Japonia LM

outsourcing

Organizacja wirtualna i telepraca

Telepraca

Shigeo Shingo

1. praca zespołowa

2. total quality control

3. rynkowy charakter produkcji

4. bezpośredni kontakt z dostawcami – szczególny dobór dostawców

5. symultaniczny engineering

6. zarządzanie zasobami ludzkimi (w Japonii):

- dożywotnie zatrudnienie

- partycypacja w zarządzaniu

- szkolenia

- rozwój personelu

- dobra atmosfera w zespole pracowniczym

Sposoby realizacji LM:

1. decentralizacja zarządzania

2. wdrażanie przedsięwzięć restrukturyzacyjnych i modernizacyjnych

3. optymalizacja procesów

4. wdrażanie innowacji

5. troska o wysoką jakość

6. podnoszenie kwalifikacji

7. stymulowanie motywacji

8. stworzenie odpowiedniego klimatu w firmie

Outsourcing – narzędzie LM

- rezygnacja z realizacji niektórych funkcji przez przedsiębiorstwo (szczególnie pomocniczych)

- korzystanie z usług zewnętrznych oferentów

Oferowane usługi to:

= fizyczne (transport)

= serwisowe (konserwacja i utrzymanie sprzętu)

= finansowe

= informacyjne

Wady: wzrost kosztów, działanie na „rynku wewnętrznym”, zagrożenie wynikające z utraty kontroli nad wyodrębnionym podmiotem

Zalety: miejsca pracy, racjonalizacja struktury organizacyjnej, dekoncentracja kapitału, „odroczona przedsiębiorczość”

Przedmiotem outsourcingu są różnego rodzaju usługi (np. informacyjne – rozwija się bardzo dynamicznie; broker inf. – firma dostarczająca usług informacyjnych).

Zalety:

1. obniżka kosztów poprzez racjonalne wykorzystanie zasobów,

2. sprawniejsze, szybsze przepływy,

3. lepsze wykorzystanie zasobów materialnych i ludzkich

Wady:

1. potencjalne uzależnienie od firmy zewnętrznej (dyktowanie cen, problemy z jakością)

2. zatarcie obrazu firmy wśród klientów (utrata tożsamości)

3. wzrost kosztów usług (nowo tworzone podmioty muszą ponieść koszty

Organizacja wirtualna – forma kooperacji prawnie niezależnych organizacji, które dostarczają usługi lub produkty na bazie wspólnego stosunku gospodarczego.

Podstawową zasadą funkcjonowania organizacji wirtualnej jest działanie według zamówień, zleceń klienta (a nie według mocy produkcyjnej).

Cechy przedsiębiorstwa wirtualnego:

1. wiedza fachowa (kompetencje kluczowe)

2. absolutne zaufanie

3. brak rywalizacji (współdziałanie – połączenie kluczowych kompetencji)

4. najnowsza technologia informatyczna

Zasady funkcjonowania:

1. całkowita orientacja na klienta

2. dążenie do jednoznacznych określeń celów związanych z realizacją zamówienia)

3. zdolność do postrzegania szans rynkowych, ich wykorzystywanie bez długotrwałych przygotowań administracyjnych

4. stworzenie kombinacji kluczowych uzdolnień swoich uczestników (drużyna marzeń)

5. wielkość zaufania wpływa na efektywność

Zalety:

1. zwiększenie elastyczności firmy

2, szybkość reakcji na życzenia klientów

3. wzrost produktywności (z powodu obniżki kosztów – nie tworzymy nowego przedsiębiorstwa)

4. wykorzystanie „know-how”

Wady:

1. podział zysku

2. problemy z zaufaniem (nadużycie władzy)

3. rozmycie tożsamości organizacji (identyfikacja pracowników)

Główne obszary telepracy:

1. komunikacja między podwładnym a pracodawcą

2. przesyłanie efektów pracy (Internet)

3. telekonferencja i wideokonferencja

4. wirtualne sekretarki

Koncepcja telepracy ma charakter sektorowy, np.:

1. dziennikarze, korespondenci

2. przedstawiciele handlowi, agenci ubezpieczeniowi, programiści

Zalety:

1. z punktu widzenia organizacji – zmniejszenie kosztów funkcjonowania firmy, elastyczność firmy i struktury, mniejsza absencja pracowników, możliwość lepszego wykorzystania sprzętu

2. z punktu widzenia pracownika – praca w domu, skrócenie czasu pracy, komfort pracy

3. z punktu widzenia gospodarki – zmniejszenie intensywności ruchu – agregacja kosztów na infrastrukturę, poprawienie stosunków międzyludzkich, ochrona środowiska

Wady:

1. brak bezpośredniej kontroli

2. wyizolowanie

3. uniemożliwienie awansu, promocji pracowników

4. rozwijanie się firmy w wolniejszym tempie

Punktem wyjścia jest podejście do stanowiska (największy znawca stanowiska to osoba pracująca na tym stanowisku).

Etapy:

1. Przygotowawczy

A. obserwować i myśleć analitycznie

b. klasyfikować

c. szukać związków

2. identyfikacja problemu

a. nigdy nie akceptować „status quo” – wieczne niezadowolenie

b. odkryć marnotrawstwo

c. praca to coś więcej i coś innego niż ludzie w ruchu

d. spostrzegać i myśleć to nie to samo

Ludzie zadowoleni z biegu spraw nie są w stanie dokonywać ulepszeń i postępu.

1. koncepcyjne przygotowanie ulepszeń – charakter diagnostyczny

a. zrozumienie istniejącego stanu – opis

b. wyznaczenie celów – łatwiej, lepiej, szybciej i przy niższych kosztach

2. opracowanie projektów ulepszeń:

a. obserwacja i krytyczna analiza

b. „brainstorming” – burza mózgów – generowanie twórczych pomysłów

3. wprowadzenie projektu do praktyki

a. przekonywanie

b. aktywne pilotowanie wdrożenia

Wady i zalety są takie, jak przy metodach diagnostycznych.

Zarządzanie przez komunikowanie się

Zarządzanie przez konflikt

Metoda diagnostyczna

Metoda prognostyczna

Fazy:

1. ustalenie charakteru, stopnia i zakresu zapotrzebowania informacyjnego

2. zapewnienie harmonijnego i terminowego dopływu informacji

3. ustalenie podmiotów i komórek odpowiedzialnych za przetwarzanie informacji

4. wybór i zakup sprzętu informatycznego

5. sprecyzowanie kier. i odb. inf.

6. Okresowy pomiar

Formy komunikowania:

1. Działanie jako komunikowanie

2. Werbalne i niewerbalne

3. normalne i nieformalne

4. wewnętrzne i zewnętrzne

4. Komunikowanie:

- ustne (także zebrania)

- pisemne

- za pośrednictwem urządzeń (komputery)

Metody stymulowania konfliktu:

1. Wprowadzanie ludzi z zewnątrz

2. Postępowanie wbrew regułom

3. Zmiana struktury org.                           

4. Zachęcanie do współzawodnictwa

5. Wybór odpowiednich kierowników

Metody ograniczania konfliktu:

1. Zastąpienie celów konkurencyjnych nadrzędnymi celami, ważnymi dla obu stron

2. Wskazanie „wspólnego” zagrożenia lub wroga

Metody rozwiązywania konfliktu:

1. Dominacja, tłumienie

2. Kompromis (formy kompromisu: arbitraż, rozstrzygnięcie losowe, przekupienie, itp.)

Zalety:

Wykorzystanie kreatywności ludzi, potencjału intelektualnego, części organizacji, które są uważane za barierę rozwoju

Wady:

Trudna, niebezpieczna, brak harmonii, współpracy, zagrożenie (konflikt może wymknąć się spod kontroli)

Jej nazwa informuje nas o głównym elemencie metody: diagnoza – rozpoznanie, stwierdzenie istniejącego stanu rzeczy, porównanie go z pewnymi standardami, następnie stwierdzenie różnic, aby ostatecznie dokonać korekty.

Etapy:

1. Faza wstępna – określenie celu i przedmiotu badania

2. Faza podstawowa – rejestracja istniejącego stanu, krytyczna ocena i analiza zebranych informacji, opracowanie projektu

3. Faza końcowa – przygotowanie warunków (technicznych, organizacyjnych, wykonawców), wdrożenie, kontrola (ocena efektów)

Metody zbierania informacji (faza podstawowa):

1. Obserwacja ciągła lub migawkowa

2. Wywiad bezpośredni lub ankieta

3. Analiza istniejącej dokumentacji (organiz., techn., ekonom.)

4. Metoda fotofilmowa

Czynniki:

1. Cel

2. Tworzywo

3. Wzór wytworu

4. Kolejność

5. Miejsce

6. Wyposażenie

7. Sposób

8. Wykonawca

Etapy

1. Charakterystyka stanu istniejącego (co?, gdzie?, jak?)

2. Uzasadnienie (dlaczego?)

3. Zestawienie wariantów (co jeszcze można osiągnąć?, z czego?)

4. Wybór wariantu optymalnego

5. Jego uzasadnienie

Sposoby usprawniania organizacji:

1. Eliminacja

2. Zmiana (zastąpienie, przegrupowanie)

3. Łączenie

4. Dzielenie (oddzielenie, ---)

5. Upraszczanie (modyfikacja)

Zalety:

Bogaty opis istniejącego stanu rzeczy, bogaty zbiór narzędzi

Wady:

Kosztochłonność, czasochłonność, nieufność pracowników (pewne opory, nadmiar

- opracowana wg Nadlera

- jest swoistym przeciwieństwem metody diagnostycznej

- punktem wyjścia jest całkowite porzucenie tego co jest (całkowite abstrahowanie od tego)

Etapy:

1. Określenie celu (zadania)

2. Zaprojektowanie systemu idealnego

3. Zebranie informacji

4. Opracowanie wariantów

5. Wybór rozwiązania

6. Opracowanie projektu

7. Weryfikacja i korekta projektu

8. Próby (testowanie)

9. Wdrożenie

10. Kontrola (ocena efektów)

Zalety:

Możliwość stosowania w odniesieniu do sytuacji istniejącej oraz nowopowstałej, wyższy pod względem organizacyjnym i technicznym poziom projektu (wyższa jego jakość), niższa czasochłonność, pracochłonność, powstaje wiele pomysłów, rozwiązań o charakterze przyszłościowym (bank pomysłów, rozwiązań), opory powstające w trakcie wdrażania znacznie mniejsze niż w metodzie diagnostycznej

Wady:

Zespół projektowy o najwyższych kwalifikacjach