Jan Paweł II – Orędownik prawdy.pdf - Jan Paweł II - NAUCZANIE_KOSCIOLA_KATOLICKIEGO_MP3

HARCU Ś - 2 - Listopad 2005

ks. Henryk Sławi ń ski

Homilia dla młodzie Ŝ y

Jan Paweł II – or ę downik prawdy

29 niedziela zwykła, rok A

1. Po raz pierwszy od powołania do Ŝycia

Fundacji Dzieło Nowego Tysi ą clecia , obcho-

dzimy dzień papieski w łączności z Janem

Pawłem II w wymiarze świętych obcowania. Minęło ponad pół roku od jego pamiętnej

śmierci i Ŝałoby, która stała się narodowymi rekolekcjami. Wszystkie powaŜne gazety, cza-

sopisma, stacje radiowe i telewizyjne przez długi czas przypominały Ŝycie i dokonania Jana

Pawła II. Dziś te wspomnienia z całą swą siłą powracają. Wracamy myślą do tego bezpre-

cedensowego pontyfikatu w dziejach Kościoła. Jak za Ŝycia, tak i po śmierci papieŜ bije

rekordy. Wołanie „Santo subito” nie pozostało bez echa – proces beatyfikacyjny rozpoczęty,

bez pięcioletniego oczekiwania. Sięgamy na nowo po nauczanie Jana Pawła II. Zastana-

wiamy się, jak wyrazić ów pontyfikat papieŜa Polaka i niezwykłość jego osoby w jakimś

lapidarnym, niemal reklamowym sformułowaniu. Bez wątpienia, za trafne moŜna uznać

nazwanie Jana Pawła II świadkiem prawdy. Gdy francuski dziennikarz, konwertyta, André

Frossard zapytał papieŜa z Polski, jakie zdanie z Ewangelii uwaŜa za najwaŜniejsze, usły-

szał zaskakującą dla siebie odpowiedź: nie jak się spodziewał B ę dziesz miłował , ale: Pozna-

cie prawd ę , a prawda was wyzwoli (J 8, 32).

2. Słowo „prawda” odgrywa istotną rolę w Ewangelii. JuŜ Prolog św. Jana opisując

Słowo, które stało się ciałem, stwierdza, iŜ jest ono (…) pełne łaski i prawdy (J 1, 14). Cała

ziemska misja Chrystusa była słuŜbą prawdzie i uzdolnieniem ludzi do Ŝycia w prawdzie

(por. J 3, 21; 8, 32). Wreszcie w czasie procesu przed Piłatem Jezus wyznał: Ja si ę na to

narodziłem i na to przyszedłem na ś wiat, aby da ć ś wiadectwo prawdzie (J 18, 37). Có Ŝ to

jest prawda? (J 18, 38) – pytał retorycznie Piłat w odpowiedzi na to wyznanie. Filozofowie

powiedzieliby, Ŝe prawda to zgodność rzeczy i intelektu. Na co dzień zaś przyjmujemy, Ŝe

słowa i czyny są prawdziwe, jeśli wiernie wyraŜają czyjąś wiedzę i przekonania. MoŜemy

mówić, Ŝe człowiek Ŝyje w prawdzie wówczas, gdy swym postępowaniem potwierdza wy-

powiadane słowa i myśli. Wzór takiej harmonii słów i czynów pozostawił nam Chrystus.

On jest wcieloną prawdą (por. J 14, 6). Nawet Jego przeciwnicy, którzy (…) naradzali si ę ,

jak by Go podchwyci ć w mowie (Mt 22, 15) wyznawali, Ŝe jest nauczycielem prawdomów-

nym i drogi BoŜej w prawdzie naucza, nie zwaŜając na to, co inni o Nim pomyślą (por. Mt

22, 16). Arystoteles wypowiadał się z szacunkiem o swoim mistrzu: „Moim przyjacielem

jest Platon, ale większą przyjaciółką - prawda”. Prawdzie dał pierwszeństwo przed szla-

chetnymi więzami ludzkimi. Jezus w jeszcze wyraźniejszy sposób udowadniał, Ŝe słuŜy

prawdzie, nie zwaŜając na opinię innych (Mt 22, 16). Istnieje jednak ogromna róŜnica mię-

dzy Arystotelesem oraz wszystkimi innymi wielkimi filozofami i naukowcami a Jezusem!

Oni wszyscy prawdy szukali i próbowali ją wyrazić przy pomocy dobieranych przez siebie

pojęć. Jezus zaś, i tylko On, mógł powiedzieć o sobie Ja jestem prawd ą ( J 8, 32)! Będąc

wcieloną prawdą, świadczył o niej, czym nierzadko wprowadzał innych, zwłaszcza ludzi

HARCU Ś - 2 - Listopad 2005

przewrotnych, w zakłopotanie. Postawiony wobec karkołomnego dylematu, czy naleŜy pła-

cić podatek nałoŜony przez Cezara, czy teŜ nie, zaskoczył wszystkich dyplomatyczną od-

powiedzią. Nie tylko sam zachował wierność prawdzie, ale ponadto zmusił swoich adwersa-

rzy do refleksji nad tym czy Ŝyją w prawdzie. Pytanie faryzeuszy i herodian było tak sfor-

mułowane, by odpowiedź na nie wypadła zawsze na niekorzyść Jezusa. Publiczne oświad-

czenie, iŜ nie trzeba płacić podatku cesarzowi byłoby równoznaczne z wezwaniem do re-

wolty, co natychmiast spostrzegliby herodianie, choć odpowiadałoby to pragnieniom i pa-

triotyzmowi śydów. Natomiast polecenie płacenia podatków byłoby na rękę faryzeuszom,

bo czyniłoby z Jezusa jawnego wroga ludu, który oczekiwał, Ŝe Mesjasz zapewni niezawi-

słość narodową. Zresztą pretendujący do roli Mesjasza, jak np. Judasz Galilejczyk nawoły-

wali do niepłacenia podatków. Precyzyjna odpowiedź Jezusa uczyniła Go nieprzewidzianie

panem sytuacji pozornie bez wyjścia. Jezus nie pozostawił pytania bez odpowiedzi: kazał

pokazać sobie monetę podatkową, dając poznać, Ŝe nie ma przy sobie pieniędzy, podczas

gdy Jego przeciwnicy mieli i byli opłacani za swoją godziwą, bądź niegodziwą pracę. Na

awersie denara widniał wizerunek z napisem: „Boski cesarz Tyberiusz”, na rewersie zaś

obok ornamentu z winnych liści wytłoczony był napis: „NajwyŜszy kapłan”. Musiało to

skłonić rozmówców Jezusa do refleksji; musieli zastanowić się, czy chcą słuŜyć Bogu, któ-

rego obrazem jest człowiek, czy teŜ kierować się w Ŝyciu przewrotnością i walką o społecz-

ne i polityczne wpływy, czemu towarzyszy ubóstwienie pieniądza. JakŜe łatwo moneta mo-

Ŝe przesłonić człowiekowi widzenie świata i innych ludzi, jakŜe łatwo moŜe przesłonić

prawdę o Ŝyciu i człowieku, moŜe skorumpować. Jezus nie uległ magi pieniądza. Nie dał się

wplątać w krótkowzroczne, ambicjonalne rozgrywki. Pozostał wierny prawdzie, którą wy-

powiedział tak sprytnie, Ŝe jego słowa stały się przysłowiem: Oddajcie wi ę c Cezarowi to, co

nale Ŝ y do Cezara, a Bogu to, co nale Ŝ y do Boga (Mt 22, 21).

3. Trzeba ogromnej odwagi, by mówić prawdę niezaleŜnie od okoliczności. Głosze-

nie prawdy kosztuje. Głoszenie prawdy łączy się z koniecznością wyraŜania poglądów nie-

popularnych. Za wierność prawdzie moŜna nawet zapłacić Ŝyciem. Ale trzeba teŜ powie-

dzieć, Ŝe prawda ma w sobie moc, prawda wyzwala. KaŜdy z nas, korzystając z łaski sa-

kramentu pojednania, moŜe doświadczyć wyzwalającej potęgi prawdy i radości Ŝycia w

prawdzie. RównieŜ kaŜda Eucharystia daje nam sposobność stanięcia w prawdzie o sobie.

Jesteśmy wzywani do tego podczas aktu pokuty na początku liturgii. śycie w prawdzie to

najwyraźniejsze świadectwo bycia autentycznym uczniem Chrystusa, a w kontekście dzi-

siejszego dnia papieskiego moŜemy równieŜ powiedzieć, iŜ Ŝycie w prawdzie jest najcen-

niejszym pomnikiem papieskim. PrzecieŜ Jan Paweł II do tego właśnie wzywał, tego na-

uczał i sam o tym świadczył, przypominając słowa Zbawiciela: Poznacie prawd ę , a prawda

was wyzwoli (J 8, 32). Dziełu głoszenia prawdy pragnie słuŜyć Ŝywy pomnik papieŜa - Fun-

dacja Dzieło Nowego Tysi ą clecia . AngaŜuje ona gros osób do czynienia dobra i niesie po-

moc wielu młodym ludziom: utalentowanym, ale pochodzącym z uboŜszych środowisk;

wspiera ich kształcenie. Zbierane dzisiaj ofiary stanowią wsparcie młodych talentów. Mone-

ta moŜe słuŜyć do skonstruowania przebiegłego, perfidnego podstępu (jak wyraźnie pokazał

to dzisiaj św. Mateusz), ale moŜe teŜ przyczynić się do wielkiego dobra. Niech euchary-

styczna ofiara, w której uczestniczymy umocni nas w przekonaniu, Ŝe warto Ŝyć w praw-

dzie, całym swym Ŝyciem prawdzie słuŜyć i we wszystkich Ŝyciowych wyborach stawać po

stronie prawdy.

* tekst homilii zaczerpni ę to ze strony www.dzielo.pl

Jan Paweł II – Orędownik prawdy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: