Guse Jolanta - Uwierzyć w siebie.pdf - ksiazki 2020 - mariatreszczotko

JOLANTA GUSE

UWIERZYĆ W SIEBIE

Mojemu Mężowi Andreasowi,

Ukochanej Mamie,

Pamięci mojego Ojca,

Rodzinie i Przyjaciołom

***

Pragnę podziękować tym wszystkim,

którzy przyczynili się do powstania,

wydania i promowania tej książki.

Autorka

PROLOG

Nie ma dróg prowadzących donikąd

chociaż są mosty smutku i rzeki pełne łez

pagórki niespełnionych obietnic

i lasy, w których można zbłądzić...

SPIS UCZUĆ

Deszcz w szyby jak łzy, których nie warto ocierać Pada...

Zbuduję most słów kolorowych jak kolorowe kamienie mówią za

drogie na moje ręce Tym mostem pobiegnę do ciebie prosto w twoje serce

I może wtedy odnajdę siebie w twojej dobroci bez słów Jak w cieniu

drzewa, które osłania w deszczu I chroni na zawsze...

............................................................................................ JULIA

Dlaczego nie umiem patrzeć w gwiazdy sama i szukać tej która była

nasza. Dlaczego nie umiem siąść samotnie nad rzeką i łapać srebrne krople

otwartą dłonią. Dlaczego nie umiem biec przez łąkę pachnącą miodem

kolorami z bajek. Dlaczego nie umiem śmiać się tak jak wtedy z tobą do

słońca, wiatru, napotkanych ludzi. Do marzeń ku przyszłości. Do

wymyślonego białego domku....

.......................................................................................... DONA

Dlaczego samotność ma kolor szary, kolor przez który nie widać

innych barw. Dlaczego można zapomnieć wszystko co przeminęło.

Dlaczego nie można zatrzymać szczęścia. Dlaczego tak trudno żyć tu i

teraz...

......................................................................................... OSKAR

Miłość to nie tylko wzloty i marzenia. Czekanie na ten upragniony

telefon albo uśmiech. To nie tylko księżycowe noce – rozbawione dni.

Jakieś urlopy... Nie ma znaczenia gdzie one były. Miłość to pamięć i

wdzięczność za wszystkie złe i dobre dni...

........................................................................................ MARCO

Zbierałam kwiaty na łące i każdy kwiatek miał inny kolor Jak kolory

najbliższych mi ludzi. Zbierane przez całe życie. Do bukieciku

wspomnień. Mijały lata i tak dużo zdarzeń stawało się mgliste i

zapomniane. Tylko kolorowe imiona zawsze będą ze mną i nigdy nie

zblakną...

.......................................................................................... JUANA

Była lampa nad stołem i każdy miał swoje krzesełko. Które ruszało się

na wszystkie strony w takt ciekawych i tak ważnych dyskusji. Był śmiech i

żarty z przeżytych godzin – każdego dnia. A ja myślałam, że tak musi być

zawsze. Teraz zawsze brakuje mi tego jedynego nakrycia i tego talerza. I

dlaczego ptaki nie wracają do gniazd pustych...

................................................................................................. LIZ

Młodość jest i musi być niecierpliwa. Nietolerancyjna, rozwichrzona.

Wierząca w konieczność przebudowy świata. Nieciekawa dorosłych

doświadczeń. Czasem butna, arogancka, bezkompromisowa. A jakże

jasna, szczera, nadwrażliwa. I właśnie wtedy najmocniej można zranić.

Ból przechodzi szybko, chociaż jest tak gwałtowny. Ale blizny mogą

pozostać na zawsze...

..................................................................................... ROMANA

Upokorzenie to nie tylko jakieś złe słowa, albo drwina. To nie tylko

okazywana jawna pogarda, albo niechęć. To przede wszystkim żebranina o

trochę czasu, albo dobre słowo. Albo odrobinę troski. To żebranina o

wspólny spacer, albo o wspólną rozmowę o czymkolwiek...

............................................................................................. GINA

Pretensje do bliskich to zawsze egoizm. Walka o docenienie własnego

ego. To ten mały wstyd za siebie starannie ukrywany przed światem...

............................................................................. ALESSANDRO

Dlaczego świat jest pełen samotnych kobiet wspaniałych, mądrych,

pięknych. Budujących imperia finansów, rządzących politykami.

Pracowitych i prawych. Zapracowanych i dumnych ze swojej pracy.

Wychowujących dzieci swoje i inne. Ratujących życie chorym i

nieszczęsnym. Dlaczego... Wieczorami kiedy są już same zdejmują ten

uśmiech z ust jak niepotrzebny nikomu rekwizyt. I są tak bardzo, bardzo

smutne...

Guse Jolanta - Uwierzyć w siebie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: