Żyły, cieki wodne, odpromienniki, a także bioenergoterapia, w świetle współczesnego przyrodoznawstwa.pdf

Żyły, cieki wodne, odpromienniki, a także bioenergoterapia, w świetle

współczesnego przyrodoznawstwa .

Radiestezja, mimo wielowiekowego istnienia jako różdżkarstwo i wzmożonego

zainteresowania nią w ciągu ostatnich 30 lat ,nie zdołała wypracować podstaw naukowych a

nawet uzgodnionej terminologii, zaś powtarzanie błędnych definicji, ryzykownych hipotez,

przy jednoczesnym negowaniu osiągnięć innych dziedzin współczesnego przyrodoznawstwa

jest jej poważnym uchybieniem a wręcz grzechem. Bałagan terminologiczny i stosowanie

pojęć nie w pełni zdefiniowanych ,z jednej strony świadczyć może o niewiedzy, a z drugiej

zaś utrudnia znalezienie wspólnej płaszczyzny porozumiewania się i badań ze specjalistami z

różnych dziedzin.

Takimi pokutującymi terminami są min. ciek i żyła wodna, które można utożsamiać

jedynie w pewnym sensie z warstwą wodonośną [1]. Ciek w geologii jest ogólnym

określeniem wód płynących na powierzchni ziemi. Żyła wodna praktycznie w geologii nie

istnieje. Jedynie dla terenów krasowych używany jest termin żyła wody podziemnej [2]. Za

bardzo niebezpieczny objaw należy również uznać tworzenie nowych teorii krążenia wody w

przyrodzie, nie licząc się przy tym nie tylko z osiągnięciami geologii, ale i z prawami fizyki.

Do takich teorii należy zaliczyć publikowane od roku 1978 i uznane jako obowiązujący

paradygmat w środowisku radiestetów prace L. J. Radwanowskiego [3]. Uważa on, że nad

„ciekami wód wgłębnych” (cóż to znaczy?) „rejestruje się” (kto, kiedy, jak?) strefę

odmiennych warunków fizycznych. O sile promieniowania cieku decydować ma dynamika i

skład chemiczny wody.

W dolinach dużych rzek, pradolin i obszarach sandrowych, a więc dla znacznych

obszarów kraju, prędkość przepływu wody w warunkach naturalnych (niewymuszonych np.

ingerencją człowieka – studnie, jazy...) zależy praktycznie tylko od współczynnika filtracji,

który wynosi od 10 -3 m/s (żwiry) do 10 -8 (iły) [1][2]. Nie stwierdza się, aby w obrębie

warstwy wodonośnej, w której radiesteci wyznaczają tzw. żyły, cieki wodne, a w

konsekwencji strefy geopatyczne, występowały istotne, lokalne różnice w wartości

współczynnika filtracji, gradientu pola magnetycznego czy też chemizmu zawartej w niej

wody [2]. Ustają więc przyczyny uwiarygodniające teorię Radwanowskiego. Należy z

szacunkiem dla historii, ale bez żalu odrzucić hipotezę Radwanowskiego, która będąc

źródłem konfliktu ze współczesnym przyrodoznawstwem niczego, poza ufnością w

możliwości wykrywania tzw. stref geopatycznych, nie wniosła.

Czy to oznacza, że radiestezja jako zdolność odczuwania promieniowania, również

tego spod ziemi, nie istnieje? Nie, tylko źródło tego promieniowania i mechanizm jego

oddziaływania jest chyba inny.

Zarówno po stronie źródła (ziemi) jak i odbiornika (człowieka) mamy tu do czynienia

z polami elektromagnetycznymi bardzo niskich częstotliwości tzn. rzędu kilkudziesięciu,

kilkuset herców, i jest to zakres częstotliwości umożliwiający propagację fal na znaczne

odległości /4/. Fale elektromagnetyczne z tego zakresu wykorzystywane są do łączności

globalnej . Z tego powodu zjawiska radiestezyjne mają szansę zaistnienia jedynie w

środowisku fal bardzo długich / extremalnie niskich częstotliwości oznaczanych skrótem

VLF/ /. Dotychczasowe próby umiejscowienia ich w zakresie mikrofal, ze względu na

własności propagacyjne ,należy stanowczo odrzucić.

Ziemskie pole elektromagnetyczne to przede wszystkim pole magnetyczne generowane w

stopionym żelazo-niklowym jądrze naszej planety i zjawiska zachodzące w jonosferze.

Powierzchnia Ziemi i jonosfera łącznie tworzą elektrodynamiczną wnękę rezonansową,

generującą skrajnie wolne mikropulsacje pola magnetycznego – najbardziej znane spośród

nich to tzw. fale Schumana o częstotliwości 7,8 herca. Pole to zmienia się w rytm dób i

miesięcy księżycowych oraz zmian będących rezultatem obiegu Ziemi wokół Słońca.

Źródłem fluktuacji tego pola są również wybuchy na Słońcu i wyładowania atmosferyczne.

Pomimo relatywnie niewielkich wartości zaburzenia pola magnetycznego mogą być w

bezpośredni sposób odbierane przez człowieka np. przez te ośrodki w mózgu, które są

źródłami fal mózgowych. Mózg stanowi źródło złożonych sygnału elektromagnetycznego o

częstotliwościach od ułamka do kilkuset herców [5]. Oznacza to, że zgodnie z zasadami

elektromagnetyzmu i propagacji fal, w takim samym zakresie częstotliwości, posiada mózg

zdolność do odbioru fal elektromagnetycznych. Nie można wykluczyć, że ta właściwość

nadawania i odbierania fal elektromagnetycznych dotyczy innych organów człowieka, a także

zwierząt i roślin. Dane eksperymentalne wręcz uwiarygodniają tą hipotezę [4][7][8][9]. Do

najbardziej znanych rytmów fal mózgowych należą [5]:

- ∆ : (od 0,3 do 3,5 Hz) – głęboki sen,

- Θ : (od 4 do 7 Hz) – płytki sen,

- α : (od 8 do 13 Hz) – relaks,

- β : (od 14 do 30 Hz) – stan czuwania.

W diagnostyce medycznej wykorzystuje się blisko 20 rytmów [5]. Nie można wykluczyć, a

wręcz należy założyć, że nasz mózg, nasze narządy, nasze ciało jest źródłem (odbiornikiem)

wielu rodzajów fal elektromagnetycznych, których charakter może być zwiastunem zdrowia

ale i choroby. Niektóre z nich mogą leczyć ,a niektóre szkodzić. Powodować stan komfortu i

dyskomfortu, bezpieczeństwa i lęku itd. Uwiarygodnia to możliwości radiestety i

bioenergoterapeuty, którzy mogą poprzez odbiór promieniowania elektromagnetycznego

wnioskować ,na podstawie jego właściwości ,o stanie zdrowia pacjenta. Być może charakter

tego promieniowania, w przypadku zdiagnozowania stanu patologicznego, jest identyczny ze

„złym” promieniowaniem odbieranym na działce, w mieszkaniu itp. I dlatego słusznie jest

nazywany geopatycznym- w przypadku, gdy źródłem jest podłoże /ziemia / lub

geobiologicznym ,w przypadku gdy źródłem jest jonosfera [10]. Oczywistą konsekwencją

tego rozumowania jest możliwość występowania bioenergoterapeuty

(bioelektromagnetoterapeuty) w podwójnej roli „odbiornika” (diagnoza) i „nadajnika”

(terapeuty). Interesujące godne odrębnego potraktowania, są tu kwestie:

- „bezpiecznego” odbioru promieniowania towarzyszącego stanom patologicznym

(choroby, sfery geopatyczne itd.) ,

- „sprawności” nadawania i możliwości selekcjonowania fal ,

- powtarzalności wyników pracy radiestetów i bioenergoterapeutów .

Prognozowanie w tym zakresie jest trudne, gdyż człowiek jako „aparatura pomiarowa” nie

zawsze jest równie „sprawny” , co dowiodły eksperymenty szczegółowo opisane w

[7][8][9][11] i nie każdy „nosi buławę w plecaku” czyli ma wystarczające predyspozycje w

danej dziedzinie. Ponadto, geomagnetyzm jest zjawiskiem dynamicznym w czasie, co skłania

raczej do ocen jakościowych niż ilościowych - do szacowania, a nie mierzenia.

Przedstawiony tu model elektromagnetyczny pozwala spojrzeć też inaczej na instrumentarium

radiestety, które to jawi się nie jako antena nadawczo-odbiorcza ,ale raczej jako urządzenie

„dostrajające” odbiornik jakim jest człowiek. Możliwa jest sytuacja, kiedy procedura

„dostrajania” nie jest konieczna i mamy wówczas do czynienia z jasnowidzeniem- jednak z

naturalnym, uprawnionym obszarem niejednoznaczności [12]

Kolejne zagadnienie interesujące to, dlaczego jeśli nie ma tzw. cieków (żył wodnych), strefy

geopatyczne mają lokalny (ograniczony) charakter i dlaczego różdżkarze od wieków

wskazują „miejsca pod studnie”

Kluczem do zrozumienia tego pierwszego zagadnienia mogą być przewarstwienia

oddzielające źródła promieniowania (wnętrze Ziemi) od jej powierzchni, po której spaceruje

radiesteta, a właściwie parametry elektryczne i magnetyczne tych przewarstwień.

Energia fali elektromagnetycznej po wniknięciu w pewien obszar materii może [7]:

- ulec absorpcji i zostać zamieniona w ciepło,

- zostać zmagazynowana na pewien czas w tym obszarze,

- może go opuścić.

Do pełnego opisu zjawiska trzeba znać wielkości:

- przenikalność magnetyczną: µ

- przenikalność elektryczną: ε

- przewodność elektryczną: σ

Energia pola elektrycznego, zarówno ta która jest zamieniona na ciepło, jak i ta

magazynowana, są proporcjonalne do kwadratu natężenia pola elektrycznego E. Zdolność

ośrodka do magazynowania energii pola elektrycznego, związana ze zjawiskiem polaryzacji,

jest również proporcjonalna do przenikalności elektrycznej ośrodka ε. Energia zamieniona na

ciepło jest proporcjonalna do przewodności ośrodka σ

Własności magnetyczne interesujących nas przewarstwień nie różnią się praktycznie od

własności magnetycznych próżni. Oznacza to, że energia pola magnetycznego jest jedynie

magazynowana proporcjonalnie do natężenia tego pola H. Skały zwierające związki

organiczne (torf, gleby kopalne, piaski próchnicze, węgle brunatne, iły węglaste itp.)

posiadają zdolność pochłaniania fal elektromagnetycznych [1]. Dzieje się tak na skutek

wielokrotnego odbicia tych fal, bądź dyspersji przenikalności elektrycznej w zakresie niskich

częstotliwości. Najbardziej nas interesująca, bo występująca w zakresie około 100 herców,

dyspersja typu α jest odpowiedzialna za wzrost przenikalności elektrycznej do ogromnych

wartości przekraczających 10 5 , co w konsekwencji prowadzi do bardzo efektywnego

zatrzymania energii fal elektromagnetycznych./6/

Z kolei gliny posiadają dużą zdolność odbicia energii fal elektromagnetycznych. Właściwość

ta koresponduje z dużą wodochłonnością tej skały, a także z dużymi, w porównaniu z innymi

skałami, wartościami przewodności elektrycznej./7/

Pozwala to postawić hipotezę, że istnieje bezpośredni związek budowy geologicznej warstw

powierzchniowych, pojmowanych tu jako swoisty „filtr pochłaniający” lub „ekran

odbijający”, z rozkładem stref geopatycznych. Gliny odbijają, zaś skały zawierające związki

organiczne absorbują energię fal elektromagnetycznych . Potwierdzają tę hipotezę badania

prowadzone przez A. Kraińskiego na terenie Głogowa [1] i moje na terenie Gdańska. Nowe

dzielnice Gdańska, o intensywnej zabudowie mieszkaniowej, leżą na dwóch tarasach. Taras

dolny, zbliżony do poziomu morza, to Żabianka, Przymorze, Zaspa. Taras górny, na poziomie

wzgórz morenowych, to Morena, Suchanino, Osowa. Oceny radiestezyjne obu lokalizacji są

generalnie odmienne. Dolny taras – to obszar, gdzie występuje duże prawdopodobieństwo

natrafienia na strefy geopatyczne [13][14]. Na górnym tarasie – odwrotnie. Ekspertyzy

geologiczne poprzedzające zabudowy, zdają się potwierdzać zasadność ocen radiestezyjnych

[15]. Na dolnym tarasie brak przewarstwień z gliny (odbicie fal), zaś warstwy deluwialne

(pochłanianie) występują sporadycznie. Na górnym tarasie przewarstwienia z gliny, często

kilkumetrowej miąższości, są zjawiskiem powszechnym.

Naturalnym skutkiem niekorzystnej diagnozy jest poszukiwanie środka zaradczego.

Najprostszym jest ominięcie strefy geopatycznej, usytuowanie zabudowy poza jej

przebiegiem. Nie zawsze jest to jednak możliwe i w tej sytuacji rodzi się pokusa odtworzenia

naturalnych metod ochrony projektowanej zabudowy poprzez:

- „utworzenie” pod nią warstwy gliny ,

- dodanie do wylewek, na poziomie fundamentów, związków organicznych.

W sposób oczywisty ten drugi zabieg, odwołujący się do historii radiestezji w budownictwie,

wydawał się prostszy. Jednakże, przy próbach jego wdrożenia, w przypadku wylewek

cementowych, natrafiono na bariery technologiczne. Zbyt duża, lub o niewłaściwym składzie,

dawka związków organicznych utrudniała (spowolniała) a nawet uniemożliwiała proces

wiązania. Dopiero po licznych próbach, z udziałem Politechniki Gdańskiej, udało się tą

przeszkodę pokonać. W ten sposób powstała sucha zaprawa radiestezyjna skutecznie

chroniąca przed promieniowaniem elektromagnetycznym bardzo niskich częstotliwości,

którego obszar występowania nazywany jest przez radiestetów strefą geopatyczną.

Do tej pory proponowanym środkiem zaradczym były i są tzw. odpromienniki, moderatory,

neutralizatory itd. W świetle opisanej powyżej fizyki zjawiska należy je umieścić wśród

amuletów – środków pomagających tym, którzy w to wierzą. Z drugiej strony „wiara czyni

cuda”, a skuteczność efektu placebo jest w końcu potwierdzona naukowo, co jednak nie

upoważnia do przypisywania tzw. odpromiennikom nie uprawnionych, sprzecznych z

zasadami fizyki, właściwości. Zabiegi te są raczej przejawem braków w edukacji niż

rzeczywistej potrzeby. Nie ma bowiem wśród problemów psychotroniki zjawisk, których

mechanizmów nie można wytłumaczyć na gruncie elektromagnetyzmu i grawitacji

[11][12][16]. Tylko, że wymaga to pewnego przygotowania i wysiłku intelektualnego. I

wreszcie na końcu, pytanie dlaczego , mimo zanegowania przeze mnie istnienia żył wodnych,

różdżkarze znajdują „miejsca pod studnie” .Dzieje się tak dlatego, że miejscem pod studnię

nie jest tzw. ciek radiestezyjny czy żyła wodna lecz warstwa wodonośna – zjawisko nie

lokalne, ale rozległe raczej, o czym świadczy promień leja depresyjnego [2] mierzony nie

tylko w metrach, ale w kilometrach, co w sposób istotny dopuszcza i poszerza obszar błędu

we wskazaniach „miejsc pod studnię”. Różdżkarze wskazujący miejsca pod studnię

„operowali”, ze względu na możliwości techniczne, na głębokościach kilku, kilkunastu –

rzadko i to tylko w niektórych rejonach kraju – kilkudziesięciu metrach. Są to głębokości

zalegania systemów korzeniowych wielu roślin, co dla ówczesnych ekologów – różdżkarzy

nie było tajemnicą, ale było wręcz nieocenioną informacją o poziomie warstw

wodonośnych.[17]. Mimo tych ułatwień, nie można wykluczyć, a nawet wręcz założyć trzeba,

że różdżkarze, przynajmniej ci najbardziej skuteczni, w wyznaczaniu miejsc pod studnię,

posiadali dar odbioru niskich częstotliwości występujących w widmie promieniowania

elektromagnetycznego wody zarówno samoistnie jak i w efekcie rozszczepiania nadsubtelnej

struktury stanu podstawowego wodoru w ziemskim polu magnetycznym (tzw. rozszczepienie

Zeemana). Chodzi tu przede wszystkim nie o promieniowanie o częstotliwości 1420 MHz

(częstotliwość wodoru w stanie podstawowym),ale o częstotliwości około 200Hz (skrajna

częstotliwość rezonansowa wodoru w ziemskim polu magnetycznym o indukcji 0,5 Gs).

Współczesny radiesteta musi przekształcić się w radiratiestetę- człowieka ,który nie tylko

odczuwa promieniowanie ,ale i rozumie /ratio/ jego istotę. To my radiesteci musimy się

zmienić ,dostosować do współczesnego przyrodoznawstwa ,a nie odwrotnie. Inaczej czeka

nas marginalizacja , zejście do podziemia w poczuciu frustracji , że nikt nas nie rozumie.

Do niszy intelektualnej , w której będziemy sobie bajdurzyć o jonizujących paprotkach,

odpromiennikach na komputery ,telefony komórkowe itp. itd. Trzeba sobie powiedzieć

prawdę – jesteśmy towarzystwem wzajemnej adoracji, które bez rewolucji intelektualnej po

prostu nie przetrwa.

Ta rewolucja nie musi polegać na intensywnej nauce przyrodoznawstwa-wystarczy

nauczyć się mówić, w miejsce formułowania bzdurnych teorii , opowiadania po prostu głupot

–nie wiem ,nie rozumiem-ale zbyt często to obserwuję i dlatego o tym mówię.

Stawanie się radiratiestą jest długim procesem ,któremu powinien towarzyszyć powrót do

korzeni tzn. do kształcenia ustawicznego intuicji , wrażliwości do odbierania /nadawania/

promieniowania. Nie możemy tu poprzestać na predyspozycjach wrodzonych lecz korzystać z

wiedzy dawnych mistrzów i zdobyczy współczesnej nauki .Pod tym względem sytuacja w

mojej ocenie jest gorsza niż przed 20 ,30 laty.

„Nauka nie potrzebuje mistycyzmu ,a mistycyzm nauki, ale człowiek potrzebuje obu „/12 /

LITERATURA PRZYWOŁANA

1. A. Kraiński:

Związek budowy geologicznej z rozkładem stref geopatycznych

V Toruńska Krajowa Konferencja Radiestezyjna,

Toruń 1989

2. Z. Pazdro:

Wydawnictwa Geologiczne, 1983

3. L. J. Radwawowski: Geomagnetohydrodynamika środowiska

I Toruńska Krajowa Konferencja Radiestezyjna

Toruń 1983

4. R. O. Becker

Elektropolis , PAX 1994

5. J. Majkowski

Elektroencefalografia kliniczna PZWZ Warszawa 1989

6. R. Wadas

Biomagnetyzm PWN 1978

7. A. S. Presman

Pola elektromagnetyczne a żywa przyroda PWN 1971

8. H. Boruń

Tajemnice parapsychologii

S. Manczarski

Iskry 1917

9. H. J. Eysneck

Wyjaśnienia niewyjaśnionego

C. Sargent

Lemur 1994

10. A. P. Dubrow

Ekologia i radiestezja a zdrowie człowieka

KOS, 1998

11. A. P. Dubrow

Parapsychologia i współczesne przyrodoznawstwo KAW 1989

12. F. Capra

Tao fizyki , Nomos 1994

13.

Archiwum Spółdzieli Pracy „Radius” – Oceny radiestezyjne z

lat 1983-1990 /NIEPUBLIKOWANE/

14.

Archiwum Sp. z. o.o. „Delta” – Oceny radiestezyjne z lat

1990-2004 /NIEPUBLIKOWANE/

15.

mieszkaniowych – Geoprojekt Gdańsk /NIEPUBLIKOWANE/

16. P. Davies

Fale grawitacyjne PWN 1985

S. Siudalski

Woda na działce i w domu, Wyd. Murator 1990

18. J. Hołownia

Nauki przyrodnicze a strefy geopatyczne i radiestezja

Politechnika Wrocławska 1993

Hydrogeologia ogólna ,

Dokumentacja geologiczno-inżynierska dla budynków

17. Z. Heidrich

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: