Kinezjologia ( ćwiczenia).
1. Pozycja testowania przykurczu zginaczy ręki:
Przykurcz jest wtedy, gdy przy prostowaniu nadgarstka zginają się nam palce.
Jak stwierdzić który mięsień jest przykurczony ( pozycje różnicujące):
Trzeba wyprostować łokieć i rękę w nadgarstku – to potwierdzi przykurcz zginacza powierzchownego palców.
Trzeba zgiąć łokieć i wyprostować rękę w nadgarstku – to potwierdzi przykurcz zginacza głębokiego palców.
2. Pozycja testowania grupy kulszowo- goleniowej stwierdzająca przykurcz:
Ustabilizować miednicę- położyć się na plecach, i położyć jedną nogę prosto na leżance,.
W momencie, gdy druga kończyna w tej pozycji jest zgięta w kolanie, zgina się sama z siebie oznacza to zapalenie torebki stawowej. ( Jest to pozycja różnicująca przykurcz zgięciowy kolana).
Z pozycji po ustabilizowaniu miednicy podnosimy do góry wyprostowaną nogę albo ze zgiętym kolanem, które należy wyprostować w końcowej fazie ruchu. Jeśli ciągną mięśnie mamy je przykurczone.
3. Rozciąganie grupy kulszowo goleniowej w siadzie:
Należy usiąść wyprostować odcinek lędźwiowy i przodopochylić miednicę, przyciągnąć kolana do klatki piersiowej.
4. Pozycja testowania przykurczu prostowników stopy:
Przykurcz jest wtedy, gdy pacjent chodzi na palcach albo słabo prostuje stopę.
Należy usiąść wyprostowanym na krawędzi leżanki ze zwieszonymi podudziami.
W momencie, gdy w tej pozycji stopa się nie prostuje – jest potwierdzenie zesztywnienia w stawie skokowym.
Jeśli w tej pozycji noga się prostuje – jest potwierdzenie przykurczu m. trójgłowego ( brzuchatego) i tym samym jest to pozycja różnicująca ten przykurcz.
5. Pozycja testowania przykurczu zgięciowego stawu biodrowego.
Pacjent ma problem z wyprostowaniem uda.
Leżenie tyłem, obie kończyny przyciągamy do klatki piersiowej i puszczamy wolno drugą kończynę.
W momencie, gdy udo puszczonej nogi się lekko zgina a razem z nim podudzie prostuje – jest to potwierdzenie przykurczu m. prostego uda.
W momencie, gdy udo udo lekko się zgina a z nim tez podudzie – to potwierdzenie przykurczu m. biodrowo – lędźwiowego. ( Jest to pozycja różnicująca ten przykurcz.)
6. Rozciąganie m. biodrowo – lędźwiowego:
Leżenie tyłem, obie kończyny przyciągamy do klatki piersiowej i puszczamy wolno drugą kończynę, poczym naciskamy na udo.
7. Rozciąganie m. prostego uda:
Leżenie tyłem, obie kończyny przyciągamy do klatki piersiowej i puszczamy wolno drugą kończynę, poczym naciskamy na podudzie, ( które chce się wyprostować).
8. Przodopochylenie miednicy.
Zwiększona lordoza lędźwiowa – przykurczone zginacze biodra i prostowniki grzbietu części lędźwiowej.
Wzmacniamy antagonistów : m. pośladkowy wielki leżąc na brzuchu i prostując udo do tyłu ( można dać opór)- praca koncentryczna, napiąć w tej pozycji pośladek(praca izometryczna mięśnia) i powoli zginać ( praca ekscentryczna mięśnia). To samo robimy z grupa kulszowo – goleniową tylko, że z wyprostowanym kolanem.
Wzmacniamy mm. brzucha w tej pozycji unosimy do tyłu tułów ze splecionymi rękami na głowie.
9. Działanie mm. brzucha koncentryczne przy ustabilizowanej miednicy:
Leżymy na plecach zginamy kolana i uda, potem przyciągamy tułów do nóg.
10. Wzmacnianie mm. brzucha przy przykurczonym m. biodrowo- lędźwiowym:
Leżymy na plecach, stabilizujemy klatkę piersiową ( uciskamy na mostek) i dociskamy ze zgiętymi kolanami do klatki piersiowej obie kończyny (działanie koncentryczne), chcąc działać ekscentrycznie powoli opuszczamy nogi z tej pozycji.
11. Sprawdzamy przykurcz wznosu kończyny górnej ponad poziom:
Siedzimy przy ścianie, nogi gięte w kolanach blisko klatki piersiowej i podnosimy ręce do góry. Jest to test Degi. Jest to również pozycja rozciągania przykurczonego wznosu. Można w tej samej pozycji rozciągać w leżeniu na plecach.
kejteskej