Jerzy Robert Nowak - Kto Jest Kim W Lobby Filosemickim.pdf - Jerzy Robert Nowak - bobwis

Prof. dr hab. Jerzy Robert Nowak

Kto jest kim w lobby

filosemickim

Rozpoczħta tym tekstem seria artykuþw prof. Jerzego Roberta Nowaka jest swego rodzaju

kontynuacjĢ jego poprzedniego cyklu . Pragniemy pokazaę,

jak wielkie wpþywy ma u nas lobby, liczĢce siħ gþwnie z Ňydowskimi, nie polskimi racjami, jak bardzo

jest ono silne w polityce czy mediach. Stronniczy filosemityzm bardzo czħsto þĢczy siħ u nas z

lekcewaŇeniem polskoĻci i polskich interesw narodowych, z gwaþtownymi atakami na polski

patriotyzm i rolħ KoĻcioþa katolickiego w Polsce. Przedstawiamy wiħc osoby, ktre tendencyjnie

prezentujĢ racje proŇydowskie. [red.]

(PZPR), od 1995 r. prezydent RP, ktry sfaþszowaþ swoje

wyksztaþcenie. W 1989 roku ulubieniec lobby Ňydowskiego OKP na czele z Adamem Michnikiem, i

lansowany przez nie jako gþwny partner przyszþych porozumieı z lewicĢ OKP. Wdziħczny

KwaĻniewski deklarowaþ w ramach ankiety, przeprowadzonej wĻrd politykw, na kogo gþosowaþby

najchħtniej poza swojĢ partiĢ:

("Gazeta Wyborcza" z 21 czerwca 1991). WĻrd poglĢdw

szczeglnie bliskich Michnikowi znajdujemy tak mocno akcentowane przez KwaĻniewskiego

potħpienia

, haseþ i (z obszernego dwukolumnowego artykuþu

A.KwaĻniewskiego na þamach "Gazety Wyborczej" z 1 lipca 1996).

Jako prezydent RP dziaþa dla przyspieszenia przyjħcia przez Sejm ustawy o zwrocie mienia

wyznaniowym gminom Ňydowskim, co uczyniþoby ze ZwiĢzku Gmin ņydowskich najwiħkszego

finansistħ w Polsce. W lipcu 1996 r. podczas spotkania z przedstawicielami organizacji Ňydowskich w

Nowym Jorku KwaĻniewski przyobiecaþ szybki zwrot mienia ņydom.

ProŇydowska tendencyjnoĻę prezydenta KwaĻniewskiego spowodowaþa ostry protest prezesa

Kongresu Polonii Amerykaıskiej, Edwarda Moskala, ktry 10 maja 1996 r. wystosowaþ list do

KwaĻniewskiego krytykujĢc to, Ňe:

KwaĻniewski odrzuciþ krytyczne uwagi Moskala, popierajĢc Ňydowskie racje.

Miħdzy innymi podtrzymaþ dĢŇenie do jak najszybszego zwrotu mienia dla gmin Ňydowskich oraz

wystĢpiþ w obronie krytykowanych przez prezesa Moskala przeprosin wobec ņydw m.in. za tzw.

pogrom kielecki, wystosowanych przez ministra Rosatiego w imieniu narodu polskiego. Sekretarz

stanu Marek Siwie wystħpujĢc na konferencji prasowej w imieniu prezydenta KwaĻniewskiego

stwierdziþ, Ňe

Postawħ KwaĻniewskiego dobrze ilustrowaþa jego reakcja na dokonanĢ przez Izraelczykw masakrħ

102 Palestyıczykw w Kanie Galilejskiej. Prezydent RP skomentowaþ barbarzyıskĢ napaĻę sþowami,

iŇ jest to chyba zbyt duŇy koszt Tylko tyle.

RzeczywiĻcie - komentarz godny Europejczyka.

W 1995 roku KwaĻniewski naleŇaþ do pierwszych polskich politykw, ktrzy wystĢpili z publicznym

potħpieniem kilku zdaı ksiħdza praþata Henryka Jankowskiego, dziĻ jak wiadomo spreparowanych

przez "Gazetħ WyborczĢ". RwnoczeĻnie zaĻ nie zareagowaþ ani sþowem na prowokacyjne

antypolskie wystĢpienie laureata Nagrody Nobla, Ňydowskiego pisarza Elie Wiesela, wygþoszone 7

lipca br. podczas oficjalnych uroczystoĻci w Kielcach w obecnoĻci premiera RP, w tym skrajne

uoglnienia "o polskiej nienawiĻci" (a skrytykowaþ je np. Szymon Wiesenthal oraz przewodniczĢcy

Forum ņydowskiego Stanisþaw Krajewski).

Najnowszy pobyt KwaĻniewskiego w Stanach Zjednoczonych w lipcu br. staþ siħ kolejnym

potwierdzeniem jego proŇydowskiej tendencyjnoĻci i konsekwentnych zabiegw o polityczne poparcie

miħdzynarodowego lobby Ňydowskiego. W tym samym czasie, gdy widaę byþo brak staraı o rozmowy

z rzeczywiĻcie reprezentatywnymi przedstawicielami Polonii w Stanach Zjednoczonych prezydent

KwaĻniewski poĻwiħciþ maksimum uwagi na kolejne spotkania z najbardziej wpþywowymi

przedstawicielami lobby Ňydowskiego w USA. Odwiedziþ m.in. znane z polakoŇerstwa redakcje

zdominowanych przez ņydw gazet: "New York Timesa" i "Washington Post", odbyþ rozmowy z radĢ

Muzeum Holocaustu w Waszyngtonie i spotkaþ siħ z przedstawicielami 56 najwiħkszych organizacji

Ňydowskich w Stanach Zjednoczonych. Zyskaþ ich maksymalnĢ aprobatħ po dþuŇszych rozmowach "za

zamkniħtymi drzwiami".

Jako dziaþacz PZPR i SdRP oraz jako prezydent RP KwaĻniewski ani razu nie przeciwstawiþ siħ

antypolskiej nagonce ze strony kþ Ňydowskich.

, postkomunistyczny premier RP, syn oficera Informacji

Wojskowej w latach stalinowskich, daþ w lipcu 1996 roku podczas uroczystoĻci w Kielcach jaskrawy

dowd tego, do jakiego stopnia niewaŇna jest dla niego prawda o historii i godnoĻę wþasnego narodu.

W sprawach stosunkw polsko-Ňydowskich, tak skomplikowanych i zþoŇonych, po dziesiħcioleciach

przemilczeı i niedomwieı, postkomunistyczny premier pozwoliþ sobie na publiczne, obelŇywe dla

Polakw stwierdzenia, jednostronnie obciĢŇajĢce ich winĢ za wszystkie problemy w stosunkach z

ņydami.

Samobiczowanie premiera Cimoszewicza w imieniu caþego narodu

polskiego wywoþaþo zdecydowany protest wielu Ļrodowisk patriotycznych. W opublikowanym 9 lipca

1996 oĻwiadczeniu porozumienia 21 organizacji kombatanckich i niepodlegþoĻciowych (m.in.

ĺwiatowego ZwiĢzku ņoþnierzy AK, Stowarzyszenia Szarych Szeregw i kilku zwiĢzkw wiħŅniw

politycznych) stwierdzono:

Podczas uroczystoĻci w Kielcach Cimoszewicz zezwoliþ Elie Wieselowi na bezkarne obraŇanie Polski i

Polakw. Zamiast zdecydowanie zareagowaę na prowokacyjne antypolskie i antyreligijne wystĢpienie

Elie Wiesela i jego ŇĢdanie usuniħcia krzyŇy z Auschwitz-Birkenau, Cimoszewicz obiecaþ wyjĻcie

naprzeciw ich ŇĢdaniom w sprawie usuniħcia krzyŇy z terenw byþego obozu Auschwitz-Birkenau. W

ten sposb, jak stwierdzili senatorzy NSZZ "SolidarnoĻę" premier RP

asystent koĻcielny "Wiħzi", wykþadowca na ATK.

Najskrajniejszy filosemita wĻrd polskich duchownych. ýĢczy promowanie skrajnych zarzutw

antysemityzmu wobec Polakw z destrukcyjnymi dziaþaniami dla rozbijania spoistoĻci KoĻcioþa

katolickiego od wewnĢtrz, podwaŇania obrony rzeczy najĻwiħtszych. Tak jak choęby w sprawie krzyŇy

w Birkenau, w wystĢpieniu na þamach "Gazety Wyborczej" i w rozmowie telewizyjnej. Pomimo

jednoznacznego oĻwiadczenia Komitetu Episkopatu Polski do Dialogu z Judaizmem broniĢcego

krzyŇy, ks. Czajkowski juŇ dzieı pŅniej wyszedþ naprzeciw prowokacyjnym ŇĢdaniom Elie Wiesela.

Napisaþ w "Gazecie Wyborczej":

KsiĢdz Czajkowski usilnie zachħcaþ rwnieŇ, by rozumieę, Ňe:

W wywiadzie dla "The New York Timesa" z 15 sierpnia 1989 r. zapewniaþ:

Robi to idĢc w sukurs najgorszym

kþamstwom antypolonistw.

W lutym 1994 r. na Forum Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Czajkowski popisaþ siħ

odosobnionym gþosem w obronie opublikowanego w "Gazecie Wyborczej" paszkwilu

na temat Powstania Warszawskiego, uznajĢc oskarŇenia o rzekome mordowanie ņydw za

godne tego, by staþy siħ

KsiĢdz Michaþ Czajkowski pisaþ na þamach "Gazety Wyborczej" z 25 sierpnia 1990 roku, iŇ:

A jak okreĻlię skrajny

antypolonizm, ktremu tak chħtnie dawaþ upust sam ksiĢdz Czajkowski. Kilkakrotnie na prŇno juŇ

wzywaþem go na þamach "Sþowa - Dziennika Katolickiego", poczĢwszy od numeru z 30 czerwca - 3

lipca 1995 roku o wyjaĻnienie obrzydliwego pomwienia pod adresem rzekomo antysemickich

Polakw, jakiego dopuĻciþ siħ na þamach "Wiħzi" z czerwca 1991 roku. Chodziþo o oskarŇenie Polakw

o rzekomy udziaþ w pogromach na ziemi polskiej w 1905 roku. Pogromy te, jak potwierdzajĢ

Ļwiadectwa Ňydowskie i rosyjskie, byþy w caþoĻci organizowane i realizowane wyþĢcznie przez Rosjan.

Polacy nie tylko, Ňe w nich nie uczestniczyli, ale jednoznacznie wystħpowali w rŇnych w obronie

ņydw, jak wynika z wielkiego dwutomowego dzieþa wydanego przez specjalnĢ ŇydowskĢ komisjħ pt.

"Die Juden pogrome in Russland" (Kolonia, Lipsk 1910). KsiĢdz Czajkowski, bezskutecznie po

wielokroę wzywany przeze mnie na þamach prasy o wyjaĻnienie przyczyn obrzydliwego antypolskiego

pomwienia i przeproszenia za nie, nie wykazaþ nawet cienia godnoĻci i uczciwoĻci intelektualnej w tej

sprawie. I dalej, jak przedtem, szkaluje Polakw i osþabia spoistoĻę KoĻcioþa.

, rzecznik rzĢdu premiera W.Cimoszewicza, w latach 80.

prezenterka "Dziennika Telewizyjnego". W przeszþoĻci jednoznacznie dawaþa wyraz swemu

krytycznemu stosunkowi do polskoĻci w poþĢczeniu z troskĢ o obronħ racji ņydw. Jako redaktorka

naczelna "Feminy" (dodatku do "ņycia Warszawy") opublikowaþa na przykþad jeden z najostrzejszych

atakw na ksiĢŇkħ Joanny Siedleckiej ktra ukazywaþa prawdziwe oblicze Jerzego

Kosiıskiego - osþawionego Ňydowskiego hochsztaplera i manipulatora. Znakomita ksiĢŇka Siedleckiej

zostaþa na þamach "Feminy" potraktowana jako wyraz skandalu, postħpowania wedþug bezwzglħdnych

reguþ biznesu, pozbawiona rzetelnoĻci. W rocznicħ 3 Maja w tekĻcie na þamach postkomunistycznego

"Wprost" (3 maja 1992) stwierdziþa z zadowoleniem:

, przedstawiajĢcych Polakw jako grabieŇcw mienia

Ňydowskiego, antysemitw i ciemniakw. Kot nie oszczħdziþ teŇ wielkiego polskiego mħczennika Ojca

Kolbe. SĢ teksty Wiesþawa Kota, ktre wprost proszĢ siħ o jak najszybszĢ interwencjħ prokuratora, z

uwagi na ohydne oszczerstwa, godzĢce w dobre imiħ narodu polskiego. Na przykþad tekst o

Stevena Spielberga ("Wprost" z 6 lutego 1994), stwierdzajĢcy, iŇ:

Pisze to Kot jakby nie byþo kilkuset tysiħcy Polakw bezpoĻrednio zaangaŇowanych w

ratowanie ņydw, jakby nie byþo tysiħcy Polakw i Polek straconych z tego powodu, jakby nie byþo

najwiħkszej liczby drzewek "Sprawiedliwy WĻrd Narodw ĺwiata", zasadzonych ku czci 4,5 tysiĢca

Polakw przed Yad Vashem w Jerozolimie!!!

, redaktor naczelny "Wprost", jednej z gþwnych trybun proŇydowskich racji i ciĢgþego

oskarŇania Polakw o antysemityzm (miħdzy innymi w szczeglnie tendencyjnych tekstach Wiesþawa

Kota i Jerzego Sþawomira Maca). Skrajny filosemityzm "Wprost" wspþgra z ciĢgþymi atakami na

KoĻciþ katolicki w Polsce, podwaŇaniem i oĻmieszaniem polskoĻci i patriotyzmu.

, redaktor naczelny miesiħcznika "Res Publica" dofinansowywanego przez

Ministerstwo Kultury. Zarwno on, jak i redagowany przez niego miesiħcznik hoþdujĢ poglĢdom

skrajnie filosemickim.

9 lutego 1996 r. Krl wystĢpiþ na þamach "Tygodnika Powszechnego" (w artykule ) ze

stwierdzeniem:

Krl niejednokrotnie wykazywaþ caþkowity brak szacunku dla polskoĻci i patriotyzmu, wypisywaþ

tekĻciki o . Na þamach miesiħcznika "Res Publica" (nr 3 z 1991 roku) zabþysnĢþ

niebywaþym uoglnieniem:

Krl, tropiciel "polskiego antysemityzmu", przy kaŇdej okazji uderza w polskie tradycje narodowa. W

"ņyciu Warszawy" z 11 marca 1994 roku pisaþ:

Krl wsþawiþ siħ rwnieŇ skandalicznym porwnaniem

"MyĻli nowoczesnego Polaka" Romana Dmowskiego z Hitlera.

, przewodniczĢcy (z nadania Unii WolnoĻci) Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,

jest jednym z najbardziej spektakularnych symboli siþy lobby filosemickiego w Polsce. Syn generaþa w

armii Andersa, Nikodema, w 1946 roku opuĻciþ Polskħ jako , osiedlajĢc siħ w

Anglii. Jego telewizyjny serial wywoþaþ kilkaset protestw ze strony Ļrodowisk

polonijnych. Szczeglne oburzenie wywoþaþo wyeksponowanie w filmie rŇnego typu skrajnych

oskarŇeı na temat rzekomego polskiego antysemityzmu przy rwnoczesnym przemilczaniu sprawy

antypolskiego zachowania siħ duŇej czħĻci ņydw na kresach wschodnich 1939-1941 i roli ņydw w

komunistycznym aparacie wþadzy w Polsce po 1944 roku. Polscy telewidzowie mogli zapoznaę siħ z

powstaþym po kampanii prezydenckiej 1990 r. jej skrajnie tendencyjnym i zafaþszowanym obrazem w

filmie Sulika ( ). Panegirycznemu obrazowi czoþowych postaci Ňydowskiej

"elitki" m.in. Geremka i Michnika towarzyszyþy sceny majĢce zilustrowaę najgorsze stereotypy

Polakw jako antysemitw. Sulik w wywiadzie dla "Polityki" z 25 maja 1991 r. broniĢc duŇej roli "wĢtku

antysemickiego" w swym filmie wystĢpiþ z wþasnĢ, oryginalnĢ definicjĢ antysemityzmu:

, redaktor naczelny skrajnie deficytowych postkomunistycznych

"WiadomoĻci Kulturalnych", wydawanych od lat z þaski byþego ministra Dejmka kosztem ogromnych

dotacji z pieniħdzy polskiego spoþeczeıstwa. Jeden z gþwnych publicystycznych janczarw

jaruzelszczyzny w dobie stanu wojennego przez caþe dziesiħciolecia naleŇaþ do autorw najmocniej

zaangaŇowanych w gromieniu Polakw za ich romantyzmy i "bohaterszczyznħ", wyszydzajĢcych caþĢ

historiħ Polski jako ciĢg bezmyĻlnych "rzucaı siħ" nacjonalistycznych i anarchicznych tþumw.

Uoglnienia o wyjĢtkowo strasznym charakterze narodowym Polakw þĢczyþ ze skrajnymi atakami na

"polski antysemityzm" i KoĻciþ katolicki (miħdzy innymi osþawiony tekst w polemice wokþ

Lanzmanna na þamach "Polityki" w 1985 roku. Te tradycje kontynuujĢ redagowane przez niego

"WiadomoĻci Kulturalne" (dalej "WK"). W numerze z 12 listopada 1995 r. Toeplitz powoþuje siħ z

aprobatĢ na stwierdzenie maþo znanego w Polsce Ňydowskiego emigranta-grafomana Andre

Kamiıskiego:

W publikowanych na þamach

"WiadomoĻci Kulturalnych" tekstach broniono np. antypolskiego komiksu "Maus" Spiegelmana, gdzie

ņydzi sĢ pokazani jako myszy, Niemcy jako koty, a Polacy jako Ļwinie ("WK" z 13 sierpnia 1995 r.). To

w "WK" ukazaþa siħ chyba jedyna dotĢd pochwaþa skrajnie polakoŇerczego filmu Marzyıskiego

(7 lipca 1996). Przypomnijmy, Ňe nawet w "Polityce" zdobyto siħ w sprawie filmu na sþowa

krytyki nieuczciwych manipulacji reŇysera.

Inny jaskrawy przykþad hucpy w wykorzystaniu pieniħdzy wyciĢganych z pieniħdzy caþego, w

przewaŇajĢcej czħĻci katolickiego spoþeczeıstwa. Na pierwszej stronie "WK" z 15 maja 1996 r.

widzimy osþawiony rysunek Ňydowskiego karykaturzysty z Francji Rolanda Topora z krzyŇem

umieszczonym w kroczu kobiety.

, Mþody niedoksztaþcony

publicysta, ktry postanowiþ zdobyę herostratesowĢ sþawħ dziħki znieksztaþceniu najpiħkniejszych

tradycji polskiego bohaterstwa - historii Powstania Warszawskiego, i to jeszcze w okresie przygotowaı

do obchodw jego 50-lecia. Akcjħ oszczerstw rozpoczĢþ od opublikowania na þamach dodatku ÐGazety

WyborczejÑ - ÐGazety o ksiĢŇkachÑ (nr 11 1993) recenzji ze wspomnieı Ňydowskiego policjanta Calela

Pierechodnika. Wyraziþ w niej zdziwienie, Ňe Pierechodnik Ðprzetrwaþ nawet Powstanie WarszawskieÑ,

kiedy "AK i NSZ wytþukþy mnstwo niedobitkw z gettaÑ (!!!). ÐRewelacjeÑ Cichego zostaþy pŅniej

szeroko rozwiniħte w jego paszkwilu o Ðczarnych kartach Powstania WarszawskiegoÑ, drukowanym w

numerze 24 ÐGazety WyborczejÑ z 1994 roku. Artykuþ roiþ siħ od skrajnych þgarstw, zdemaskowanych

pŅniej publicznie przez wybitnych historykw od prof. Tomasza Strzembosza poczĢwszy po red.

Leszka ņebrowskiego. Cichy zarzucaþ powstaıcom warszawskim zamordowanie okoþo 60 ņydw, jako

szczeglnie waŇne ÐŅrdþo dowodoweÑ eksponujĢc znanego z þgarstw Ňydowskiego komunistycznego

pseudohistoryka-politruka Bernarda Marka, dyrektora ņydowskiego Instytutu Historycznego w czasach

stalinowskich. ÐTwrczĢÑ dziaþalnoĻę naukowĢ B.Marka (m.in. faþszowanie dokumentw przez

odpowiednie dopisy) juŇ dawno zdemaskowali nie tylko autorzy polscy (m.in. sþynny dziaþacz

emigracyjnej PPS Adam Cioþkosz), ale i wybitni historycy Ňydowscy (ŇyjĢcy na emigracji w ParyŇu

Michaþ Borwicz).

Leszek ņebrowski wydaþ w 1994 publikacjħ ksiĢŇkowĢ ÐPaszkwil WyborczejÑ, szczegþowo analizujĢcĢ

antypowstaıcze i antypolskie faþszerstwa i insynuacje redaktora ÐGWÑ M.Cichego, i akcentujĢcĢ

odpowiedzialnoĻę szefa ÐGWÑ. Redakcja ÐWyborczejÑ caþkowicie przemilczaþa tak powaŇne

oskarŇenia, godzĢce w jej imiħ - w odrħbnej ksiĢŇce - i nigdy nie przeprosiþa czytelnikw za swe

faþszerstwa. A nadworny ÐhistorykÑ ÐGWÑ Michaþ Cichy dalej ÐtworzyÑ, zaskakujĢc czytelnikw

rozmiarami swych zmyĻleı. W ÐMagazynieÑ nr 21 z 1995 Cichy opublikowaþ obszerny tekst

, stanowiĢcy zgodnie z intencjami Michnika wielkie propagandowe þgarstwo,

wybielajĢce poczĢtki PRL-u i rolħ sowieckich ÐwyzwolicieliÑ.

(dodatku do Ðņycia WarszawyÑ). Hucpiarsko broniþ tego

pisma przed krytykĢ znakomitego pisarza z emigracji Wþodzimierza Odojewskiego, zarzucajĢcego ÐEx

LibrisÑ reklamowanie Ðton zagranicznego chþamu jak i nowomowyÑ. Dasko Ðwsþawiþ siħÑ jednym z

najbrutalniejszych atakw na ksiĢŇkħ Joanny Siedleckiej ÐCzarny ptasiorÑ, demaskujĢcĢ

hochsztaplerstwa Ňydowskiego pisarza Jerzego Kosiıskiego. W tekĻcie (ÐEx LibrisÑ z 17

marca 1994) nazwaþ ksiĢŇkĢ nikczemnĢ, zarzucajĢc autorce antysemityzm godny

dawniejszych kampanii moczarowskich. Jak komentowaþ Piotr Szwajcer na þamach ÐNowych KsiĢŇekÑ

(nr 6 z 1994 r.):

( tekst Dasko) . Dasko nigdy nie

przeprosiþ Siedleckiej za swj nikczemny atak.

Choę w 1968 roku nie byþo Ňadnego przypadku przemocy fizycznej wobec ņydw, Dasko bez Ňenady

zapewniaþ na þamach ÐGWÑ z 8 stycznia 1990 r. o Ðprawdziwie pogromowej atmosferze wiosny 1968Ñ.

Przypomnijmy, Ňe nawet taki ÐeuropejczykÑ jak Jan Kofman, redaktor naczelny KOR-owskiej ÐKrytykiÑ,

pisaþ w jej numerze 28-29 (s. 65, 66), iŇ sĢd gþoszĢcy, Ňe w Polsce roku 1968 wytworzyþa siħ sytuacja

pogromowa

, czoþowa tropicielka Ðpolskiego antysemityzmuÑ. DziĻ bryluje jako

demokratka, sterana w bojach z komunizmem na falach RWE. Nie wspomina jakoĻ natomiast o

czasach, gdy jako autorka partyjnego ÐGþosu RobotniczegoÑ w 1967 roku wypisywaþa najohydniejsze

bzdury o RWE, wychwalajĢc reŇimowego politruka Janusza Kolczyıskiego (por. tekst

P.Skrzyıskiego w ÐTygodniku SolidarnoĻęÑ z 23 grudnia 1994). Zanim wyemigrowaþa z Polski,

Grabowska zdĢŇyþa jeszcze odpowiednio napiħtnowaę

(cyt. tamŇe).

W latach 90. juŇ jako szermierz prawdziwej demokracji Grabowska z pasjĢ atakuje kaŇdego, kto w

prasie oĻmieli siħ przypomnieę cokolwiek negatywnego o dziaþaniach jakichĻ przedstawicieli Ðnarodu

Jerzy Robert Nowak - Kto Jest Kim W Lobby Filosemickim.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: