Kalendarium - LOŻA 44.doc

WYPISY Z HISTORII czyli FRAGMENTY WIĘKSZEJ CAŁOŚCI

1972 - Powstajemy. W styczniu 1972 roku odbywamy pierwszą , historyczną próbę. Stajemy się zespołem uczelnianym Akademii Medycznej w Lublinie  i przyjmujemy nazwę Studenckie Bractwo Satyryczne LOŻA 44, która naszym zdaniem godzi polską niczym nieusprawiedliwioną megalomanię z  polskim, także  niczym nieusprawiedliwionym, romantycznym mistycyzmem. W maju prezentujemy swoją pierwszą premierę - ponad dwugodzinne widowisko pt. MORBUS. Przyjęcie jest ciepłe. W listopadzie następne premierowe widowisko: PRO-FANACJE. W tym czasie w Loży jest około 30 osób – studentów lubelskich uczelni.

1973 – W marcu mamy trzecią premierę – „czarny” spektakl: MEMENTO MORI BLUES. Fascynacja czarnym humorem, śmiercią i innymi podobnie wesołymi rzeczami. Przyjęcie jest znakomite, co nie dziwi, bowiem wisielczy humor w tamtych latach był rzeczą normalną. MEMENTO pokazujemy parę razy gdzieś w Polsce, piosenki ze spektaklu prezentujemy (poza konkursem) na I Radiowej Giełdzie Piosenki w Lublinie. Otrzymujemy propozycję stałej współpracy z Rozgłośnią Polskiego Radia . Tak powstają dwa radiowe cykle satyryczne: CABARETORIUM MAIUS PRAEMIERE (17 półgodzinnych odcinków) oraz ROZMÓWKI PANIEROWANE (14 sztuk, również półgodzinnych). Zaczynamy zbierać wycinki prasowe , bo piszą o nas sporo – Jest dobrze.

1974 -  Gramy MEMENTO MORI BLUES,  wykonujemy katorżniczą pracę w radio, ciągnąc oba cykle – w rezultacie rozstajemy się z anteną , zostawiając w archiwum ponad 15 godzin tekstów , muzyki, dowcipów, wcidupów, o kupie nerwów nie wspominając. W listopadzie pokazujemy premierowy program: SKRYPTY Z KRYPTY. Rewelacji nie ma. Wyciągamy wnioski.

1975 – W kwietniu „wystawiamy do szanownej publiczności” nowy spektakl pt. WYROBISKO. Duża inscenizacja, dużo wykonawców i dużo wszystkiego. WYROBISKO pokazujemy na Festiwalu Młodych Teatrów „Start 75” w Opolu, zdobywamy Grand Prix Konfrontacji Kulturalnych Studentów Akademii Medycznych w Krakowie. Wtedy tez  zaczyna krążyć opinia, że Loża to nie kabaret, a może teatr, a może jeszcze cóś innego i  że właściwie to powinniśmy występować poza konkursami… To sanie się naszym koszmarem na najbliższe lata.

1976 – Gramy WYROBISKO, robimy trzy audycje radiowe pod wspólnym tytułem PIOSENKI PANA DOKTORA i szykujemy się do pięciolecia LOŻY. Wychodzi z tego duża , trzydniowa impreza w trakcie której ostatni raz gramy MEMENTO MORI BLUES i WYROBISKO, pokazujemy okazjonalny retrospektywny program ROZPUSZCZALNIK i prezentujemy najnowszą premierę: FRAGMENT WIĘSZEJ CAŁOŚCI. Przyjęcie FRAGMENTU przechodzi nasze wszelkie oczekiwania.

1977-  Gramy oczywiście FRAGMENT...".W kwietniu otrzymujemy zaproszenie na 7 Zakopiańskie Konfrontacje Kabaretowe. FRAGMENT... grany w Zakopanem będziemy pamiętali zawsze. Po pierwsza z powodu kapitalnego przyjęcia przez publiczność, po drugie z powodu werdyktu Jury, ogłaszającego, że "Loża" nie jest typowym kabaretem, więc nie może być oceniana na równi z innymi. W puli nagród nie zaistnieliśmy.  Przywieźliśmy „NAGRODĘ SPECJALNA”, „NAGRODĘ ZA NAJLEPSZE TEKSTY I MUZYKĘ„ oraz NAGRODĘ DLA NAJLEPSZEGO AKTORA. Opinia o "inności" zaczynała przynosić owoce.

1978 -W marcu uczestniczymy w Konkursie Inicjatyw Kabaretów Studenckich "KIKS 78" w Krakowie. To spotkanie ośmiu, teoretycznie najlepszych kabaretów studenckich. Gramy oczywiście FRAGMENT... I oczywiście z wiadomym rezultatem. Jako "inni" przywozimy NAGRODĘ DZIENNIKARZY i NAGRODĘ ZA TEKST ORAZ MUZYKĘ. Kaczmarski i Gintrowski twierdzą, że coś jest nie tak. Czujemy się pocieszeni. W kwietniu jedziemy na kolejne Konfrontacje Studentów Akademii Medycznych. Tym razem do Łodzi. Jedziemy jako gość festiwalu i występujemy (zgodnie z wolą Organizatorów) poza konkursem. To przynajmniej uczciwe. Ot, tak sobie, dla zabicia czasu produkujemy i wystawiamy nowy program - "DYSKOTEKA". Nic rewelacyjnego. Rozstajemy się z nim szybko.

1979 - Nic nie robimy. W kwietniu uczestniczymy jako gość (poza konkursem oczywiście) w Zakopiańskich Konfrontacjach Kabaretowych. Za klasyków zaczynamy robić, czy co?

1980 - Wystawiamy NOTATKI z MARSZU. Spektakl w klimacie podobny do "Fragmentu...", a więc znowu "inny". W marcu kilka piosenek z "NOTATEK..." prezentujemy na eliminacjach do Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Uhonorowane zostają NAGRODĄ ZA TEKST I MUZYKĘ (zaczynamy się przyzwyczajać) i zakwalifikowane do wykonania na Festiwalu. Rezygnujemy - mamy inna plany. W kwietniu jesteśmy we Wrocławiu na kolejnych Konfrontacjach Studentów AM. Tym razem w konkursie. NOTATKI... zostają uznane sa spektakl najlepszy z prezentowanych. W czerwcu przyjmujemy zaproszenie do uczestnictwa w V Lidzbarskich Biesiadach Humoru i Satyry. Zabawa jest przednia, bo znowu nie wiadomo co z nami zrobić. Przywozimy II-gą nagrodę, piosenka "Quo Vadis" przez tydzień straszy oglądaczy Polskiej Kroniki Filmowej. Otrzymujemy zaproszenie na międzynarodowy "Satiricon" do Legnicy et cetera. Do­stajemy pierwszą propozycję współpracy z telewizją Warszawską. Rezygnujemy. W listopadzie gramy "NOTATKI..." w Krakowie i do­stajemy propozycję współpracy z OTV Kraków. Przyjmujemy. Zaczyna się nawy rozdział.

1981- W lutym nagrywamy telewizyjną wersję FRAGMENTU WIĘKSZEJ CAŁOŚCI (to połączenie FRAGMENTU... i NOTATEK Z MARSZU). Program trwa godzinę. Odleży na półkach do listopada. W kwietniu rejestrujemy następny spektakl - DYSKUTEKA SH0W.Tan od­leży  tylko do lipca. Dostajemy propozycje wejścia w sztan­darowy program Krakowa - "Spotkanie z Balladą". W czerwcu współ­tworzymy CYRKOWE SPOTKAITIA Z BALLADĄ. 13 listopada zostaje wyemitowany FRAGMENT WIĘKSZEJ CAŁOŚCI. 13 grudnia zastaje nas w Krakowie przy realizacji MEDYCZNYCH SPOTKAŃ Z BALLADĄ. Wyemitowane zostają w marcu

1982 - Beznadzieja i stan wojenny. W kwietniu, korzystając z okazji, wyrzucają nas z naszej siedziby w Akademii Medycznej w Lublinie. Podstawą jest domniemanie, iż nie jesteśmy de facto zespołem studenckim oraz, że Socjalistyczne Zrzeszenie Studentów Polskich nie może, z różnych względów, patronować naszej działalności. Tracimy nie tylko siedzibę, ale też przez lata gromadzony sprzęt muzyczny, nagłośnieniowy, "lożowe" pamiątki itp. Zaczynamy działalność pry­watną. W listopadzie, z całym zespołem aktorskim "Ballady..." realizujemy AJENCYJNE SPOTKANIE Z BALLADĄ.

1983 - Robimy cykl 6 półgodzinnych odcinków CO JEST GRANE, realizujemy PIEKIELNE SPOTKANIE Z BALLADĄ - to w Krakowie, a w Lublinie wystawiamy nową premierę pt. W KOLEJCE. Przytula nas lubelski Teatr im. J. Osterwy. Gramy W KOLEJCE – kolejki po bilety kilkusetmetrowe. Nagrywamy  ANTYCZNE SPOTKANIE Z BALLADĄ, dokańczamy cykl CO JEST GRANE i z różnych powodów rozstajemy się telewizją krakowską na ponad rok.

1984 - Teatr im. J. Osterwy w Lublinie wystawia sztukę Irka Szymańskiego, PRÓBA ADAPTACJI. Nie jest to program "lożowy" - bierze w nim udział tylko jedna osoba z zespołu, resztę obsady stanowią aktorzy Teatru. Ale duch "Loży" pozostaje.

1985 - Po paru rozmowach (częściowo niecenzuralnych) wracamy do telewizji Kraków. W międzyczasie wystawiamy w Lublinie nowy, premie­rowy program - W CZWARTYM WYMIARZE, z którym objeżdżamy część Polski, pokazując go między innymi w imprezach towarzyszących Festiwalowi Piosenki w Opolu.

Przygotowujemy także, wraz z całym zespołem aktorskim "Ballady* program sceniczny CESARSKIE CIECIE (to podzwonne "Ballady Antycznej"). Smutne, ale zaczynamy się komercjalizować. Przed ka­merami rejestrujemy tylko jeden program pt. PO KOLĘDZIE.

1986 - W TV nagrywamy OLIMPIJSKIE SPOTKANIE z BALLADĄ i przygotowujemy sceniczną wersję "Ballady Piekielnej" pt. GDZIE JEST WYJŚCIE? (dla chleba oczywiście), a następnie KOLEJOWE SPOT­KANIE Z BALLADĄ i jego sceniczny odpowiednik pt. ALE SZLABAN (tym razem znowu dla tego chleba – inflacja – pieczywo coraz droższe…). Nic własnego na scenie nie ro­bimy. Nie ma na to czasu, wszystko przez ten chleb.

1987 - Tylko "60 MINUT W LOŻY" w telewizji Kraków.

1988 - Po strasznych bojach z cenzurą i telewizyjnymi wielmożami z Warszawy realizujemy program OSTATKI czyli PRZED WIELKIM POS­TEM, a na scenie wystawiamy ostatnią "lożową" premierę pt. PICNIC. Wystawiamy ją w Krakowie, bowiem w Lublinie nie mamy możliwości. Zespół wzmocniony krakowskimi siłami aktorskimi. Rewelacji nie ma, ale za to zapał do roboty też jakby mierny. Po raz wtóry odchodzimy z telewizji krakowskiej. Atmosfera już nie ta. Natychmiast dostajemy propozycję z TV Warszawa. Rezygnu­jemy. Otrzymujemy również podobne awanse OTV Poznań. Próbuje­my się dogadać, ale nie wychodzi.

1989 - Odpoczywamy.

1990 - Jesienią jeszcze raz wracamy do TV Kraków. Na przełomie 1990/91 realizujemy 4 odcinki nowego cyklu:  "NASZ SHOW POWSZEDNI" - na więcej nie mamy ani  zdrowia, ani nerwów. W lubelskim radiu nagry­wamy godzinny, wigilijny program - "SPÓŁKA ZOO". Podobny powsta­nie w 1992. Ot, tak sobie - dla przypomnienia.

1990/92 – Przeszło – minęło… Może mieliśmy już dosyć? Zresztą przyszły nowe czasy, staniała odwaga. Zrobiło się pysznie, każdy omułek miał już wszystko do powiedzenia. Było tak  głośno, że nic mądrego nie można było usłyszeć. Zamknęliśmy się. Część zespołu miała ochotę wracać na dawne pozycje, ale Irek Szymański, nasz guru, twórca wszystkiego, co mówiliśmy i wystawiali (taki ludzik instytucja) już nie chciał. I chyba nie mógł. Kiedy komuś umiera żona - ma prawo nie chcieć i nie móc.

2000 – Zmusiliśmy go. I napisał! Napisał duży spektakl dla telewizji. Nazywało się to ARKA NO(W)EGO. Prawdziwy klimat LOŻY. Wróciliśmy. Na chwilę.

2000/2001 – Kilka programów dla TV Lublin. Takie to sobie. Irka trzeba  było zmuszać, bo pisać nie chciał. Optyka mu się zmieniła, czy co?

2001-2006 - Czekamy aż nam się wszystkim na raz zechce. Dumamy.

2007- Wreszcie. Zechciało się. (Marta – Jak ty zrobiłaś, że zechciał pisać?) Po tylu latach. Mamy KURS KOLĘDNICZY i mamy Lożę oraz chyba lekko przesrane bo program nie jest narodowo-katolicki. Wręcz jakby przeciwnie. I Świetnie.  

2008 – Dumamy.