A kiedy wyszedł, nie mógł do nich przemówić i oni zorientowali się, że w świątyni miał widzenie, gdyż dawał im znaki i pozostał niemym.
10. I stało się, kiedy minął czas jego służby, że poszedł do swego domu. I po owych dniach jego żona Elżbieta zaszła w ciążę, i ukrywała się przez pięć miesięcy mówiąc: "Zatem Pan uczynił mi w tych dniach, kiedy uznał mnie za godną, ażeby zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi".
Rozdział 2
Niepokalane poczęcie Jezusa Chrystusa
1. A w szóstym miesiącu Bóg posłał Anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do dziewicy imieniem Maria, powierzonej temu, któremu było na imię Józef z domu Dawidowego.
2. Józef był sprawiedliwym i rozumnym duchem mężem, zdolnym w różnych pracach w drzewie i kamieniu. Maria zaś była delikatną duszą i tkała zasłony dla świątyni. A oboje byli czyści wobec Boga. I z nich obojga narodził się Jezus-Maria, zwany Chrystusem.
3. I Anioł przyszedł do niej, i powiedział: "Bądź pozdrowiona, Mario, znalazłaś łaskę, gdyż macierzyństwo Boga jest z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc twego ciała".
4. A kiedy go ujrzała, przestraszyła się jego słowami i zastanawiała się nad ich sensem, co mogłoby oznaczać to pozdrowienie. Anioł zaś odpowiedział i rzekł do niej: "Nie trwóż się Mario, znalazłaś łaskę u Boga. Posłuchaj, ty poczniesz w swoim ciele i urodzisz syna, który będzie nazywany wspaniałym i Synem Najwyższego.
5. I Pan da Mu tron Jego Ojca Dawida, i będzie wiecznie królem nad domem Jakuba, a Jego królestwu nie będzie końca".
6. Wtedy Maria powiedziała Aniołowi: "Jak to się stanie, skoro nie znam męża?" A anioł odpowiedział i rzekł do niej: "Duch Święty zstąpi na Józefa, twego powiernika, a moc Najwyższego cię osłoni, o Mario; dlatego też to co Święte, co się z ciebie narodzi, zostanie nazwane synem Boga, a Jego imię na ziemi będzie brzmiało Jezus-Maria; On bowiem ma uwolnić ludzi od ich grzechów, jeżeli stale będą okazywać skruchę i będą realizować posłuszeństwo prawu.
7. Dlatego i ty także nie masz jeść mięsa ani pić silnych napojów; gdyż dziecko to będzie poświęcone Bogu, począwszy od łona swej matki i ani mięsa, ani silnych napojów nie ma przyjmować, ani nożyce nie mają kiedykolwiek dotknąć Jego głowy.
8. I popatrz, Elżbieta, twoja ciotka jest także mimo swego wieku brzemienna z synem i jest w szóstym miesiącu, ona, która była zawsze niepłodną. Gdyż u Boga nie ma rzeczy niemożliwej". A Maria powiedziała: "Popatrz, ja jestem służebnicą Pana, niech się stanie według słowa twego". I odszedł od niej Anioł.
9. I tego samego dnia Anioł Gabriel ukazał się Józefowi we śnie i przemówił do niego: "Bądź pozdrowiony, Józefie, ty jesteś wybrany, gdyż ojcostwo Boga jest z tobą. Błogosławionyś ty między mężczyznami i błogosławiony owoc biódr twoich".
10. A Józef zastanowił się nad tymi słowami, był zakłopotany; ale Anioł Pana przemówił do niego: " Nie bój się Józefie, synu Dawida, znalazłeś bowiem łaskę u Boga i popatrz, ty spłodzisz syna, i masz mu nadać imię Jezus-Maria; gdyż On wybawi swój lud od jego grzechów".
11. To się stało, ażeby się wypełniło to, co Pan zapowiedział przez proroka, który mówi: "Popatrz, dziewica pocznie i stanie się brzemienna, i urodzi syna, i nada mu imię Emmanuel, co oznacza: Bóg w nas".
12. Kiedy Józef zbudził się ze snu, uczynił, jak mu Anioł rozkazał i poszedł do Marii, zaślubionej sobie żony i poczęła ona w swoim łonie Pana.
13. Maria zaś w owych dniach udała się spiesznie na pogórze do miasta Judei i przyszła do domu Zachariasza, i pozdrowiła Elżbietę.
14. I zdarzyło się, kiedy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, że dziecko poruszyło się w jej ciele i Elżbieta wypełniona została Duchem Świętym, i rzekł donośnym głosem: "Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc twojego ciała.
15. I jak to się dzieje, że matka mego Pana przychodzi do mnie? Popatrz, kiedy usłyszałam głos twego pozdrowienia, podskoczyło z radości dziecko w moim ciele. I błogosławionaś ty, która uwierzyłaś. Gdyż wypełni się to, co ci Pan powiedział".
16. A Maria rzekła: "Moja dusza wielbi Wiekuistego, a duch mój raduje się Bogiem, moim Zbawicielem. Gdyż On uznał uniżoność swojej służebnicy; posłuchaj, odtąd będą mnie uwielbiać wszystkie pokolenia.
17. Gdyż ten, który jest potężny uczynił mi doniosłe rzeczy, a imię Jego jest święte. Jego miłosierdzie jest zawsze z tymi, którzy się Go boją.
18. Wykonywał władzę swoim ramieniem, rozproszył tych, którzy są zarozumiali w skłonnościach swoich serc.
19. Władców strącił z tronu, a poniżonych i słabych wywyższył. Głodnych obdarzył dobrami, a bogaczy odprawił z niczym.
20. On pomaga swemu słudze Izraelowi w miłosierdziu, jak mawiał do naszych ojców, do Abrahama i do jego nasienia po wieki".
21. I Maria pozostawał u niej przez trzy miesiące; potem ponownie powróciła do swego domu.
22. A oto słowa, które Józef powiedział i rzekł: "Błogosławionyś Ty, Boże naszych ojców i naszych matek w Izraelu; albowiem we właściwym czasie wysłuchałeś mnie, a w dniu zbawienia pomogłeś mi.
23. Albowiem Ty powiedziałeś: Ja chcę cię zachować i uczynić ciebie zbawcą ludu, aby odnowić oblicze świata, a opuszczone miejsca uwolnić z rąk oprawców.
24. Abyś mógł powiedzieć do uwięzionych: idźcie stąd i bądźcie wolni, a do tych, którzy przebywają w ciemności: ukażcie się w świetle. I oni mają paść się na ścieżkach radości i nigdy więcej nie mają polować ani zabijać stworzeń, które stworzyłem, aby się przede Mną radowały.
25. Nie mają więcej cierpieć głodu i pragnienia ani upał nie będzie im szkodził, ani zimno ich nie zniszczy. I na wszystkich Moich górach zbuduję drogę dla wędrowców, a Moje wyżyny mają być uświetnione.
26. Śpiewajcie wy Niebiosa i raduj się Ziemio, a wy pustynie rozbrzmiewajcie śpiewem! Gdyż Ty, o Boże jesteś przyjacielem w potrzebie swego ludu i pocieszasz tych, którzy cierpieli bezprawie".
Rozdział 3
Narodziny i nadanie imienia Jana Chrzciciela
Pieśń Zachariasza
1. Kiedy dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania, urodziła syna. I jej sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie i cieszyli się razem z nią.
2. I stało się, że przyszli ósmego dnia, aby dzieciątko obrzezać i nazwali chłopca według imienia jego ojca, Zachariaszem. Ale matka jego odpowiedziała i rzekła: "W żadnym wypadku, lecz on ma się nazywać Jan". A oni rzekli jej: "Przecież nie a nikogo w twojej rodzinie, kto by się tak nazywał".
3. I skinęli na ojca jego, jak on chciałby go nazwać. A on zażądał tabliczki i tak napisał: niechaj nazywa się Jan. I zdziwili się wszyscy, gdyż zaraz otworzyły się jego usta i uwolnił się jego język, i przemówił, i chwalił Boga.
4. I wielka trwoga ogarnęła wszystkich sąsiadów, i wszystkie te sprawy stały się głośne na całej przestrzeni pogórza Judei. A wszyscy, którzy to słyszeli, wzięli to sobie do serca i mówili: "Co sądzicie, co będzie z tego dziecka? Gdyż ręka Pana jest z nim".
5. I ojciec jego Zachariasz został wypełniony Duchem Świętym, prorokował i powiedział: "Bądź pochwalony o Boże, Panie Izraela; gdyż Ty nawiedziłeś Swój lud i go zbawiłeś. I zbudowałeś nam róg zbawienia w domu Twego sługi Dawida. Tak, jak przepowiadałeś po wszystkie czasy przez usta Twoich świętych proroków.
6. Abyśmy byli uratowani od naszych wrogów i z rąk wszystkich, którzy nas nienawidzą. I abyś okazał naszym ojcom miłosierdzie, i pamiętał o Swoim świętym przymierzu.
7. I na przysięgę, którą złożyłeś naszemu ojcu Abrahamowi, aby nam dać to, że my, wybawieni z rąk naszych wrogów Tobie będziemy służyli bez trwogi w świętości i sprawiedliwości po wszystkie dni naszego życia.
8. A ty, dzieciątko, będziesz nazywał się prorokiem Najwyższego, gdyż ty pójdziesz przed Panem, ażeby przygotować Jego drogę i dasz rozpoznanie zbawienia swemu ludowi przez odpuszczenie ich grzechów.
9. Dzięki wzniosłemu miłosierdziu naszego Boga, dzięki któremu odwiedził nas wschód słońca z wysokości, ażeby objawiło się tym, którzy znajdują się w ciemności i w cieniu śmierci i ażeby nasze nogi skierowało na drogę pokoju".
10. A dziecię rozwijało się i wzmacniało w duchu, a jego posłannictwo pozostało w ukryciu aż do momentu, kiedy miał wystąpić przed ludem Izraela.
Rozdział 4
Narodziny Jezusa Chrystusa
1. A narodziny Jezusa Chrystusa odbyły się w następujący sposób: działo się to w czasie, kiedy cesarz August wydał rozkaz, aby dokonano szacunkowego spisu całego świata. I każdy w Syrii szedł w celu poddania się spisowi, każdy w swoim miejscu urodzenia, a był to środek zimy.
2. Przygotował się też Józef z Galilei, z miasta Nazaret do drogi i poszedł do krainy Judei, do miasta Dawida, które nazywa się Betlejem (dlatego, że pochodził on z domu i z rodu Dawida), aby poddać się spisowi z Marią, zaślubioną sobie żoną, która była brzemienną.
3. A kiedy tam byli, nadszedł czas, że miała rodzić. I porodziła swego syna w grocie skalistej, i owinęła go w pieluszki, i położyła go do żłobu, gdyż nie mieli żadnego innego pomieszczenia w schronisku. I popatrz, grota była wypełniona światłem, i lśniło ono jak słońce w swej wspaniałości.
4. A w grocie był wół, koń, osioł i owca, a pod żłobem leżała kotka ze swymi młodymi; i były też gołębie, a każde zwierzę miało swego towarzysza męskiego lub żeńskiego.
5. I stało się tak, że został On narodzony pośród zwierząt, aby uwolnić je od ich cierpień dzięki uwolnieniu ludzi z ich niewiedzy i egoizmu, przez objawienie Synów i Córek Boga.
6. I w tej samej okolicy byli pasterze na polu i pilnowali w nocy swoją trzodę, i popatrz, Anioł Pana przystąpił do nich, a blask Najwyższego oświecił ich, a oni się bardzo bali.
7. A On przemówił do nich: "Nie bójcie się, popatrzcie, ja zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem wszystkiego ludu, gdyż narodził się wam dzisiaj w mieście Dawida Zbawiciel, którym jest Chrystus, Pan. A to miejcie jako znak: Znajdziecie dziecko owinięte w pieluszki i leżące w żłobie".
8. A wraz z Aniołami było mnóstwo niebieskiego wojska, które chwaliło Boga i mówiło: "Chwała niechaj będzie Bogu na wysokościach i pokój na ziemi dla wszystkich, którzy są dobrej woli".
9. A kiedy Aniołowie odeszli od nich ku niebu, pasterze między sobą mówili: "Pójdźmy więc do Betlejem i zobaczmy co tam się zdarzyło, co nam Pan oznajmił".
10. I przybyli tam śpiesznie, i znaleźli oboje, Marię i Józefa w grocie oraz dzieciątko leżące w żłobie. Ponieważ oni to widzieli, rozgłosili słowa, które im o tym dzieciątku powiedziano.
11. I wszyscy, którzy słuchali, dziwili się tym sprawom, o których im pasterze opowiadali. Maria zaś zachowała wszystkie te słowa i przechowała je w swoim sercu. A pasterze powrócili i chwalili, i uwielbiali Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli.
12. A kiedy minęło osiem dni i dziecko zostało obrzezane, wtedy nadano mu imię Jezus-Maria, które było dane przez Anioła, zanim dziecko zostało poczęte w łonie matki. A ponieważ dni jej oczyszczenia według prawa dokonały się, przynieśli oni dziecko do Jerozolimy, aby je przedstawić Panu. (Jak bowiem napisano w prawie Pana: wszystko co męskie i pierworodne ma być poświęcone Panu).
13. I popatrz, był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon, był on sprawiedliwy i bogobojny i oczekiwał pocieszenia Izraela, a Duch Święty był w nim. I Duch Święty obiecał mu, że nie umrze zanim nie zobaczy Chrystusa Pana.
14. I przyszedł on do świątyni z inspiracji ducha. A kiedy rodzice dziecka przynieśli Jezusa do świątyni, ażeby uczynić dla niego to, co leżało w zwyczaju według prawa, ujrzał on to dziecko, jak gdyby było słupem światła. Wtedy wziął je na swoje ręce, chwalił Boga i powiedział:
15. "Panie, teraz pozwolisz odejść swemu słudze w pokoju, jako rzekłeś zgodnie z Twoją obietnicą. Gdyż oczy moje ujrzały Zbawiciela...
Andrzejjedrusek_