Stuart Anne - Walentynki 1994 - Święci istnieją naprawdę.pdf - Stuart Anne - iwus1986

Harlequin

Toronto  Nowy Jork  Londyn

Amsterdam  Ateny  Budapeszt  Hamburg

Madryt  Mediolan  Paryż  Sydney

Sztokholm  Tokio  Warszawa

Tytuł oryginału:

My Valentine 1993

Pierwsze wydanie:

Harlequin Books, 1993

Tłumaczyła

Alicja Dobrzańska

Strona nr 2

WALENTYNKI ‘94

ROZDZIAŁ 1

– Mówię ci, mam już tego powyżej uszu – utyskiwał starszy mężczyzna. –

Święty Mikołaj skupia całą uwagę, zbiera wszystkie zaszczyty. Świętego

Patryka szanują, a co on takiego zrobił poza zlikwidowaniem paru węży? To

samo można osiągnąć przy zastosowaniu dobrego środka tępiącego

szkodniki. Te święta mają przynajmniej jakiś związek z ich życiem. A co, na

Boga, ma wspólnego Dzień Zakochanych z rzymskim księdzem, żyjącym w

trzecim wieku naszej ery?

Eros spojrzał na swojego towarzysza. Święty Walenty był ascetycznym,

pełnym pretensji i drażliwym starym duchownym, ale przez te wszystkie

wieki jakoś go polubił.

– No cóż, tobie ścięto głowę – zaznaczył. – Może to aluzja do tego, że

ludzie tracą głowy, kiedy się zakochują.

– Nie widzę w tym nic śmiesznego.

– Ciebie w ogóle rzadko coś śmieszy – odparł Eros z westchnieniem i

przeciągnął się leniwie, otulając skrzydłami swoje wspaniałe, białozłote ciało.

– Musimy się pogodzić z tym, że dla większości ludzi Boże Narodzenie jest

ważniejsze niż Dzień Zakochanych. Dostają wtedy prezenty i wszyscy są dla

siebie wyjątkowo mili. Nic dziwnego, że Święty Mikołaj jest tak popularny.

A święty Walenty przynosi im mnóstwo kłopotów.

– To ty im przynosisz kłopoty – odgryzł się Walenty. – Gdyby to zależało

tylko ode mnie, to połączone przez nas pary żyłyby w doskonałej harmonii.

– Doskonałej, platonicznej harmonii – uzupełnił Eros. – Ja nawet częściowo

zgadzam się z tobą. Seks często stwarza poważne problemy. Ale pomyśl,

jakie byłoby życie bez niego.

– Na pewno o wiele spokojniejsze – rzekł Walenty parskając z dezaprobatą.

Eros znów westchnął. Ta dyskusja toczyła się już bardzo długo, szesnaście

Strona nr 3

stuleci, jeżeli chodzi o ścisłość i żaden z nich nie chciał ustąpić ani na krok.

– Działamy wspólnie nie bez powodu, mój drogi. Gdyby miłość była tym,

co ty o niej sądzisz, gatunek ludzki wymarłby w trzecim wieku razem z tobą i

twoimi kolegami męczennikami.

– A gdyby to zależało od ciebie, życie byłoby pasmem bachanalii, a

wszędzie panoszyłoby się wyuzdanie i rozwiązłość.

– I byłoby wspaniale – powiedział Eros z tęsknotą w głosie. – Brakuje mi

tamtych czasów.

– A mnie brakuje mojego dawnego życia, pełnego spokojnej kontemplacji –

mruknął Walenty.

– Nie zapominaj, ile za to zrobiliśmy dobrego – szybko dodał Eros widząc,

że ta rozmowa rozstroiła jego towarzysza. – Pomyśl o tych szczęśliwych

parach, które połączyliśmy.

– A ty pomyśl o tych nienawidzących się parach, które się rozstały.

– Pomyśl o tych wszystkich weselach.

– Pomyśl o rozwodach.

– Pomyśl o kochaniu się.

– Pomyśl o zwierzęcej żądzy.

– Myślę, mój drogi, myślę – rzekł Eros z tęsknym uśmieszkiem. – Musisz

przyznać, że gdyby nie ja, nie byłoby ani romansów, ani małżeństw, ani...

– Ani parzenia się – dokończył Walenty. – Gdyby nie ja, nie byłoby

romantyzmu, braterstwa dusz, czułości.

– Nie mam zamiaru podważać twojego znaczenia – powiedział Eros. – Ale

jeżeli chce się połączyć dwoje ludzi, potrzeba po prostu starego, tradycyjnego

seksu.

– Najpierw muszą się połączyć ich dusze.

– Dusze, śmusze – odparł pogardliwie Eros. – Udowodnię ci, że mam rację.

– Jak masz zamiar to zrobić? – zapytał Walenty z zainteresowaniem. Czuł,

że Eros nie żartuje. Święty Walenty mógł być cnotliwym starcem, ale miał też

wyraźną słabość do gier hazardowych.

– Załóżmy się. Znajdziemy dwie, jak najmniej pasujące do siebie osoby,

spróbujemy je połączyć i zobaczymy, co podziała. Twoje romantyczne serca i

kwiaty czy mój prosty, tradycyjny seks – powiedział Eros, niedbale

rozpościerając skrzydła.

– To brzmi absurdalnie.

– Boisz się przegrać, staruszku?

– Kiedy będę bał się przegrać z takim podstarzałym pedałem jak ty, to

będzie znaczyło, że jest koniec świata – zawrzał gniewem Walenty.

– Pedałem? – zdziwił się Eros, bardziej rozbawiony niż obrażony. – Trzeba

ci wiedzieć, że od kiedy tylko pozwolono mi na wałęsanie się po ziemi,

zawsze byłem zdeklarowanym heteroseksualistą.

– Mówię o twoim wyglądzie, nie o inklinacjach. Masz z metr osiemdziesiąt

Strona nr 4

WALENTYNKI ‘94

wzrostu i skrzydła prawie tak samo długie, zaś twoje złote loki są komiczne i

powinieneś wkładać na siebie coś więcej oprócz tej pieluchy.

– Moje ciało jest bez zarzutu – odpowiedział Eros. – Dlaczego nie mam być

z niego dumny? I nie zmieniaj tematu. Zakładamy się czy nie?

– Na jakich warunkach?

– Kobietę już znamy – rozmawialiśmy o niej kiedyś. Shannon Donnelly

dawno powinna trafić na swoje przeznaczenie. Znajdziemy mężczyznę i

ustalimy datę. Rozśmieszę cię – oni będą już spali ze sobą przed najbliższym

Dniem Zakochanych.

– Spali? Ty potrafiłbyś każdego wsadzić do łóżka. Mnie chodzi o

prawdziwe zaangażowanie – powiedział Walenty.

– Oczywiście – miłość na wieki wieków i te wszystkie bzdury. Wchodzisz?

– A jaka jest pula?

– Jeżeli wygram, dajesz mi wolną rękę. Jeżeli przegram, to tych dwoje

biedaków rozpocznie następną rundę celibatu.

– Wspaniale, zgadzam się. Liczę na Shannon. To słodka dziewczyna,

niemal dziewica, o ile można mówić o czymś takim w dzisiejszych czasach.

– Biedactwo – mruknął Eros.

– Musimy tylko znaleźć odpowiedniego mężczyznę.

– Nieodpowiedniego mężczyznę – przerwał Eros. – To ma być przecież

sprawdzian naszych możliwości. Mamy więc Shannon Donnelly, lat

dwadzieścia dziewięć, ciepłą, lojalną, niewinną, optymistyczną. Z niefortunną

skłonnością do nieudaczników.

– Kulturalni mężczyźni nie są nieudacznikami.

– Ci, których ona wyszukuje, są. To dlatego, że jest tak cholernie

macierzyńska. Jest tak zajęta matkowaniem swoim siostrom i braciom, że

pociągają ją jedynie mężczyźni, którym także może matkować. Potrzebujemy

kogoś, kto tego nie chce.

– Potrzebujemy kogoś, kogo może szanować.

– Potrzebujemy kogoś, kim ona pogardza – odparł Eros. – A ja znam

takiego mężczyznę. – Zachichotał pod nosem. – Nie mogę się doczekać

chwili, kiedy posypią się iskry.

Gdyby Shannon Donnelly chciała sporządzić listę miejsc najmniej przez

siebie lubianych, na samym czele znalazłoby się właśnie to, do którego w tej

chwili zmierzała. Po pierwsze, nigdy nie przepadała za Manhattanem.

Wszyscy tu zdawali się być źli i zwariowani, taksówki usiłowały każdego

rozjechać, a słońce nigdy nie docierało do dna kanionów ulic. Po drugie,

chociaż uważała się za osobę przyjazną i tolerancyjną, jej zdaniem prawnicy

byli gatunkiem najmniej potrzebnym w naturze, a człowiek, do którego biura

właśnie się udawała, miał naprawdę niewiele na usprawiedliwienie swojej

egzystencji. Oczywiście, mogła się nie zgodzić. Ale wtedy musiałaby

Strona nr 5

Stuart Anne - Walentynki 1994 - Święci istnieją naprawdę.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: